Εάν υπάρχει εξωγήινη ζωή στο ηλιακό μας σύστημα, οι ειδικοί πιστεύουν από καιρό ότι θα μπορούσε να κρύβεται κάτω από την επιφάνεια του Άρη , στα σύννεφα της Αφροδίτης ή στους παγωμένους ωκεανούς του Δία και των φεγγαριών του Κρόνου.
Αλλά μια νέα μελέτη δείχνει μια άλλη πιθανότητα.
Οι επιστήμονες της NASA λένε ότι τα φεγγάρια του Ουρανού Τιτανία και Όμπερον μπορεί επίσης να έχουν ωκεανούς αρκετά θερμούς για να υποστηρίξουν τη ζωή, υποδηλώνοντας ότι θα πρέπει να κοιτάξουμε και εκεί στο κυνήγι για εξωγήινους κοντά στο σπίτι.
Έκαναν την ανακάλυψή τους αφού ανέλυσαν εκ νέου δεδομένα από τις κοντινές πτήσεις του Voyager 2 στον Ουρανό τη δεκαετία του 1980, καθώς και χρησιμοποίησαν μοντελοποίηση υπολογιστή για να αναζητήσουν σημάδια νερού σε πέντε από τα μεγαλύτερα παγωμένα φεγγάρια του πλανήτη.
Είναι το πρώτο έργο έρευνας που αποδεικνύει πώς το εσωτερικό μακιγιάζ και η δομή έχει εξελιχθεί σε Ariel, Umbriel, Titania, Oberon και Miranda.
Μακρινοί κόσμοι πάγου: Οι επιστήμονες της NASA λένε ότι τα φεγγάρια του Ουρανού Τιτανία και Όμπερον μπορεί να έχουν ωκεανούς αρκετά ζεστούς για να υποστηρίξουν τη ζωή. Ο πλανήτης περιβάλλεται από τους τέσσερις μεγάλους δακτυλίους του και τα 10 από τα 27 γνωστά φεγγάρια του σε αυτήν την εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble που λήφθηκε το 1998
Αυτό που βρήκαν είναι ότι τέσσερα από αυτά – όλα εκτός από τον Μιράντα, το πιο εσωτερικό και το πέμπτο μεγαλύτερο φεγγάρι του Ουρανού – πιθανότατα περιέχουν έναν ωκεανό ανάμεσα στον πυρήνα και τον παγωμένο φλοιό τους.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ 27 ΓΝΩΣΤΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ;
- Άριελ
- Μπελίντα
- Μπιάνκα
- Caliban
- Cordelia
- Κρεσίντα
- Έρως
- Δεσδαιμόνα
- Φερδινάνδος
- Φραγκίσκο
- Ιουλιέτα
- Mab
- Μαργαρίτα
- Μιράντα
- Oberon
- Οφηλία
- Περντίτα
- Πόρτια
- Πρόσπερο
- Ξωτικό
- Η Ρόζαλιντ
- Ο Σετέμπος
- Στέφανο
- Συκοράξ
- Τιτάνια
- Trinculo
- Ομπριέλ
(Τα φεγγάρια με έντονη γραφή είναι τα πέντε που μελετήθηκαν στη νέα έρευνα της NASA)
Αυτά τα υδάτινα σώματα θα μπορούσαν να είναι τόσο αχανή ώστε να έχουν βάθος δεκάδες μίλια το καθένα, αποκάλυψαν οι ερευνητές της NASA από το Εργαστήριο Προώθησης Αεριωθούμενων στη Νότια Καλιφόρνια.
Κατέληξαν στο συμπέρασμά τους αφού διαπίστωσαν ότι οι Ariel, Umbriel, Titania και Oberon είναι πιθανώς αρκετά μονωμένοι ώστε να διατηρούν την εσωτερική θερμότητα που θα χρειαζόταν για να φιλοξενήσει έναν ωκεανό.
Ακόμα καλύτερα, στο Titania και στο Oberon αυτοί οι ωκεανοί μπορεί ακόμη και να είναι αρκετά ζεστοί για να υποστηρίξουν δυνητικά εξωγήινη ζωή, είπαν οι επιστήμονες.
Αυτό υποστηρίχθηκε από την ανακάλυψη της πιθανής πηγής θερμότητας στους βραχώδεις μανδύες των φεγγαριών, οι οποίοι απελευθερώνουν ζεστό υγρό και θα βοηθούσαν τον ωκεανό να διατηρήσει ένα ζεστό περιβάλλον.
Συνολικά, ο Ουρανός έχει τουλάχιστον 27 φεγγάρια που τον περιβάλλουν, με τα τέσσερα μεγαλύτερα να κυμαίνονται από το Άριελ – με πλάτος 720 μίλια (1.160 km) – μέχρι την Τιτανία, το οποίο έχει πλάτος 980 μίλια (1.580 km).
Οι ειδικοί πίστευαν εδώ και καιρό ότι το τελευταίο, δεδομένου του μεγέθους του, θα ήταν πιο πιθανό να διατηρήσει την εσωτερική θερμότητα λόγω της θερμότητας που δημιουργείται από τη ραδιενεργή διάσπαση.
Για σύγκριση, εδώ στη Γη το 50 τοις εκατό της θερμότητας που εκπέμπεται από τον πλανήτη μας παράγεται από τη ραδιενεργή διάσπαση στοιχείων όπως το ουράνιο και το θόριο.
Θεωρήθηκε ότι τα άλλα μεγάλα φεγγάρια του Ουρανού ήταν πολύ μικρά για να διατηρήσουν τη θερμότητα που απαιτείται για να αποτρέψει το πάγωμα ενός υπόγειου ωκεανού, αλλά η νέα έρευνα αμφισβητεί αυτή την πεποίθηση.
