Κάτω από το οικόπεδο όπου πρόκειται να κατασκευαστεί ένα νέο σχολείο στο Μπίλεφελντ της Γερμανίας, μια ομάδα αρχαιολόγων έφερε στο φως τα θεμέλια ενός μεγάλου οικισμού που άκμασε μεταξύ του 2ου και του 5ου αιώνα μ.Χ., σχεδόν 1.900 χρόνια πριν, και ο οποίος θεωρείται πλέον ο μεγαλύτερος οικισμός της ρωμαϊκής εποχής σε όλη τη Βεστφαλία , μια περιοχή που, αν και ποτέ δεν κατακτήθηκε από τις λεγεώνες, διατήρησε έντονο εμπόριο με την Αυτοκρατορία.

Οι κατασκευές που ανακαλύφθηκαν αντιστοιχούν σε κατοικίες πλάτους μεταξύ έξι και οκτώ μέτρων , μερικές μάλιστα ξεπερνούσαν τα τριάντα μέτρα σε μήκος, οι οποίες στηρίζονταν σε στιβαρούς ξύλινους στύλους, μερικά από τα σημάδια των οποίων είναι ακόμα ορατά κάτω από το επιφανειακό στρώμα του εδάφους.

Μικρά ευρήματα μας επιτρέπουν να ανασυνθέσουμε την καθημερινή ζωή των κατοίκων αυτού του οικισμού, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει ένα as , ένα χάλκινο νόμισμα χαμηλής αξίας που κόπηκε στα μέσα του 2ου αιώνα και χρησιμεύει ως αρχαιολογικό ρολόι για τη χρονολόγηση του χώρου.

Η ανασκαφή έφερε στο φως δύο ιδιαίτερα εντυπωσιακά αντικείμενα: τη λαβή μιας χάλκινης κανάτας και ένα μενταγιόν ιππικής ιππασίας με το σχήμα κεφαλής αλόγου.

Σύμφωνα με τον Sebastian Düvel, ειδικό στο περιφερειακό αρχαιολογικό γραφείο της Landschaftsverband Westfalen-Lippe (LWL) , πρόκειται για «εξωτικά» κομμάτια, που εισήχθησαν από τη ρωμαϊκή επικράτεια σε μια εποχή που τα περισσότερα ξένα μέταλλα έλιωναν για επαναχρησιμοποίηση.

Το γεγονός ότι αυτά τα αντικείμενα έχουν διασωθεί άθικτα υποδηλώνει ότι εκτιμούνταν ως σύμβολα κύρους , ίσως φυλαγμένα σε μεγάλη εκτίμηση από κάποια τοπική οικογένεια με διασυνδέσεις πέρα από το Λίμες , τα αυτοκρατορικά σύνορα.

Μια πόλη που αμφισβητεί όσα γνωρίζουμε

Η μοναδικότητα του χώρου έγκειται πάνω απ’ όλα στην κλίμακα του. Πριν από τέσσερις δεκαετίες, ανατολικά του ρέματος Mühlenbach, ανακαλύφθηκαν τα ερείπια 25 μεγάλων ξύλινων σπιτιών, αποθηκών και μικρών βοηθητικών κελαριών.

Τώρα, νέες ανασκαφές δυτικά της κοίτης αποκαλύπτουν ότι το χωριό ήταν ακόμη μεγαλύτερο από ό,τι πιστευόταν προηγουμένως, καλύπτοντας περίπου δώδεκα εκτάρια και με πυκνοκατοικημένο κεντρικό πυρήνα και κατά διαστήματα κατοικημένες περιφερειακές περιοχές.

«Αυτό δεν ήταν ένα συνηθισμένο χωριό», εξηγεί ο Ντουβέλ. « Ενώ οι περισσότεροι οικισμοί της εποχής ήταν μικρά, απομονωμένα αγροκτήματα, εδώ έχουμε μια κοινότητα που διήρκεσε τέσσερις αιώνες, με μια διάταξη που εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου » .

Η μελλοντική έρευνα, η οποία θα περιλαμβάνει μια συγκριτική ανάλυση των ανασκαφών που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 1981 και 1986, θα επιδιώξει να κατανοήσει πώς αναπτύχθηκε και αναδιοργανώθηκε αυτός ο μοναδικός χώρος στην περιοχή.

Η ανακάλυψη θέτει μια υλικοτεχνική πρόκληση, καθώς η τοποθεσία βρίσκεται σε γη που έχει προοριστεί για την κατασκευή ενός εκπαιδευτικού κέντρου, κάτι που απαιτεί την εξισορρόπηση της διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς με τις αστικές ανάγκες.

Ο Δρ. Σβεν Σπιόνγκ, επικεφαλής των κεντρικών γραφείων της LWL στο Μπίλεφελντ, εξηγεί ότι έχουν συνεργαστεί στενά με το δημοτικό συμβούλιο για να καταγράψουν μόνο τις κατασκευές που θα επηρεαστούν από τα έργα: Στόχος είναι να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες χωρίς να αυξηθεί το κόστος .

Για να μοιραστεί την πρόοδο με το κοινό, το LWL θα διοργανώνει δωρεάν ξεναγήσεις κάθε Τετάρτη ξεκινώντας από τον Σεπτέμβριο. Το σημείο συνάντησης θα είναι ένα μικρό πάρκινγκ στην οδό Oldentruper, όπου οι περίεργοι θα μπορούν να ρίξουν μια ματιά σε ένα παρελθόν που συνεχίζει να αναδύεται από το υπέδαφος της Βεστφαλίας, όπου μια κοινότητα κάποτε εμπορευόταν, έχτιζε και ονειρευόταν στη σκιά της Ρώμης.

(ΠΗΓΗ ΕΔΩ / photo: pexels)