Αλλά αφαιρέστε τη βαρύτητα, βάλτε ένα ακουστικό εικονικής πραγματικότητας ή καθίστε σε ένα κινούμενο αυτοκίνητο και τα πράγματα γίνονται λίγο θολά.
Ευτυχώς, οι αστροναύτες είναι αρκετά επιδέξιοι στην προσαρμογή στη μικροβαρύτητα όταν βρίσκονται σε διαστημόπλοιο σε τροχιά. Μια νέα μελέτη δεν βρήκε εμφανείς αλλαγές στην ικανότητα των ανθρώπων να μετρούν την κίνηση ενώ βρίσκονται στο διάστημα ή αφού ακουμπήσουν ξανά κάτω.
Η σχεδόν απουσία βαρύτητας αλλάζει την αντίληψη κίνησης των αστροναυτών, έτσι ώστε να νιώθουν ότι κινούνται πιο γρήγορα από ό,τι πραγματικά είναι. Και όμως εξακολουθούν να μπορούν να κρίνουν με ακρίβεια πόσο μακριά έχουν ταξιδέψει σε έναν διάδρομο με οπτικές προσομοιώσεις, κατά τη διάρκεια και μετά τη διαστημική πτήση, διαπίστωσε η μελέτη.
“Με βάση τα ευρήματά μας φαίνεται ότι οι άνθρωποι είναι εκπληκτικά ικανοί να αντισταθμίσουν επαρκώς την έλλειψη ενός γήινου φυσιολογικού περιβάλλοντος χρησιμοποιώντας την όραση”, λέει ο Laurence Harris, αισθητηριακός φυσιολόγος στο Πανεπιστήμιο York στο Τορόντο και ανώτερος συγγραφέας της μελέτης.
Ένας τρόπος με τον οποίο τα σώματά μας καθορίζουν τις αλλαγές στη θέση τους είναι μέσω της κίνησης και του ξεπλύματος των υγρών που περιέχονται μέσα σε πολλά κανάλια βρόχου βαθιά μέσα σε κάθε αυτί. Γνωστό ως αιθουσαίο σύστημα , μας παρέχει μια αντίληψη της επιτάχυνσης, της κλίσης και της περιστροφής.
Στο διάστημα, η μικροβαρύτητα διαταράσσει το αιθουσαίο σύστημα αφαιρώντας κάποιες από τις πληροφορίες που θα επεξεργαζόταν κανονικά: τη συνεχή έλξη της βαρύτητας στη Γη που μας λέει ποια κατεύθυνση είναι προς τα πάνω.
Πιστεύεται ότι αυτή η διαταραχή μπορεί να μιμηθεί στη Γη ζητώντας από τους ανθρώπους να ξαπλώσουν, είτε ανάσκελα είτε στο πλάι. Σε αυτές τις οριζόντιες θέσεις, τα υγρά σε αυτά τα κανάλια δεν είναι τόσο ακριβή στις θέσεις μέτρησης.
Συνήθως, το αιθουσαίο σύστημα λειτουργεί παράλληλα με το οπτικό σύστημα για να αντιληφθεί πόσο μακριά, πόσο γρήγορα και σε ποια κατεύθυνση έχουμε ταξιδέψει. Αλλά στην τροχιά, οι αστροναύτες έχουν μικρότερο «φορτίο» σε μικροσκοπικά σωματίδια που αιωρούνται στα υγρά του εσωτερικού αυτιού και μπορεί να γίνουν πιο ευαίσθητοι σε οπτικές πληροφορίες ως αντιστάθμιση.
Ο Χάρις και οι συνεργάτες του αναρωτήθηκαν πώς αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει την αντίληψη των αστροναυτών για την απόσταση που διανύθηκε σε μια οπτική προσομοίωση, κατά τη διάρκεια και μετά από εκτεταμένη διαστημική πτήση, και αν οι αλλαγές στη στάση του σώματος είχαν παρόμοιο αποτέλεσμα.
Οι ερευνητές εξέτασαν δώδεκα αστροναύτες –έξι άνδρες και έξι γυναίκες– πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τις ετήσιες αποστολές τους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και συνέκριναν την απόδοσή τους με 20 ελέγχους με προορισμό τη Γη.
Πριν αναχωρήσουν και κατά την επιστροφή τους στη Γη, οι αστροναύτες δοκιμάστηκαν καθισμένοι όρθιοι και ξαπλωμένοι ανάσκελα. στο διάστημα, επέπλεαν ελεύθερα αλλά δεμένα σε μια πλάτη.
Οι επιπτώσεις στην υγεία των διαστημικών πτήσεων αποτελούν τεράστιο επίκεντρο των διαστημικών αποστολών, ιδιαίτερα καθώς διαστημικές υπηρεσίες όπως η NASA και χώρες όπως η Κίνα ετοιμάζονται να στείλουν αστροναύτες στον Άρη .
Λίγο μετά τη διαστημική πτήση, οι αστροναύτες υπερεκτίμησαν ελαφρώς την απόσταση στην οπτική εργασία όταν ήταν ξαπλωμένοι σε σύγκριση με το να κάθονταν όρθιοι πριν από την αποστολή τους, αν και αυτές οι διαφορές αργότερα εξαφανίστηκαν.
Κατά μέσο όρο, ωστόσο, η αντίληψη των αστροναυτών για την απόσταση που διένυσαν σε έναν εικονικό διάδρομο δεν άλλαξε σημαντικά κατά τη διάρκεια του χρόνου τους στο διάστημα, ούτε μία εβδομάδα ή 85 ημέρες μετά την επιστροφή τους. Αυτό είναι παρόμοιο με προηγούμενα ευρήματα από τον Χάρις και τους συναδέλφους που υποδηλώνουν ότι οι αστροναύτες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να προσανατολιστούν στο διάστημα .
Αυτά είναι καλά νέα για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όταν οι αστροναύτες πρέπει να μετακινηθούν γρήγορα μέσω του ISS για να εντοπίσουν εξοπλισμό ή να φτάσουν σε καταπακτές διαφυγής, λένε οι ερευνητές .
Ήταν “πολύ καθησυχαστικό” να διαπιστώσουμε ότι οι αστροναύτες μπορούσαν να μετρήσουν “με πολύ ακρίβεια” πόσο μακριά είχαν μετακινηθεί μέσω εικονικών χώρων μετά από λίγες μέρες ή και μήνες σε τροχιά, λέει ο Χάρις.
Φυσικά, αυτή είναι μια μικρή μελέτη μερικών υψηλά εκπαιδευμένων ατόμων και απαιτείται περισσότερη έρευνα για να κατανοηθεί καλύτερα τι ρόλο παίζει το αιθουσαίο σύστημα στην εκτίμηση της κίνησης προς τα εμπρός και εάν η βαρύτητα παραμορφώνει την αντίληψη με άλλους τρόπους.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο npj Microgravity .
photo: pixabay
