56 χρόνια αφότου οι κινηματογραφιστές της Disney φαντάστηκαν πώς θα ήταν για ένα πλήρωμα διαστημοπλοίου να ταξιδέψει σε μια μαύρη τρύπα στην ταινία του 1979 «Η Μαύρη Τρύπα» , ένας αστροφυσικός δημοσίευσε ένα σχέδιο για μια… πραγματική διαστρική αποστολή που φιλοδοξεί να πάει εκεί που κανένα διαστημόπλοιο δεν έχει πάει πριν, στην καρδιά μιας μακρινής μαύρης τρύπας.
Το σχέδιο είναι να δημιουργηθεί ένα μικροσκοπικό διαστημόπλοιο όχι βαρύτερο από έναν συνδετήρα, που θα προωθείται με λέιζερ και θα επιταχύνεται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, σε μια νέα δημοσίευση στο iScience.
Οι επιστήμονες λένε ότι μπορεί να χρειαστούν έως και 100 χρόνια για την τολμηρή αποστολή. Ωστόσο, αυτό το πρωτοποριακό έργο θα μπορούσε να έχει εξωφρενικό κόστος έως και 1 τρισεκατομμύριο λίρες μόνο για τα λέιζερ.
Για να γίνουν τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα, η τεχνολογία που απαιτείται για την κατασκευή του διαστημικού σκάφους δεν υπάρχει ακόμη!!!
Παρά τα ζητήματα αυτά, ο καθηγητής Κόσιμο Μπάμπι, του Πανεπιστημίου Φουντάν στη Σαγκάη, είναι αισιόδοξος ότι αυτό θα μπορούσε να είναι εφικτό μέσα σε λίγες δεκαετίες.
Ο καθηγητής Μπάμπι δήλωσε στην Daily Mail: «Η τεχνολογία μπορεί να αναπτυχθεί και είναι απλώς θέμα χρόνου, χρημάτων και κινήτρων».
Ωστόσο, για να λειτουργήσει αυτό το σχέδιο, οι επιστήμονες θα χρειαστούν δύο πράγματα: μια μαύρη τρύπα αρκετά κοντά για να την επισκεφτούν και ένα διαστημόπλοιο ικανό να επιβιώσει από το ταξίδι.
Για το διαστημόπλοιο, ο καθηγητής Μπάμπι προτείνει τη χρήση ενός νάνο – σκάφους, έναν μικροσκοπικό ανιχνευτή που λειτουργεί με μικροτσίπ – αρκετά ανθεκτικός ώστε να αντέξει το ταξίδι.
Τα παραδοσιακά διαστημόπλοια, τα οποία καίνε χημικά καύσιμα, είναι πολύ αργά και αδέξια για να φτάσουν στις απαιτούμενες ταχύτητες.
Ένα «νάνο- διαστημόπλοιο» είναι ένα θεωρητικό διαστημόπλοιο σχεδιασμένο να φτάνει ταχύτητες που πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός.
Η νανοτεχνολογία που απαιτείται για να καταστεί αυτό δυνατό δεν υπάρχει ακόμη και το απαιτούμενο κόστος τροφοδοσίας των λέιζερ θα ήταν υπερβολικό, αλλά ο καθηγητής Μπάμπι δεν πτοείται.
«Αν χρησιμοποιήσουμε την τρέχουσα τεχνολογία, το κόστος θα ήταν περίπου ένα τρισεκατομμύριο λίρες Αγγλίας, οπότε σίγουρα ξεπερνά τον προϋπολογισμό οποιουδήποτε επιστημονικού πειράματος», είπε.
«Ωστόσο, αν λάβουμε υπόψη την τάση των τελευταίων 20 ετών και την επεκτείνουμε στο μέλλον, διαπιστώνουμε ότι το κόστος θα μειωνόταν σε περίπου ένα δισεκατομμύριο λίρες Αγγλίας σε 20-30 χρόνια: 1 δισεκατομμύριο λίρες είναι περίπου ο τυπικός προϋπολογισμός στις σημερινές μεγάλες διαστημικές αποστολές».
Ο καθηγητής Μπάμπι λέει: «Κατά τη γνώμη μου, το βασικό σημείο είναι ότι πρέπει να είμαστε «τυχεροί» και να έχουμε μια μαύρη τρύπα σε απόσταση 20-25 ετών φωτός από το Ηλιακό Σύστημα».
Σε αυτή την απόσταση, το νάνο – σκάφος θα χρειαζόταν περίπου 70 έως 80 χρόνια για να φτάσει στη μαύρη τρύπα και στη συνέχεια άλλα 20 έως 25 χρόνια για να επιστρέψουν τα δεδομένα του στη Γη. Αυτό δίνει συνολικό χρόνο αποστολής έως και έναν αιώνα.
«Εάν η πλησιέστερη μαύρη τρύπα δεν βρίσκεται σε απόσταση 20-25 ετών φωτός, αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται σε απόσταση 40-50 ετών φωτός, θα ήταν πιο δύσκολο να επιτευχθούν οι απαραίτητες τεχνολογικές απαιτήσεις για την αποστολή, αλλά θα ήταν ακόμα εφικτό», λέει ο καθηγητής Μπάμπι.
«Αν η απόσταση της πλησιέστερης μαύρης τρύπας υπερβαίνει τα 40-50 έτη φωτός, φοβάμαι ότι πρέπει να τα παρατήσουμε.»
Αυτή τη στιγμή, η πλησιέστερη μαύρη τρύπα που έχουν βρει οι επιστήμονες είναι η Gaia-BH1, σε απόσταση 1.560 ετών φωτός από τη Γη.
Αν και αυτό είναι πολύ κοντά σε κοσμικούς όρους, είναι ακόμα πολύ μακριά για να το φτάσει η ανθρωπότητα με συμβατικά διαστημόπλοια.
Αντ’ αυτού, η ελπίδα του καθηγητή Μπάμπι είναι ότι οι επιστήμονες σύντομα θα εντοπίσουν μια μαύρη τρύπα πολύ πιο κοντά στη Γη….
photo: ΑΠΕ-ΜΠΕ – EPA-NASA/JPL-Calte
