Η «Μεγάλη Χάρτα» υπεγράφη το 1215 από τον βασιλιά της Αγγλίας Ιωάννη τον Ακτήμονα έπειτα από απαίτηση των Άγγλων ευγενών. Παρείχε εγγυήσεις για τα φεουδαλικά δικαιώματα και θέσπιζε μέτρα για την προστασία των ατομικών ελευθεριών.

Με το πέρασμα των αιώνων έγινε το σύμβολο του δικαίου έναντι της αυθαιρεσίας και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους πατέρες της αμερικανικής ανεξαρτησίας στο τέλος του 18ου αιώνα.

Ο Εδουάρδος Α’, εκ των διαδόχων του Ιωάννη του Ακτήμονα, εξέδωσε την τελική εκδοχή της Magna Carta, έχοντας προχωρήσει σε μικρές τροποποιήσεις, το 1300.

Το 1946, η βιβλιοθήκη της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Harvard αγόρασε αυτό που θεωρούσε αντίγραφο έναντι 27,50 δολαρίων, ποσό που αντιστοιχεί σήμερα σε 470 δολάρια, σύμφωνα με τον υπολογιστή του πληθωρισμού του αμερικανικού υπουργείου Εργασίας.

Όμως οι ερευνητές σημείωσαν ότι οι διαστάσεις του και οι διαστάσεις των έξι υπόλοιπων γνωστών πρωτότυπων συμπίπτουν, όπως και ο γραφικός χαρακτήρας του χειρογράφου με το κεφαλαίο Ε στην αρχή του Edwardus και το επίμηκες σχήμα των γραμμάτων της πρώτης αράδας.

Είναι μία εκπληκτική ανακάλυψη, σχολίασε ο Ντέιβιντ Κάρπεντερ, καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας του King’s College.

«Η Magna Carta του Harvard αξίζει να αναγνωρισθεί όχι ως ένα απλό αντίγραφο, λεκιασμένο και ξεθωριασμένο, αλλά ως αυθεντικό ενός από τα σημαντικότερα έγγραφα της παγκόσμιας συνταγματικής ιστορίας, ως ένας ακρογωνιαίος λίθος των ελευθεριών του παρελθόντος, του παρόντος και των ελευθεριών που μένει να κατακτηθούν».

(ΑΠΕ -ΜΠΕ / photo: pixabay)