Ζούμε σε έναν κόσμο όπου συνηθίσαμε να θεωρούμε ότι οι αλγόριθμοι και τα κομμάτια πλαστικών και μετάλλων έχουν ανθρώπινα συναισθήματα. Κι αν δεν το πιστεύετε, σκεφτείτε: γιατί κάθε φορά που η Alexa ολοκληρώνει μια εργασία, πολλοί της λένε ευχαριστώ; Γιατί πολλοί αστειεύονται με τη Siri και γιατί πολλοί μιλούν στις συσκευές τους; Οι μηχανές μας εκπαίδευσαν να το κάνουμε αυτό, επειδή ανταποκρίνονται στις εντολές μας. Έτσι κι εμείς αντιλαμβανόμαστε, κάποιου είδους αμφίδρομη σχέση μαζί τους.

Συνήθως ένα καθησυχαστικό χτύπημα στο πίσω μέρος της πλάτης σας ανακουφίζει σε μια δύσκολη μέρα; Μια νέα μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, όταν πρόκειται για το άγγιγμα, οι άνθρωποι δεν είναι καν επιλεκτικοί στο ποιος τους αγγίζει. Ερευνητές στη Γερμανία λένε, ότι το άγγιγμα ενός ανθρωποειδούς ρομπότ κάνει τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους και είναι πιο πιθανό να είναι πιο δεκτικοί στις εντολές τους.

Αντί να βασίζονται σε άλλους ανθρώπους, οι ερευνητές ελπίζουν ότι μια μέρα τα ρομπότ θα μπορούν να εκπληρώσουν τους ρόλους των θεραπευτών, των προσωπικών εκπαιδευτών, ακόμη και των προπονητών ζωής. Η μελέτη τους ακολουθεί την ευρεία αύξηση της ανάγκης για επαφή, που έγινε πολύ έντονη κατά τη διάρκεια της κρίσης του κορωνοϊού.

Αρκετές μελέτες έχουν επισημάνει πώς η φυσική απόσταση και η απομόνωση δημιουργούν ψυχολογικές επιπλοκές στους ανθρώπους. Άτομα που μένουν πολύ καιρό χωρίς επαφή, κάτι που ονομάζεται επίσης «επιδερμική πείνα» ή «στέρηση στοργής», μπορεί να βιώσουν μια ποικιλία αρνητικών φυσιολογικών επιδράσεων, που αυξάνουν τα συναισθήματα του στρες, της κατάθλιψης και του άγχους. Ορισμένες μελέτες διαπιστώνουν ότι αυτοί οι άνθρωποι, μπορεί ακόμη και να έχουν αυξημένη πιθανότητα μολύνσεων, λόγω αλλαγών του ανοσοποιητικού τους συστήματος.

Οι συγγραφείς της μελέτης σημειώνουν ότι οι επιστήμονες συνεχίζουν να διερευνούν τα αποτελέσματα της φυσικής επαφής με τα ρομπότ.

Ένα ρομπότ κινήτρων

Σε αυτήν την έρευνα, 48 σπουδαστές συμμετείχαν σε μια συμβουλευτική συνομιλία με το ανθρωποειδές ρομπότ NAO – ένα προγραμματιζόμενο ερευνητικό ρομπότ που χρησιμοποιείται συχνά για εκπαιδευτικούς και ερευνητικούς σκοπούς.
Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, σε μερικούς συμμετέχοντες, το ρομπότ χτύπησε για λίγο και φαινομενικά αυθόρμητα το πίσω μέρος του χεριού του συμμετέχοντα.
Αυτό διέφερε από το σχεδιασμό άλλων μελετών, οι οποίες βασίστηκαν στην ανθρώπινη επαφή. Ανταποκρινόμενοι στο άγγιγμα του ρομπότ, οι περισσότεροι συμμετέχοντες χαμογέλασαν και γέλασαν, και κανένας δεν αποτραβήχτηκε.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσοι είχαν αγγιχθεί ήταν πιο πιθανό να συμφωνήσουν με το ρομπότ που τους ώθησε να δείξουν ενδιαφέρον σε ένα συγκεκριμένο ακαδημαϊκό μάθημα που τους πρότεινε κατά τη διάρκεια της συζήτησης.
Οι συμμετέχοντες ανέφεραν επίσης, μια καλύτερη συναισθηματική κατάσταση μετά το χτύπημα του ρομπότ στο χέρι τους. Οι ερευνητές σημειώνουν, ότι εκείνοι που το ρομπότ δεν τους άγγιξε, αξιολόγησαν εξίσου ευνοϊκά τη συνομιλία.

Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι μπορούν να αξιοποιήσουν τον αντίκτυπο στη συμμόρφωση των εντολών των ρομπότ, ώστε τα ρομπότ να μπορούν να δίνουν κίνητρα, όπως να πείσουν κάποιον να ασκηθεί περισσότερο.

«Η μη λειτουργική αφή ενός ρομπότ έχει σημασία για τον άνθρωπο», γράφει η Laura Hoffmann από το Πανεπιστήμιο της Ruhr και η ομάδα της σε ένα δελτίο τύπου. “Το ελαφρύ χτύπημα των χεριών στα χέρια των ανθρώπων κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας με ρομπότ, είχε ως αποτέλεσμα καλύτερα συναισθήματα και μεγαλύτερη συμμόρφωση στις εντολές ενός ανθρωποειδούς ρομπότ.”

Τα ευρήματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό PLOS One.

photo unsplash