Γνωστή ως RobotSweater, η τεχνολογία αναπτύσσεται από μια ομάδα του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon με επικεφαλής τους βοηθούς καθηγητές James McCann και Changliu Liu. Το «ένδυμα» – το οποίο είναι τυλιγμένο γύρω από έναν ρομποτικό βραχίονα ή άλλη συσκευή και συνδέεται με μια πηγή ενέργειας – αποτελείται από τρία στοιβαγμένα στρώματα υλικού.

Από τι αποτελείται αυτό το “πουλόβερ” και πώς λειτουργεί

Το επάνω και το κάτω στρώμα αποτελούνται από κανονικό νήμα νάιλον, με διαχωρισμένες λωρίδες αγώγιμου νήματος από μεταλλικές ίνες που διατρέχουν αυτά. Αυτές οι λωρίδες είναι διατεταγμένες σε σειρές στη μία στρώση και σε στήλες στην άλλη, έτσι συνδυάζονται για να σχηματίσουν ένα πλέγμα όταν τις βλέπουμε από πάνω. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο στρώματα βρίσκεται ένα μονωτικό στρώμα από μη αγώγιμο πλέγμα.

Εφόσον δεν ασκείται εξωτερική πίεση στο RobotSweater, τα δύο στρώματα αγώγιμων λωρίδων διαχωρίζονται το ένα από το άλλο. Όταν ασκείται πίεση , ωστόσο, μερικές από τις λωρίδες σε αυτά τα στρώματα συνδέονται μεταξύ τους μέσω των οπών στο στρώμα πλέγματος.

Αυτό κλείνει ένα κύκλωμα, παράγοντας ένα ηλεκτρικό σήμα. Αναλύοντας πού προήλθε αυτό το σήμα μέσα στο πλέγμα αγώγιμων λωρίδων, είναι δυνατό να προσδιοριστεί πού ασκείται πίεση στο σώμα του ρομπότ που είναι ντυμένο με πουλόβερ.

Σωματική καθοδήγηση σε ρομπότ

Σε ένα πραγματικό σενάριο, το ρομπότ θα μπορούσε στη συνέχεια να αντιδράσει σταματώντας αμέσως την κίνηση. Η τεχνολογία μπορεί επίσης να επιτρέπει στους ανθρώπους να εκπαιδεύουν ρομπότ να εκτελούν ορισμένες ενέργειες αγγίζοντας τα και καθοδηγώντας τα σωματικά. Επιπλέον, οι ερευνητές διερευνούν τώρα τη δυνατότητα χρήσης εντολών με το δάχτυλο και το τσίμπημα στο πουλόβερ, σαν να ήταν οθόνη αφής.

Και ως πρόσθετο πλεονέκτημα, επειδή το RobotSweater είναι κατασκευασμένο από μαλακό και εύκαμπτο υλικό, μπορεί να εφαρμοστεί σε αδέξια διαμορφωμένα ή κινούμενα μέρη ρομπότ που δεν μπορούν να φιλοξενήσουν συμβατικούς άκαμπτους αισθητήρες.

(photo: pixabay)