«Γυρνώντας χθες από την ομιλία μου στη Λάρισα, διάβασα δήλωση του αρμόδιου υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, του κ. Μηταράκη, στην οποία ανέφερε ότι προσωπικά μιλώ για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, αλλά ποτέ για φύλαξη συνόρων. Σήμερα ακούω τον κ. Μητσοτάκη να λέει το εξής φοβερό: Ότι δεν μπορεί να συνεννοηθεί με το ΠΑΣΟΚ διότι ‘φανταστείτε’, όπως είπε, ‘να είχα να συνεννοηθώ με τον Ανδρουλάκη για τον Έβρο’. Για να καταλάβετε ότι δεν έχει πάτο το βαρέλι των fake news της Νέας Δημοκρατίας»

   Ο κ. Ανδρουλάκης πρόσθεσε ότι το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε την κατασκευή του φράκτη στον Έβρο και τότε η Νέα Δημοκρατία υποστήριζε ότι ήταν επικοινωνιακά παιχνίδια. «Σημειώνω ένα πράγμα: Και φύλαξη συνόρων και αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου για να πάψει η Ελλάδα ως πρώτη χώρα εισδοχής να είναι εκβιαζόμενη. Ρωτώ τον κ. Μητσοτάκη σήμερα από το κεντρικό δελτίο του Star: Τι έκανε η κυβέρνησή του – πρακτικά – για να αναθεωρηθεί το Δουβλίνο; Δεν έκανε τίποτα. Ξέρετε γιατί; Γιατί οι συνοδοιπόροι του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και κυρίως οι Αυστριακοί, δεν συζητούσαν επί αυστριακής Προεδρίας να αναθεωρηθεί ο Κανονισμός, ενώ ήδη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε προχωρήσει με προτάσεις μιας δίκαιης κατανομής» υπογράμμισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής

   Κλιμακώνοντας τις επικρίσεις του στον κ. Μητσοτάκη, μίλησε για «παιχνίδι του Μητσοτάκη με το οποίο προσπαθεί να εμφανίσει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι μαζί με τον κ. Βαρουφάκη και αφήνει συνεχώς υπονοούμενα στις ομιλίες του: ‘Προσέξτε, το ΠΑΣΟΚ μην το ψηφίσετε, γιατί θα τα βρει με τον Βαρουφάκη’, όταν το 2010 – την ώρα της ψηφοφορίας στο ελληνικό Κοινοβούλιο, για το αν θα μείνει η χώρα στο ευρώ με την πρώτη σύμβαση ή θα πάει στη δραχμή – ο κ. Μητσοτάκης ψήφισε μαζί με τον κ. Τσίπρα η χώρα να πάει στη δραχμή. ‘Αρα, το να προσπαθεί να φοβίσει ο κ. Μητσοτάκης τους κεντρώους ψηφοφόρους με fake news αλά Τραμπ ότι θα τα βρω με τον Βαρουφάκη, ότι είμαι κατά της φύλαξης των συνόρων, δεν γίνεται πιστευτός. Πραγματικά δείχνει ποιο είναι το πολιτικό του ήθος και πώς πολιτεύεται», υπογράμμισε ο Νίκος Ανδρουλάκης.

   Όταν ρωτήθηκε για τον ισχυρισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι έχει εμμονή μαζί του, ο κ. Ανδρουλάκης αναρωτήθηκε δηκτικά:

«Έχω επιτεθεί με fake news στον κ. Μητσοτάκη; Έβαλα τον ανιψιό μου να στήσει εις βάρος του κ. Μητσοτάκη το παρακράτος των υποκλοπών; Έβαλα τους βουλευτές μου να μπουν ασπίδα στον ανιψιό μου, στους επιχειρηματίες Λαβράνο-Μπίτζιο; Δεν έχω προσωπικές εμμονές» είπε και είπε εμφατικά:

«Έχω μόνο μία εμμονή, την οποία θα καταλάβετε όσο περνούν τα χρόνια και με γνωρίζετε καλύτερα: να κάνω την πατρίδα μου ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος, που θα σέβεται τον πολίτη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα έχει βιώσιμη ανάπτυξη και πολιτικές για τη νέα γενιά. Γιατί πιστεύω ότι η πατρίδα μας δεν θα είναι ποτέ ισχυρή, αν δεν σταθεί στα πόδια της η νέα γενιά».

   Ως προς τις μετεκλογικές συνεργασίες, ο κ. Ανδρουλάκης τόνισε πως «όταν θες να κάνεις μία μεγάλη συμμαχική κυβέρνηση, το πρόσωπο πρέπει να εκφράζει τη δυνατότητα συνεργασίας. Ο κ. Μητσοτάκης είναι μονοκομματική κυβέρνηση μαζί με τα ‘παιδιά’ του Καρατζαφέρη και δεν συγκυβερνά με το κόμμα του. Συγκυβερνά με την παρέα του. Το επιτελικό κράτος ήταν ο κ. Μητσοτάκης, οι φίλοι του και ο ανιψιός του».

   Εξήγησε πως όταν μιλάει για πρόσωπα κοινής αποδοχής, δεν εννοεί μόνο τον πρωθυπουργό αλλά και τους υπουργούς. «Δηλαδή, σε μία κυβέρνηση συμμαχική, θα βάλουμε υπουργό Εξωτερικών κάποιον που θέλει τις ‘Πρέσπες του Αιγαίου’; Ή υπουργό Μετανάστευσης κάποιον ο οποίος δεν θέλει τη φρούρηση των συνόρων; Ή υπουργό Υγείας κάποιον που δεν πιστεύει στο Εθνικό Σύστημα Υγείας; Συνεπώς, το πρόγραμμα και ο πολιτικός προσανατολισμός είναι αυτός που θα δημιουργήσει τις συνθήκες της επιλογής των προσώπων».

   Στο ερώτημα αν είναι κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ ή στη Νέα Δημοκρατία, ο Νίκος Ανδρουλάκης απάντησε ότι είναι σε απέναντι όχθες και με τους δύο. «Ξέρετε, οι πρακτικές είναι αυτές που δείχνουν το πολιτικό περιεχόμενο του πολιτικού. Δηλαδή μπορεί να μιλάς φιλελεύθερα, αλλά οι πρακτικές σου να είναι αυταρχικές. Μπορεί να μιλάς αριστερά, αλλά οι πρακτικές σου να είναι συντηρητικές. Βλέπω λοιπόν, δύο πολιτικά πρόσωπα και δύο συστήματα εξουσίας που έχουν ταυτόσημες πρακτικές, από άλλες ιδεολογικές όχθες, αλλά στις πρακτικές είναι πάντοτε στην ίδια».

(απεμπε – φωτο:eurokinissi)