Ένας από τους άλλους λόγους που οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι συνέβαινε αυτό είναι επειδή η θερμότητα που δημιουργείται από τη βαρυτική έλξη του Ουρανού είναι μόνο μια μικρή πηγή θερμότητας.
Με άλλους πλανήτες όπως ο Δίας και ο Κρόνος, ένα βαρυτικό φαινόμενο γνωστό ως παλιρροϊκή θέρμανση βοηθά στη σημαντική θέρμανση των φεγγαριών τους.
Αυτή η βαρυτική διελκυστίνδα μεταξύ των φεγγαριών και των ίδιων των πλανητών αναγκάζει τους φυσικούς δορυφόρους να τεντώνονται και να συμπιέζονται αρκετά ώστε να τους ζεσταίνουν.
Πιστεύεται ότι αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει στη θέρμανση των νερών των φεγγαριών και στη δημιουργία δυνατών συνθηκών για ζωή.
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ VOYAGER ΤΩΡΑ;
Το Voyager 1 βρίσκεται επί του παρόντος 14,7 δισεκατομμύρια μίλια μακριά από τη Γη, ταξιδεύοντας προς τα βόρεια μέσα στο διάστημα.
Ο ανιχνευτής έστειλε πίσω δεδομένα στη NASA μόλις έφτασε στο διαστρικό διάστημα ότι οι κοσμικές ακτίνες είναι τέσσερις φορές πιο άφθονες σε αυτήν την περιοχή, πέρα από την άμεση επιρροή του ήλιου, από ό,τι στην περιοχή της Γης.
Αυτό υποδηλώνει ότι η ηλιόσφαιρα, η περιοχή του διαστήματος που περιέχει τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, μπορεί να λειτουργεί ως ασπίδα ακτινοβολίας.
Εν τω μεταξύ, το Voyager 2 βρίσκεται τώρα 12,3 δισεκατομμύρια μίλια από τη Γη, ταξιδεύοντας νότια προς τη διαστρική περιοχή.
Οι αντίθετες θέσεις των δύο διαστημικών σκαφών επιτρέπουν στους επιστήμονες να συγκρίνουν δύο περιοχές του διαστήματος όπου η ηλιόσφαιρα αλληλεπιδρά με το διαστρικό μέσο.
Η διέλευση του Voyager 2 στο διαστρικό μέσο επιτρέπει στους επιστήμονες να κάνουν δείγματα του μέσου από δύο διαφορετικές τοποθεσίες την ίδια στιγμή.
«Όσον αφορά τα μικρά σώματα – νάνους πλανήτες και φεγγάρια – οι πλανητικοί επιστήμονες είχαν προηγουμένως βρει στοιχεία για ωκεανούς σε πολλά απίθανα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των νάνων πλανητών Δήμητρα και Πλούτωνα και το φεγγάρι του Κρόνου Μίμας», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της νέας μελέτης Julie Castillo-Rogez. , του Εργαστηρίου Jet Propulsion Laboratory της NASA.
«Υπάρχουν λοιπόν μηχανισμοί που δεν καταλαβαίνουμε πλήρως.
«Αυτό το έγγραφο διερευνά ποια θα μπορούσαν να είναι αυτά και πώς σχετίζονται με τα πολλά σώματα στο ηλιακό σύστημα που θα μπορούσαν να είναι πλούσια σε νερό αλλά έχουν περιορισμένη εσωτερική θερμότητα».
Μελετώντας τη σύνθεση αυτών των ωκεανών, οι επιστήμονες είναι επίσης σε θέση να μάθουν για υλικά που μπορεί να βρεθούν και στις παγωμένες επιφάνειες των φεγγαριών – για παράδειγμα εάν οι υπόγειες ουσίες έχουν ωθηθεί προς τα πάνω από τη γεωλογική δραστηριότητα.
Για παράδειγμα, τουλάχιστον ένα από τα μεγαλύτερα φεγγάρια του Ουρανού – το Άριελ – έχει υλικό που θα μπορούσε να προέρχεται από παγωμένα ηφαίστεια που έχουν κυλήσει στην επιφάνεια του σχετικά πρόσφατα.
Υπάρχουν επίσης αυτά που φαίνεται να είναι πρόσφατα χαρακτηριστικά επιφάνειας στο Miranda, τα οποία υποδηλώνουν ότι μπορεί να έχει διατηρήσει αρκετή θερμότητα για να έχει έναν ωκεανό για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, αν και πιθανότατα δεν ήταν για πολύ.
Η θερμική μοντελοποίηση δείχνει ότι το φεγγάρι χάνει θερμότητα πολύ γρήγορα και πιθανότατα έχει παγώσει τώρα.
Το σκάψιμο σε αυτό που βρίσκεται κάτω και στις επιφάνειες αυτών των φεγγαριών είναι σημαντικό γιατί θα βοηθήσει στην ενημέρωση των επιστημόνων καθώς προετοιμάζονται για μελλοντικές αποστολές στον έβδομο πλανήτη από τον ήλιο.
Για παράδειγμα, πρέπει να γνωρίζουν ποια επιστημονικά όργανα θα ήταν πιο χρήσιμα για να προσαρτηθούν σε ένα διαστημόπλοιο ή ανιχνευτή που θα προκαλούσε τα πιο κατατοπιστικά ευρήματα.
«Πρέπει να αναπτύξουμε νέα μοντέλα για διαφορετικές υποθέσεις σχετικά με την προέλευση των φεγγαριών, προκειμένου να καθοδηγήσουμε τον σχεδιασμό για μελλοντικές παρατηρήσεις», πρόσθεσε ο Castillo-Rogez.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Journal of Geophysical Research .
(photo: pixabay)
