Ο ναός ανακαλύφθηκε το 1955, όταν βρέθηκε ένα κολοσσιαίο λιοντάρι από βασάλτη, εντελώς τυχαία, στην πραγματικότητα. Μετά από αυτό το εύρημα, πραγματοποιήθηκαν ανασκαφές τα επόμενα χρόνια. Δυστυχώς, το 2018, ολόκληρη η αξιοσημείωτη δομή μειώθηκε σε ρούβλια από τουρκική αεροπορική επιδρομή.
Αυτός ο ναός, που πιστεύεται ότι κατασκευάστηκε κατά την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου, διέθετε διακριτικά χαρακτηριστικά, όπως η μεγάλη αυλή του, τα περίτεχνα ανάγλυφα από βασάλτη και τα αινιγματικά σκαλιστά ίχνη στο πέτρινο πάτωμά του. Με τη μνημειακή σκάλα και την περίπλοκη διαρρύθμισή του, ο ναός είχε εντυπωσιακές ομοιότητες με τις βιβλικές περιγραφές του ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ, υπονοώντας μια ευρύτερη πολιτιστική παράδοση που χαρακτήριζε την περιοχή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Μέσω της αρχιτεκτονικής του μεγαλοπρέπειας και της πολιτιστικής του σημασίας, ο ναός Ain Dara πρόσφερε μια μαγευτική ματιά στην πλούσια ταπετσαρία των αρχαίων πολιτισμών της Εγγύς Ανατολής.
Ο ναός Ain Dara ήταν ένας συρο-χεττατικός ναός της Εποχής του Σιδήρου. Οι Συροχετταίοι ή Νεοχετταίοι ήταν μια ομάδα πολιτικών οντοτήτων που εμφανίστηκαν προς τα τέλη της 2ης χιλιετίας π.Χ. Μετά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας των Χετταίων , υπήρξε ένα κενό εξουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Τα συροχεττατικά κράτη κάλυψαν αυτό το κενό και έγιναν η κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή μέχρι την κατάκτησή τους από τη Νεοασσυριακή Αυτοκρατορία στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ.
Αν και οι Συρο-Χετταίοι διακρίνονται σήμερα από τους Χετταίους, οι πρώτοι μάλλον δεν έβλεπαν τον εαυτό τους διαφορετικό από τους προκατόχους τους. Αυτό μπορεί να υποστηριχθεί από τα επιγραφικά στοιχεία και την πολιτιστική συνέχεια της περιοχής. Για παράδειγμα, τα στυλ των ναών που χτίστηκαν κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού συνεχίστηκαν και στην Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου.
Για να μπει κανείς στο ναό θα έπρεπε πρώτα να περάσει από μια αυλή χτισμένη με ψαμμίτη και στρωμένη με πλακόστρωτα. Εκεί φαίνεται μια λεκάνη από κιμωλία, ίσως για τελετουργικούς σκοπούς. Ο ναός, διαστάσεων 30 x 30 μέτρα (98,42 πόδια) και στραμμένος νοτιοανατολικά, βρισκόταν σε μια πλατφόρμα ύψους 76,2 εκατοστών (2,5 πόδια) από μπάζα και ασβεστόλιθο και ήταν επενδεδυμένος με ογκόλιθους βασάλτη χαραγμένους με λιοντάρια , σφίγγες και άλλα μυθικά πλάσματα. Μια μνημειακή σκάλα, πλαισιωμένη σε κάθε πλευρά από μια σφίγγα και δύο λιοντάρια, οδηγούσε στη στοά του ναού.
Μετά τη στοά, έφτανε κανείς στο μεσαίο δωμάτιο, το οποίο είχε διαστάσεις 6 x 15,5 m (19,68 x 50,85 πόδια), ακολουθούμενο από την κύρια αίθουσα, η οποία είχε μέγεθος 16 x 16 m (52,49 πόδια). Στο τέλος αυτής της αίθουσας ήταν το εσωτερικό δωμάτιο/ιερό. Το λατρευτικό άγαλμα πιθανότατα στεγαζόταν σε μια κόγχη στον πίσω τοίχο του ιερού. Το κτίριο κάποτε ήταν καλυμμένο με σειρές από βασάλτες ανάγλυφες σφίγγες, λιοντάρια, θεούς των βουνών και μεγάλα πλάσματα με νύχια των οποίων τα πόδια έχουν απομείνει μόνο.
Συμβολισμός και σκοπός: Η σημασία των ίχνων
Ένα από τα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά του ναού Ain Dara ήταν τα ίχνη που σκαλίστηκαν στο πέτρινο δάπεδο του ναού. Ένα ζεύγος πατημασιών μπορεί να βρεθεί στο δάπεδο της στοάς, ακολουθούμενο από ένα μόνο αποτύπωμα και ένα άλλο μεμονωμένο αποτύπωμα στο κατώφλι της κύριας αίθουσας. Η απόσταση μεταξύ των δύο μεμονωμένων αποτυπωμάτων είναι περίπου 30 πόδια (9,14). Ένας διασκελισμός 30 ποδιών θα ανήκε σε ένα άτομο (ή «θεό») ύψους περίπου 65 πόδια (19,81 μέτρα).
Είναι ακόμα άγνωστο ποιανού τα ίχνη επρόκειτο να αντιπροσωπεύουν. Μερικοί μελετητές έχουν προτείνει ότι πρόκειται για ζωικά αποτυπώματα, ενώ άλλοι έχουν προτείνει ότι απεικονίζουν τα βήματα των θεών. Ίσως, αυτά τα ίχνη (με μήκος περίπου ένα μέτρο/3,28 πόδια) προορίζονταν να είναι μια εμβληματική αναπαράσταση της μόνιμης θεότητας. Αυτά τα ίχνη μπορεί να είχαν σκαλιστεί για να δείξουν την παρουσία της θεότητας που κατοικούσε καθώς έμπαιναν στο ναό τους και πλησίαζαν τον θρόνο στο εσωτερικό ιερό.
Ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό για τον ναό Ain Dara είναι οι ομοιότητές του με τη βιβλική περιγραφή του ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ. Έχει υποστηριχθεί ότι αυτοί οι δύο ναοί ήταν παρόμοιοι στην κάτοψη, την ηλικία, το μέγεθος και τη διακόσμησή τους. Προτού καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο ένας ναός επηρέασε τον άλλο, πρέπει να αναφερθεί ότι υπάρχουν και άλλοι ναοί σε αυτήν την περιοχή που είναι συγκρίσιμοι τόσο με τον ναό του Ain Dara όσο και με τον ναό του Σολομώντα. Αυτοί οι ναοί περιλαμβάνουν εκείνον της Έμπλα, του Εμάρ και της Μουνμπάκα. Ως εκ τούτου, μπορεί να υποτεθεί ότι αυτοί οι ναοί ανήκαν σε μια ευρύτερη πολιτιστική παράδοση που κυριάρχησε στην περιοχή εκείνη την εποχή.
Η σχεδόν πλήρης απώλεια αυτού του σημαντικού κομματιού της ιστορίας λόγω των εχθροπραξιών στην περιοχή είναι ένα άλλο παράδειγμα της σημασίας της πρόσβασης σε αρχαίες τοποθεσίες σε προβληματικές περιοχές και της πλήρους καταγραφής τους, σε περίπτωση που χαθούν για πάντα.
Δείτε βίντεο ΕΔΩ
photo: pixabay
