Αυτό τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας κηρύσσοντας την έναρξη, της 29ης Ετήσιας Συζήτησης Στρογγυλής Τραπέζης του Economist με την Ελληνική Κυβέρνηση, με θέμα «Βαδίζοντας σταθερά πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί αβεβαιότητας».

Όπως υπογράμμισε ο κ. Τασούλας, η χώρα μας, «πάνω απ’ όλα, παραμένει προσηλωμένη στην αξία του διαλόγου και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών, με βάση το διεθνές δίκαιο, περιλαμβανομένου του δικαίου της θάλασσας, απορρίπτοντας τη βία, τη μονομέρεια και τον αναθεωρητισμό ως μέσα άσκησης πολιτικής, στη σύγχρονη εποχή, στον 21ο αιώνα».

Υπενθύμισε, επίσης, ότι «ως ιδρυτικό μέλος των Ηνωμένων Εθνών και μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, αρθρώνει λόγο και συμμετέχει ενεργά στη διαχείριση των μεγάλων προκλήσεων του καιρού μας. Στηρίζει το έργο του ΟΗΕ, πιστεύοντας στην ανάγκη αύξησης των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και μετριασμού του δικαιώματος αρνησικυρίας των μονίμων μελών του».

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισήμανε ότι η θεματική της φετινής συνάντησης δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη, καθώς δεν υπάρχει αμφιβολία πως η διεθνής συγκυρία χαρακτηρίζεται από υψηλό βαθμό ρευστότητας και αβεβαιότητας.

Υποστήριξε, ακόμη, ότι «σταθερές δεκαετιών στις διεθνείς σχέσεις κλονίζονται και οι πολεμικές συρράξεις διαδέχονται η μία την άλλη. Ο αναθεωρητισμός και ο ακραίος εθνικισμός εξαπλώνονται επικίνδυνα στη γειτονιά μας και ευρύτερα, ενώ ο απομονωτισμός και η μονομερής δράση και το δίκαιο της ισχύος ενισχύονται εις βάρος της πολυμέρειας και της συνεργασίας» και πρόσθεσε ότι «ακόμα πιο ανησυχητικά είναι τα πολλαπλασιαζόμενα φαινόμενα αμφισβήτησης του διεθνούς δικαίου και των διεθνών θεσμών, που οικοδομήθηκαν πάνω στα ερείπια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου».

Ειδικότερα, ανέφερε ότι «θεμελιώδεις αρχές της διεθνούς έννομης τάξης, όπως η απαγόρευση χρήσης και απειλής χρήσης βίας, το απαραβίαστο των συνόρων και ο σεβασμός της εθνικής κυριαρχίας παραβιάζονται καθημερινά ενώ τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο καταπατώνται κατάφωρα σε πολλές περιοχές του πλανήτη».

Παρατήρησε, ωστόσο, ότι «η σταδιακή μεταβολή της παγκόσμιας ισορροπίας δυνάμεων σε συνδυασμό με κρίσεις στο εσωτερικό δυτικών δημοκρατικών χωρών, αλλά και τη διατήρηση οικονομικών ανισοτήτων παγκοσμίως, έχουν πλήξει την αξιοπιστία της φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης όπως είχε οικοδομηθεί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο» και τόνισε ότι «ο σεβασμός στο διεθνές δίκαιο και στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών δεν αποτελεί ρητορικό σχήμα ή παρωχημένη αντίληψη μιας άλλης εποχής ή ρομαντισμό αλλά μια αδήριτη ανάγκη και μονόδρομο για την ανθρωπότητα».

Ακολούθως, σημείωσε, ότι «στο πνεύμα αυτό, η ολόπλευρη στήριξή μας προς την Ουκρανία, από την πρώτη στιγμή της ρωσικής εισβολής, δεν ήταν απλώς μία στάση αλληλεγγύης προς μία φίλη χώρα, αλλά μία έμπρακτη απόδειξη της προσήλωσής μας στις αρχές της εθνικής κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και του απαραβίαστου των συνόρων. Θα συνεχίσουμε, λοιπόν, να στηρίζουμε τον αγώνα των Ουκρανών για ελευθερία, καθώς και τις διπλωματικές προσπάθειες για ειρήνευση με γνώμονα το διεθνές δίκαιο και την κυρίαρχη βούληση του ίδιου του ουκρανικού λαού».

