Μια ομάδα ερευνητών από την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών ανακάλυψε έναν σχεδόν πλήρη σκελετό ενός νέου είδους δεινοσαύρου στη βορειοανατολική Κίνα.

Αυτό το φυτοφάγο ζώο με δύο πόδια και μήκος 72 εκατοστά (2,4 πόδια) ονομάστηκε Pulaosaurus qinglong από τον Pulao, και πρόκειται για έναν μικροσκοπικό δράκο της κινεζικής μυθολογίας που, σύμφωνα με την ιστορία, φώναζε δυνατά.

Αυτή η ονομασία δεν είναι τυχαία – ο Πουλάοσαυρος είναι ένας από τους ελάχιστους δεινόσαυρους για τους οποίους έχουμε κάποια ιδέα για τους ήχους που έβγαζε.

Αυτό συμβαίνει επειδή το απολίθωμα είναι εξαιρετικά καλά διατηρημένο. Όχι μόνο υπάρχουν και έχουν καταγραφεί τα περισσότερα οστά, αλλά και μέρη που συνήθως δεν βρίσκουμε, συμπεριλαμβανομένων δομών στον λάρυγγα. Υπάρχουν ακόμη και μερικά αποτυπώματα από αυτό που θα μπορούσε να είναι το τελευταίο γεύμα του, ορατό στο έντερό του.

Οι φυλλόμορφες, χονδροειδείς δομές στον λάρυγγα είναι πολύ παρόμοιες με τα σύγχρονα πτηνά, γράφουν οι ερευνητές, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο Πουλάοσαυρος θα μπορούσε να επικοινωνούσε μέσω σύνθετων τιτιβισμάτων και κραυγών. Δυστυχώς, δεν είναι εφικτό να γίνει μια τέτοιου είδους αναπαραγωγή.

«Λόγω της συμπίεσης της κάτω γνάθου του Πουλάοσαυρου, το ακριβές πλάτος της κάτω γνάθου είναι άγνωστο, επομένως δεν μπορούν να γίνουν ακουστικοί υπολογισμοί του Πουλάοσαυρου », γράφουν οι ερευνητές .

Η εύρεση απολιθωμένου λάρυγγα σε έναν δεινόσαυρο είναι εξαιρετικά σπάνια – στην πραγματικότητα, αυτή είναι μόνο η δεύτερη φορά που έχει εντοπιστεί κάποιος. Η άλλη ήταν σε έναν πολύ διαφορετικό τύπο δεινοσαύρου: έναν θωρακισμένο αγκυλόσαυρο γνωστό ως Πινακόσαυρο .

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτά τα δύο παραδείγματα απέχουν πολλά χρόνια μεταξύ τους και χωρίζονται από περίπου 90 εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης. Αυτό σημαίνει ότι αυτό το είδος δομής του λάρυγγα θα μπορούσε να ήταν ευρέως διαδεδομένο στους δεινόσαυρους.

Γιατί λοιπόν δεν έχουμε βρει περισσότερα; Η ομάδα υποστηρίζει ότι είτε αυτές οι εύθραυστες δομές δεν απολιθώνονται πολύ συχνά, είτε ίσως ταξινομούνται λανθασμένα ως άλλα μέρη του λαιμού.

«Πρέπει να διεξαχθεί επανάληψη της φωνητικής ανατομίας σε δεινόσαυρους για να αξιολογηθεί η ακρίβεια της ταυτοποίησης μεταξύ των επιμελημένων δειγμάτων», γράφουν οι ερευνητές .

Ίσως με περισσότερα παραδείγματα θα κατανοήσουμε καλύτερα πώς πραγματικά ακουγόταν οι δεινόσαυροι.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PeerJ .

(photo: pixabay)