Το εύρημα αυτό είναι το τελευταίο μιας τριετούς πρωτοβουλίας της Soprintendenza Archaeologia Belle Arti Paesaggio Etruria Meridionale για την ανασκαφή και διατήρηση της αρχαίας ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής που χάθηκε στη θάλασσα με την πάροδο του χρόνου.
Η ανασκαφή ξεκίνησε εντατικά το 2021, όταν ερευνητές από την Soprintendenza Archaeologia Belle Arti Paesaggio Etruria Meridionale ανακάλυψαν μια μαρμάρινη στήλη cipollino με ιωνικό κιονόκρανο. Αυτή η κολώνα ήταν μέρος μιας κυκλικής δομής, περίπου 50 μέτρα σε διάμετρο, η οποία βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα από την ακτογραμμή.
Το οικοδόμημα έχει αναγνωριστεί ως παραθαλάσσιο κιόσκι, το οποίο ήταν μέρος μια μεγαλύτερης Ρωμαϊκής έπαυλης.
Οι τοίχοι του, είχαν κατασκευαστεί με διπλά στρώματα τριγωνικών τούβλων και κονιάματος και ήταν τοποθετημένοι σε απόσταση περίπου τριών μέτρων μεταξύ τους και χτισμένοι πάνω σε μια βάση από πηλό που βοήθησε στη διατήρηση των ξύλινων καλουπιών και των πολλών θεμελίων τους.
Πλούσια διακοσμητικά στοιχεία
Μέσα στο κιόσκι, η ομάδα ανασκαφών βρήκε το δάπεδο opus spicatum δηλαδή το σχέδιο ψαροκόκαλου που χρησιμοποιείται συνήθως στη ρωμαϊκή αρχιτεκτονική. Επιπλέον, ανακαλύφθηκαν ίχνη από opus signinum, ένα είδος αδιάβροχου ρωμαϊκού σκυροδέματος από σπασμένη κεραμική, αμφορείς, κεραμίδια και τούβλα. Αυτό το υλικό ήταν απαραίτητο για τις δομές που απαιτούν στεγάνωση, όπως τα λουτρά και τα υδραγωγεία.
Προκλήσεις και προσπάθειες διατήρησης
Η ανασκαφή αντιμετώπισε πολλές προκλήσεις, όπως οι συνηθισμένες δυσκολίες των θαλάσσιων ερευνών και η διάβρωση των ακτών. Παρά τα εμπόδια αυτά, η ομάδα προχώρησε με την αναγνώριση και την αποκατάσταση του χώρου. Τα ξύλινα μέρη της κατασκευής απαιτούσαν ιδιαίτερα σχολαστικό καθαρισμό αποκατάσταση και ενοποίηση, που πραγματοποίησαν υποβρύχιοι συντηρητές του CSR Restauro Beni Culturali.
Η ανακάλυψη και η μετέπειτα ανάλυση της παραθαλάσσιας κατασκευής δείχνουν ότι ήταν ένα πολυτελές και σημαντικό τμήμα μιας ρωμαϊκής βίλας, στρατηγικά τοποθετημένης κοντά στην αρχαία Αυρηλία Οδό.
Αυτή η διαδρομή ήταν ζωτικής σημασίας κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής εποχής, συνδέοντας τη Ρώμη με διάφορες παράκτιες και ηπειρωτικές περιοχές. Τα αρχιτεκτονικά στοιχεία της κατασκευής δείχνουν ότι ίσως ανήκε σε υψηλόβαθμο μέλος της ρωμαϊκής αριστοκρατίας.
Μελλοντική έρευνα, συμπεριλαμβανομένων γεωφυσικών ερευνών από το Εθνικό Ινστιτούτο Γεωφυσικής και Ηφαιστειολογίας (INGV), αποσκοπεί στο να παρέχει πιο λεπτομερή κατανόηση του χώρου και να εξασφαλίσει τη διατήρησή του η οποία κινδυνεύει λόγω της διάβρωσης των ακτών.
Η ανακάλυψη αυτή αναδεικνύει την πλούσια και εξεζητημένη αρχιτεκτονική κληρονομιά της αρχαίας Ρώμης, προσφέροντας πολύτιμες πληροφορίες για τους πολυτελείς τρόπους ζωής της αριστοκρατίας της.
(με πληροφορίες από enikos. gr / photo: pixabay)