Συνεχίζοντας, υπογράμμισε ότι «ομοίως, στηρίζουμε το δικαίωμα του Ισραήλ να προστατεύει τους πολίτες του έναντι οιασδήποτε απειλής, με σεβασμό στο διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Ταυτόχρονα, όμως, πιστεύουμε ακράδαντα ότι μόνιμη και βιώσιμη λύση στα προβλήματα της Μέσης Ανατολής δεν μπορεί παρά να προέλθει μέσα από διπλωματία και ειρηνικές διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία δύο κρατών, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τα σχετικά Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Οποιαδήποτε διαφορετική προσέγγιση θα έχει ως αποτέλεσμα τη διαιώνιση της σύγκρουσης και την περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση των επόμενων γενεών».

Μιλώντας για την Κύπρο, όπου συνεχίζεται για 51 χρόνια η παράνομη τουρκική κατοχή, υποστήριξε ότι «πρέπει να γίνει σαφές ότι η βία επ’ ουδενί δεν μπορεί να γεννά δίκαιο. Στηρίζουμε, λοιπόν, τις προσπάθειες της Κυπριακής Δημοκρατίας για την εξεύρεση μίας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης στο Κυπριακό, στη βάση των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Μόνον έτσι μπορεί να υπάρξει διαρκής ειρήνη, ανάπτυξη και ευημερία στην Ανατολική Μεσόγειο».

Αναφερόμενος στις συγκρούσεις που μαίνονται στη γειτονιά μας, καθώς και στις αλλεπάλληλες διεθνείς κρίσεις στην οικονομία, στο κλίμα, στην υγεία, σημείωσε ότι «καθιστούν πιο αναγκαία από ποτέ την ενότητα και τη συντονισμένη δράση των ευρωπαϊκών χωρών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι εμείς οι Ευρωπαίοι δεν διαθέτουμε την “πολυτέλεια” της μονομέρειας ή της απομόνωσης».

Όπως είπε «μόνον από κοινού και με πίστη στις αξίες και αρχές της Δημοκρατίας, του Κράτους Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μπορούμε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις του σήμερα, στην αβεβαιότητα που είναι το θέμα του συνεδρίου του Economist» και συμπλήρωσε «στο πλαίσιο αυτό, η προώθηση της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ζωτικής σημασίας και αποτελεί μονόδρομο για τη διασφάλιση του παγκόσμιου ρόλου της Ένωσης. Μιας Ένωσης που είναι έτοιμη να υποδεχθεί στους κόλπους της όλες τις υποψήφιες χώρες που πληρούν τους απαιτούμενους όρους και προϋποθέσεις».

Διευκρίνισε, επίσης, ότι «το εγχείρημα αυτό δεν θα πρέπει να ιδωθεί ως προσπάθεια απομονωτισμού, αλλά ως δυνατότητα των ευρωπαϊκών χωρών να λαμβάνουν αποφάσεις και να δρουν αυτοδύναμα για την προστασία των αρχών και των συμφερόντων τους σε καίριους τομείς, όπως η οικονομία, η εξωτερική πολιτική και η άμυνα» και κατέληξε λέγοντας πως «η Ελλάδα, η χώρα μας, υπήρξε από τους πρωτεργάτες για την ανάληψη πρωτοβουλιών προς την κατεύθυνση αυτή και δη για την οικοδόμηση μιας κοινής ευρωπαϊκής άμυνας, η οποία θα πρέπει να σέβεται πλήρως τα συμφέροντα ασφάλειας και άμυνας όλων ανεξαιρέτως των κρατών-μελών», ενώ σημείωσε ότι «αυτό δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι αμφισβητείται ο ζωτικός χαρακτήρας των διατλαντικών δεσμών, τόσο διμερώς στις σχέσεις μας με τις ΗΠΑ όσο και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ».

Στο πλαίσιο του διεθνούς συνεδρίου του Economist θα αναλυθούν, μεταξύ άλλων, θέματα που αφορούν την πορεία της ελληνικής οικονομίας, τη δεύτερη προεδρική θητεία του Ντόναλτ Τραμπ και τη σχέση Ευρώπης – ΗΠΑ, το μέλλον της Ευρώπης και τη στρατηγική της για την Άμυνα και την Ασφάλεια καθώς και την παγκόσμια προοπτική για τις επενδύσεις. Το συνέδριο θα επεκταθεί, ακόμη, σε θέματα που αφορούν τη μετανάστευση, την κλιματική κρίση, τις αλλαγές που φέρνει η τεχνητή νοημοσύνη αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα οι νέοι και οι νέες.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Τασούλα:

Με ιδιαίτερη χαρά συμμετέχω στην 29η Ετήσια Συζήτηση Στρογγυλής Τραπέζης που διοργανώνει ο Economist.

