Ενώπιον ιστορικών ανακοινώσεων βρίσκεται η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα με φόντο τις έρευνες στον πλανήτη Άρη.

Και ενώ όλοι είχαν ρίξει τα φώτα στο ρομποτικό ρόβερ Perseverance, η «έκπληξη» ήρθε από το Curiosity της NASA!

Πιο συγκεκριμένα, ορυκτά αργίλου, τα οποία είχε συλλέξει από την επιφάνεια του «Κόκκινου Πλανήτη» το Curiosity, το 2016, έδωσαν το «στίγμα» πως ο γειτονικός πλανήτης είχε αναπτύξει τις κατάλληλες συνθήκες για ανάπτυξη ζωής για πολύ περισσότερο από 1 εκατομμύριο χρόνια.

Τα ορυκτά αυτά μπορούν να επιβεβαιώσουν πολύ σύντομα πως ο Άρης είχε αναπτύξει μία μορφής ζωής, καθώς ήταν ανάλογης σύνθεσης με αυτό που εντοπίζεται στη Γη.

Το δείγμα αυτό που συνεχίζεται να αναλύεται βρέθηκε στον κρατήρα Gale και αποδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο πως ο «Κόκκινος Πλανήτης» για ένα διάστημα πολύ μεγαλύτερο από ότι πίστευαν σήμερα οι επιστήμονες είχε αναπτύξει κατάλληλες συνθήκες για ζωή.

Ειδικότερα, το συγκεκριμένο ορυκτό απαιτεί θερμοκρασία περιβάλλοντος από -5 βαθμούς Κελσίου, έως 50 βαθμούς Κελσίου, καθώς επίσης και υγρή μορφή νερού σε pH παρόμοιο με εκείνο που έχουμε και στη Γη!

Τα μυστικά του κρατήρα σίγουρα είναι πολύ περισσότερα από εκείνα που έχουν αποκρυπτογραφήσει σήμερα οι επιστήμονες της NASA, με την πλειονότητα των ερευνητών να είναι σίγουροι πλέον πως κάποτε -ίσως όχι πολύ παλιά- η συγκεκριμένη περιοχή αποτελούσε έναν υδάτινο κόσμο.

Όλα τα μέχρι στιγμής στοιχεία που έχει συγκεντρώσει το Curiosity συντείνουν στο ότι ο κρατήρας Gale αποτελούσε μία τεράστια λίμνη νερού για διάστημα πάνω από 10 εκατ. ετών!

Σχετική έκθεση μάλιστα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Astronomy, ανέφερε ότι η λίμνη ήταν γεμάτη με ιζήματα που τελικά μετατράπηκαν σε συμπαγή ψαμμίτη (ή αμμόλιθο).

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η λίμνη υπήρχε όταν ο πλανήτης είχε μια παχύτερη ατμόσφαιρα που απαιτείται για να στηρίξει το υγρό στην επιφάνεια.

Θυμίζουμε πως με το rover είχε επίσης ανακαλύψει ότι ο Άρης μπορεί να έχει οργανικά άλατα στην επιφάνειά του.

Αναλύοντας δεδομένα από το rover, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο σίδηρος, το ασβέστιο και το οξαλικό μαγνήσιο, που επηρεάζονται από την ακτινοβολία και την οξείδωση, ενδέχεται να έχουν αποσυντεθεί σε οργανικά άλατα στα επιφανειακά ιζήματα του Άρη. Αυτά τα άλατα θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί με γεωλογικές διεργασίες ή ήταν κατάλοιπα της αρχαίας μικροβιακής ζωής.

Αρκετά χρόνια πριν ωστόσο, όταν όλες οι παραπάνω «ανακαλύψεις» δαιμονοποιούνταν σκοπίμως από το επιστημονικό κατεστημένο, ο Δημοσθένης Λιακόπουλος μίλαγε με στοιχεία για τον «γείτονα» της Γης με τα πολλά μυστικά: