Έτσι, κάθε φορά που κάποιος κάνει την ανάγκη του, συλλέγονται δείγματα ήχου και μετατρέπονται σε ένα ακουστικό φασματόγραμμα, ώστε να απομονωθεί κάθε ήχος. Στη συνέχεια επεξεργάζονται μέσω ενός αλγόριθμου και βγαίνει το αποτέλεσμα.

Μάλιστα, το μηχάνημα είναι φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο, ώστε να διακρίνει αν πρόκειται για εντερικό ήχο ή από κάποιο άλλο εξωτερικό ερέθισμα πχ ομιλία.

«Η ελπίδα είναι ότι αυτός ο αισθητήρας, ο οποίος είναι μικρός σε αποτύπωμα και μη επεμβατικός σε προσέγγιση, θα μπορεί να αναπτυχθεί σε περιοχές όπου τα κρούσματα χολέρας αποτελούν επίμονο κίνδυνο», είπε χαρακτηριστικά η Maia Gatlin.

«Ο αισθητήρας θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί σε ζώνες καταστροφής (όπου η μόλυνση του νερού οδηγεί σε εξάπλωση παθογόνων παραγόντων που μεταδίδονται στο νερό), ή ακόμα και σε εγκαταστάσεις νοσηλευτικής φροντίδας για την αυτόματη παρακολούθηση των κινήσεων του εντέρου των ασθενών», πρόσθεσε στη συνέχεια.

newsbeast/pixabay