H θεματική της φετινής συνάντησης δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη, καθώς δεν υπάρχει αμφιβολία πως η διεθνής συγκυρία χαρακτηρίζεται από υψηλό βαθμό ρευστότητας και αβεβαιότητας.

Σταθερές δεκαετιών στις διεθνείς σχέσεις κλονίζονται και οι πολεμικές συρράξεις διαδέχονται η μία την άλλη. Ο αναθεωρητισμός και ο ακραίος εθνικισμός εξαπλώνονται επικίνδυνα στη γειτονιά μας και ευρύτερα, ενώ ο απομονωτισμός και η μονομερής δράση και το δίκαιο της ισχύος ενισχύονται εις βάρος της πολυμέρειας και της συνεργασίας.

Ακόμα πιο ανησυχητικά είναι τα πολλαπλασιαζόμενα φαινόμενα αμφισβήτησης του διεθνούς δικαίου και των διεθνών θεσμών, που οικοδομήθηκαν πάνω στα ερείπια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Θεμελιώδεις αρχές της διεθνούς έννομης τάξης, όπως η απαγόρευση χρήσης και απειλής χρήσης βίας, το απαραβίαστο των συνόρων και ο σεβασμός της εθνικής κυριαρχίας παραβιάζονται καθημερινά ενώ τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο καταπατώνται κατάφωρα σε πολλές περιοχές του πλανήτη, όπως ακούσαμε και μόλις προηγουμένως.

Την ίδια ώρα, η αντιμετώπιση παγκόσμιων προκλήσεων, όπως η κλιματική αλλαγή, οι υγειονομικές κρίσεις, η ανάπτυξη και χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, η μαζική μετανάστευση, η μείωση των ανισοτήτων και η καταπολέμηση του φονταμενταλισμού και της τρομοκρατίας απαιτούν άμεση και συντονισμένη δράση των κρατών, των διεθνών οργανισμών και άλλων οργανωμένων φορέων της διεθνούς κοινωνίας.

Δυστυχώς, όμως, σε πολλές περιπτώσεις η αναγκαία αυτή συνεργασία παραμένει ζητούμενο, καθώς ανταγωνισμοί, ιδεολογικές διαφοροποιήσεις και αντικρουόμενα συμφέροντα δυσχεραίνουν τη διαμόρφωση των απαραίτητων συναινέσεων για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων.

Παράλληλα, στο εσωτερικό πολλών χωρών αυταρχικές ηγεσίες ή λαϊκιστικές πολιτικές δυνάμεις εκμεταλλεύονται την εύλογη ανασφάλεια των πολιτών απέναντι στα σύνθετα αυτά προβλήματα, αμφισβητώντας την αξία της δημοκρατικής διακυβέρνησης και του κράτους δικαίου.

Εν μέσω, λοιπόν, των ραγδαίων αλλαγών που συντελούνται σε διεθνές επίπεδο, εν μέσω δηλαδή της αβεβαιότητας, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε:

Είναι ακόμα ζωντανή η βασισμένη σε κανόνες μεταπολεμική παγκόσμια τάξη;

Είναι τελικά εφικτή η κατοχύρωση της διεθνούς ειρήνης, της ασφάλειας και της ευημερίας, μέσα από την κατίσχυση του δικαίου ή αντίθετα επιστρέφουμε σε εποχές διεθνούς αναρχίας, όπου κανόνας μοναδικός είναι το δίκαιο του ισχυρού, όπως τόσο εύγλωττα είχε περιγράψει ο Θουκυδίδης;

Και ακόμα, ποιος ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και η θέση της Ελλάδας, μέσα σε αυτόν τον διαρκώς μεταβαλλόμενο και ασταθή κόσμο; Μέσα σε αυτή την αβεβαιότητα;

Κυρίες και κύριοι,

Η διεθνής κοινότητα στο σύνολό της αποφάσισε το 1945 να οικοδομήσει μία παγκόσμια τάξη, η οποία θα διασφάλιζε, αν όχι την αιώνια ειρήνη όπως την οραματίστηκε ο Καντ τον 18ο αιώνα, τουλάχιστον τη μη επανάληψη των φρικαλεοτήτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και θα προωθούσε τη δημιουργία θεσμών και κανόνων που θα κατοχύρωναν την ελευθερία, τη δημοκρατία και την οικονομική συνεργασία μεταξύ των κρατών.

Στο πλαίσιο αυτό, ιδρύθηκε ο ΟΗΕ, ο καταστατικός Χάρτης του οποίου έθεσε, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, εκτός νόμου τον πόλεμο ως μέσο επίλυσης διεθνών διαφορών.

