Τις δυνατότητες φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Ελλάδα,
μελέτησε το Ινστιτούτο Βιώσιμης Κινητικότητας & Δικτύων Μεταφορών (Ι.ΜΕΤ) του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ), εξετάζοντας τα αναγκαία σημεία εγκατάστασης, τους τύπους και τις προδιαγραφές τους.
«Η μελέτη δείχνει πως για να μπορούμε να έχουμε μια δυνατότητα ταχείας ή έστω απλής φόρτισης κάθε 40 μεικτά χιλιόμετρα, που είναι το πραγματικά απαιτούμενο, θα χρειαστούμε από 80 έως πάνω από 100 σταθμούς ταχυφόρτισης και τουλάχιστον 3.000 απλούς σταθμούς φόρτισης, χωρίς να μιλάμε για τις ανάγκες στις πόλεις».
Αυτό τόνισε μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ, “Πρακτορείο 104,9FM”, o Ευάγγελος Μπεκιάρης, διευθυντής του ΙΜΕΤ/ΕΚΕΤΑ και μέλος του 11μελούς Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας, Τεχνολογίας & Καινοτομίας (ΕΣΕΤΕΚ).
Ο κ. Μπεκιάρης σημείωσε δε πως ο συγκεκριμένος αριθμός φορτιστών, πέρα από τους αστικούς ιστούς, εξαιρεί και τις ανάγκες του ευρύτερου επαρχιακού δικτύου.
Χρειάζονται τουλάχιστον 3.000 απλοί σταθμοί φόρτισης, χωρίς να υπολογίζονται οι ανάγκες στις πόλεις. Απαιτείται να μελετηθεί και η ανάγκη σε φορτία μέσα από το δίκτυο ηλεκτροδότησης, αφού καταναλώνεται σημαντικό ρεύμα.
«Υλοποιήσαμε για τον ΔΕΔΔΗΕ (Διαχειριστή Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας) μια πλήρη μελέτη χωροθέτησης σταθμών φόρτισης σε όλους τους εθνικούς άξονες εκτός από τα νησιά, τουτέστιν σε όλες τις εθνικές οδούς με τους κύριους συνδετήριους άξονες».
Για να ολοκληρώσει τη μελέτη, το ΙΜΕΤ χρησιμοποίησε, όπως εξήγησε ο κ. Μπεκιάρης, ένα ειδικό πρόγραμμα, «ένα πολύ εξειδικευμένο λογισμικό, στο οποίο εισάγουμε τις μετακινήσεις, που γίνονται σήμερα, αλλά και εκείνες που προβλέπουμε πως θα πραγματοποιούν (σ.σ. οι πολίτες και χρήστες Ηλεκτρικών Οχημάτων – EV) αύριο, με στοιχεία τα οποία συλλέγουμε στο πεδίο».
Το λογισμικό αυτό λειτούργησε συνδυαστικά με στοιχεία με τα οποία οι επιστήμονες μπορούν να δουν «με βάση και τον τύπο και το μείγμα των οχημάτων που προβλέπεται, ποιες ανάγκες θα υπάρχουν στο μέλλον στη φόρτιση».
Χρόνος φόρτισης και ασφάλεια
Την ίδια ώρα, ο κ. Μπεκιάρης εξήγησε πως, στον ανεφοδιασμό, υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ των οχημάτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης με καύσιμο βενζίνη και με ηλεκτρικά σύνολα: «Εάν το όχημά μας (με κινητήρα εσωτερικής καύσης) σε ένα βενζινάδικο είναι πίσω από το προηγούμενο, θα υπάρχει ο πελάτης που θα πάρει τη βενζίνη του και θα φύγει σε μερικά λεπτά, εάν όμως είμαστε σε ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, ακόμη και να υπάρχει ταχυφορτιστής, κάθε αυτοκίνητο μπροστά μας σημαίνει ένα 20λεπτο αναμονής κατ’ ελάχιστον», εξήγησε ο Έλληνας επιστήμονας, «για αυτό τον λόγο μιλάμε για πολλαπλές θέσεις ταχυφόρτισης (σ.σ. σε ένα σημείο)» τόνισε.
Ένα άλλο σημείο προσοχής, που χρειάστηκε να ενσωματωθεί στις συνισταμένες της μελέτης, είναι ότι σε κάθε σημείο με ταχυφορτιστές απαιτείται να μελετηθεί και η ανάγκη σε φορτία μέσα από το δίκτυο ηλεκτροδότησης, αφού «μια τέτοια θέση καταναλώνει σημαντικό ρεύμα», και για την κάλυψη της ανάγκης απαιτείται «ηλεκτρική τάση που δεν υπάρχει παντού». Μαζί με τη χωροθέτηση και την ασφάλεια, όλα τα παραπάνω «είναι ζητήματα που πρέπει να λυθούν (σ.σ. προκειμένου να γίνει η εγκατάσταση των σημείων φόρτισης που αναφέρει η μελέτη)» τόνισε ο κ. Μπεκιάρης.
ΠΗΓΗ: THESTIVAL
photo:pexels
