Τα κύρια στοιχεία αποτελούνταν από περισσότερα από δέκα ίχνη Ιουρασικής-Κρητιδικής περιόδου που τεκμηριώθηκαν στη λεκάνη Tacutu. Τα ίχνη βρέθηκαν στην πόλη Bonfim, στο βόρειο Roraima.

Δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστούν με βεβαιότητα οι ακριβείς τύποι δεινοσαύρων στους οποίους ανήκαν αυτά τα ίχνη. Ωστόσο, αποκαλύπτουν ποιες ομάδες ζούσαν στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των αρπακτικών, των ορνιθόποδων (δίποδων και φυτοφάγων) και των ξυλεοφόρων, τα οποία είχαν ένα είδος οστέινης θωράκισης στο άνω μέρος του σώματός τους.

Η περιοχή του Αμαζονίου έχει αποφέρει λίγες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, επειδή τα πετρώματά της έχουν εκτεθεί και έχουν υποστεί φθορές από καιρό. Αυτή η διαδικασία προκαλεί τη διάβρωση και την αποσύνθεση των πετρωμάτων, καθιστώντας δύσκολη τη διατήρηση των απολιθωμάτων.

Σύμφωνα με τον ερευνητή Λούκας Μπάρος, ο οποίος ανακάλυψε τα ίχνη, το οστέινο υλικό διατηρείται μόνο όταν τα βράχια θάβονται.

«Το Τακούτου ήταν μια κοιλάδα με αρκετά ποτάμια κανάλια που συνέκλιναν. Ήταν ένα μέρος με άφθονο νερό και βλάστηση», εξηγεί ο ερευνητής, ο οποίος πρόσφατα ολοκλήρωσε μεταπτυχιακό δίπλωμα στο θέμα στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο της Πάμπα (Unipampa).

«Εάν μια κοιλάδα έχει πολλή υγρασία, οι όχθες του ποταμού θα είναι επίσης υγρές. Αφού το ζώο αφήσει το αποτύπωμά του, χάνει σταδιακά την υγρασία του και σκληραίνει, γεγονός που του επιτρέπει να διατηρηθεί αφού θαφτεί», δήλωσε ο Μπάρος.

Με την πάροδο χιλιάδων ετών, το θαμμένο αποτύπωμα στερεοποιείται και γίνεται βράχος, ο οποίος μπορεί να αντέξει τις διαβρωτικές και καιρικές επιδράσεις του εδάφους ακόμη και όταν είναι εκτεθειμένο.

Η παρουσία μιας μικρής ποσότητας βλάστησης σαβάνας στη λεκάνη Tacutu συνέβαλε επίσης στη διατήρηση των αποτυπωμάτων.

«Αυτό το κομμάτι σαβάνας μας επιτρέπει να βρούμε βραχώδεις εκβολές και να ελέγξουμε για υλικό που περιέχει απολιθώματα. Μας επιτρέπει επίσης να ανακαλύψουμε απολιθώματα ασπόνδυλων και φυτών, απολιθωμένους κορμούς και αποτυπώματα φύλλων», εξηγεί ο Μπάρος.

11 χρόνια έρευνας
Τα ίχνη δεινοσαύρων ανακαλύφθηκαν το 2014 κατά τη διάρκεια μιας επιτόπιας έρευνας από φοιτητές γεωλογίας του UFRR, με επικεφαλής τον καθηγητή Βλαντιμίρ Σόουζα. Εκείνη την εποχή, το πανεπιστήμιο δεν διέθετε ούτε ειδικούς, ούτε τον απαραίτητο εξοπλισμό για την ανάλυση των ιχνών.

Ως αποτέλεσμα, το έργο αναβλήθηκε και η ανακάλυψη παρέμεινε αδημοσίευτη.

Το 2021, η μελέτη αναβίωσε από τον Barros, ο οποίος, μαζί με τον καθηγητή Felipe Pinheiro, επίσης από την Unipampa, την ανέπτυξαν σε μεταπτυχιακή διατριβή. Ο Barros άρχισε να χαρτογραφεί τοποθεσίες που περιείχαν ιχνοαπολιθώματα – ίχνη οργανισμών που έζησαν στο παρελθόν.

Η αναγνώριση των αποτυπωμάτων ξεκινά με τη φωτογραμμετρία, μια τεχνική που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ενός τρισδιάστατου μοντέλου υψηλής πιστότητας.

Δείτε ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ και ΦΩΤΟ ΕΔΩ

«Αυτό μας επιτρέπει να ψηφιοποιήσουμε το μοντέλο με υψηλή ακρίβεια. Μέσω αυτής της διαδικασίας περιγράφουμε τα ίχνη. Αυτό έκανα και κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού μου: περιέγραψα τα ίχνη και ανακάλυψα νέες εμφανίσεις», εξηγεί ο καθηγητής Σόουζα.

Επόμενα βήματα
Ο Μπάρος εκτιμά ότι υπάρχουν εκατοντάδες ίχνη στη λεκάνη Tacutu. Αυτή τη στιγμή ερευνά ίχνη που βρίσκονται στην γη των ιθαγενών Jabuti, όπου έχουν ήδη εντοπιστεί τέσσερις περιοχές επιστημονικού ενδιαφέροντος.

Πολλά ίχνη βρίσκονται σε ιδιωτική γη, γεγονός που εμποδίζει την πλήρη μελέτη τους. Ορισμένοι αγρότες φοβούνται ότι η νέα έρευνα θα μπορούσε να οδηγήσει στην οριοθέτηση της γης τους, στην κατάσχεση της περιουσίας τους από την κυβέρνηση ή σε ανεπαρκή αποζημίωση.

(photo: pixabay)