Παράλληλα, κατοχυρώθηκε η προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ποινικοποιήθηκαν τα εγκλήματα πολέμου, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και φυσικά η γενοκτονία. Η αναγνώριση δε της αρχής της αυτοδιάθεσης άνοιξε το δρόμο για την από-αποικιοποίηση και την απόλαυση του αγαθού της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας από δεκάδες λαούς και έθνη.

Κατά την ίδια περίοδο, τέθηκαν οι βάσεις λειτουργίας ενός φιλελεύθερου συστήματος διεθνούς εμπορίου, το οποίο, παρά τα όποια προβλήματά του, οδήγησε σταδιακά στη θεαματική ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας και στην ευημερία όλο και περισσότερων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο.

Παράλληλα, στην ήπειρό μας, η δημιουργία πρωτίστως της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τότε ΕΟΚ) και δευτερευόντως του Συμβουλίου της Ευρώπης, σηματοδότησε την έναρξη μίας μακράς περιόδου ειρήνης, δημοκρατίας, οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής προόδου.

Ωστόσο, η σταδιακή μεταβολή της παγκόσμιας ισορροπίας δυνάμεων σε συνδυασμό με κρίσεις στο εσωτερικό δυτικών δημοκρατικών χωρών, αλλά και τη διατήρηση οικονομικών ανισοτήτων παγκοσμίως, έχουν πλήξει την αξιοπιστία της φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης όπως είχε οικοδομηθεί και την περιγράψαμε εν περιλήψει, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ποια είναι, όμως, η εναλλακτική λύση;

Μπορούμε να φανταστούμε έναν κόσμο χωρίς τον ΟΗΕ, όπου ο πόλεμος και η απειλή χρήσης βίας θα αποτελούν έναν καθ’ όλα αποδεκτό τρόπο για τη διευθέτηση διαφορών και την αλλαγή συνόρων;

Μπορούμε, άραγε, να διανοηθούμε έναν κόσμο χωρίς νομική κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή χωρίς κανόνες για τη διεξαγωγή του παγκόσμιου εμπορίου, για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, για την προστασία των θαλασσών, για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων, για την προστασία του περιβάλλοντος;

Είναι δυνατόν να σκεφτούμε την Ευρώπη, χωρίς ενότητα και αλληλεγγύη, όπου κάθε κράτος θα πασχίζει να διασφαλίσει τα συμφέροντά του μόνο του, μέσα σε έναν πολυπολικό κόσμο αστάθειας και συνεχών ανταγωνισμών;

Νομίζω πως όλοι μας ξέρουμε την απάντηση!

Ο σεβασμός στο διεθνές δίκαιο και στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών δεν αποτελεί ρητορικό σχήμα ή παρωχημένη αντίληψη μιας άλλης εποχής ή ρομαντισμό αλλά μια αδήριτη ανάγκη και μονόδρομο για την ανθρωπότητα.

Στο πνεύμα αυτό, η ολόπλευρη στήριξή μας προς την Ουκρανία, από την πρώτη στιγμή της ρωσικής εισβολής, δεν ήταν απλώς μία στάση αλληλεγγύης προς μία φίλη χώρα, αλλά μία έμπρακτη απόδειξη της προσήλωσής μας στις αρχές της εθνικής κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και του απαραβίαστου των συνόρων. Θα συνεχίσουμε, λοιπόν, να στηρίζουμε τον αγώνα των Ουκρανών για ελευθερία, καθώς και τις διπλωματικές προσπάθειες για ειρήνευση με γνώμονα το διεθνές δίκαιο και την κυρίαρχη βούληση του ίδιου του ουκρανικού λαού.

Ομοίως, στηρίζουμε το δικαίωμα του Ισραήλ να προστατεύει τους πολίτες του έναντι οιασδήποτε απειλής, με σεβασμό στο διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Ταυτόχρονα, όμως, πιστεύουμε ακράδαντα ότι μόνιμη και βιώσιμη λύση στα προβλήματα της Μέσης Ανατολής δεν μπορεί παρά να προέλθει μέσα από διπλωματία και ειρηνικές διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία δύο κρατών, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τα σχετικά Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Οποιαδήποτε διαφορετική προσέγγιση θα έχει ως αποτέλεσμα τη διαιώνιση της σύγκρουσης και την περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση των επόμενων γενεών.

Από την άλλη μεριά, στην Κύπρο, όπου συνεχίζεται για 51 χρόνια η παράνομη τουρκική κατοχή, πρέπει να γίνει σαφές ότι η βία επ’ ουδενί δεν μπορεί να γεννά δίκαιο. Στηρίζουμε, λοιπόν, τις προσπάθειες της Κυπριακής Δημοκρατίας για την εξεύρεση μίας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης στο Κυπριακό, στη βάση των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Μόνον έτσι μπορεί να υπάρξει διαρκής ειρήνη, ανάπτυξη και ευημερία στην Ανατολική Μεσόγειο.

Είναι πλέον σαφές ότι οι συγκρούσεις που μαίνονται στη γειτονιά μας, καθώς και οι αλλεπάλληλες διεθνείς κρίσεις στην οικονομία, στο κλίμα, στην υγεία, καθιστούν πιο αναγκαία από ποτέ την ενότητα και τη συντονισμένη δράση των ευρωπαϊκών χωρών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι εμείς οι Ευρωπαίοι δεν διαθέτουμε την «πολυτέλεια» της μονομέρειας ή της απομόνωσης.

Μόνον από κοινού και με πίστη στις αξίες και αρχές της Δημοκρατίας, του Κράτους Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μπορούμε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις του σήμερα, στην αβεβαιότητα που είναι το θέμα του συνεδρίου του Economist.

Στο πλαίσιο αυτό, η προώθηση της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ζωτικής σημασίας και αποτελεί μονόδρομο για τη διασφάλιση του παγκόσμιου ρόλου της Ένωσης. Μιας Ένωσης που είναι έτοιμη να υποδεχθεί στους κόλπους της όλες τις υποψήφιες χώρες που πληρούν τους απαιτούμενους όρους και προϋποθέσεις.

Το εγχείρημα αυτό δεν θα πρέπει να ιδωθεί ως προσπάθεια απομονωτισμού, αλλά ως δυνατότητα των ευρωπαϊκών χωρών να λαμβάνουν αποφάσεις και να δρουν αυτοδύναμα για την προστασία των αρχών και των συμφερόντων τους σε καίριους τομείς, όπως η οικονομία, η εξωτερική πολιτική και η άμυνα.

Εδώ θα ήθελα να σημειώσω πως η Ελλάδα, η χώρα μας, υπήρξε από τους πρωτεργάτες για την ανάληψη πρωτοβουλιών προς την κατεύθυνση αυτή και δη για την οικοδόμηση μιας κοινής ευρωπαϊκής άμυνας, η οποία θα πρέπει να σέβεται πλήρως τα συμφέροντα ασφάλειας και άμυνας όλων ανεξαιρέτως των κρατών-μελών.

Αυτό δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι αμφισβητείται ο ζωτικός χαρακτήρας των διατλαντικών δεσμών, τόσο διμερώς στις σχέσεις μας με τις ΗΠΑ όσο και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Κυρίες και κύριοι,

Σε μία εποχή παγκόσμιων ανακατατάξεων και τεκτονικών ανατροπών, η Ελλάδα παραμένει ένας φάρος σταθερότητας και ασφάλειας στην ταραγμένη γειτονιά μας. Αξιόπιστος εταίρος και σύμμαχος σταθερός, συνομιλεί με τους πάντες με ειλικρίνεια και ρεαλισμό.

Ως ιδρυτικό μέλος των Ηνωμένων Εθνών και μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, αρθρώνει λόγο και συμμετέχει ενεργά στη διαχείριση των μεγάλων προκλήσεων του καιρού μας. Στο πλαίσιο αυτό, στηρίζει το έργο του ΟΗΕ, πιστεύοντας στην ανάγκη αύξησης των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και μετριασμού του δικαιώματος αρνησικυρίας των μονίμων μελών του.

Πάνω απ’ όλα, παραμένει προσηλωμένη στην αξία του διαλόγου και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών, με βάση το διεθνές δίκαιο, περιλαμβανομένου του δικαίου της θάλασσας, απορρίπτοντας τη βία, τη μονομέρεια και τον αναθεωρητισμό ως μέσα άσκησης πολιτικής, στη σύγχρονη εποχή, στον 21ο αιώνα.

Με την ελπίδα, λοιπόν, ότι οι αξίες αυτές που χαρακτηρίζουν διαχρονικά την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, θα αναδειχθούν τις επόμενες ημέρες ως η παγκόσμια πυξίδα που θα βοηθήσει τη διεθνή κοινωνία να πλοηγηθεί στα ταραγμένα νερά του σύγχρονου αβέβαιου κόσμου, κηρύσσω την έναρξη των εργασιών της 29ης Συζήτησης Στρογγυλής Τραπέζης του Economist και εύχομαι με την καρδιά μου κάθε επιτυχία.

(ΑΠΕ -ΜΠΕ / Δήμητρα Κατσιμεντέ / photo: intime)