Παράλληλα με αυτήν την κύρια κατασκευή, η ομάδα κατάφερε να καταγράψει ένα πολύπλοκο και περίτεχνο σύστημα διαχείρισης νερού, που αποτελείται από ένα δίκτυο επιφανειακών καναλιών, αποχετεύσεων οροφής, φρεατίων, δύο δεξαμενές συλλογής νερού και μια σειρά από υπόγειους αγωγούς που, με οργανωμένο τρόπο, κατεύθυναν τη ροή του νερού προς το κτίριο που είναι γνωστό ως Γυμνάσιο ή Εφήβικον , ένα ίδρυμα αφιερωμένο στην πνευματική και σωματική εκπαίδευση των νέων της πόλης κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο.

Αυτός ο άξονας ύδρευσης που παρείχε πόρους σε αυτό το εκπαιδευτικό κέντρο καταδεικνύει ένα προηγμένο επίπεδο πολεοδομικού σχεδιασμού μηχανικής που στόχευε στην αποτελεσματική χρήση των φυσικών πόρων.

Ο Περιφερειακός Σύμβουλος για την Πολιτιστική Κληρονομιά και τη Σικελική Ταυτότητα, Francesco Paolo Scarpinato, τόνισε την αξία αυτών των ανακαλύψεων δηλώνοντας ότι η Segesta ανοίγεται σε νέες και συναρπαστικές επισκέψεις, ορίζοντας τον χώρο ως μια τοποθεσία που συνεχίζει να μας εκπλήσσει και που αντιπροσωπεύει ένα μοντέλο καινοτόμου υλοποίησης.

Από την πλευρά του, ο διευθυντής του Αρχαιολογικού Πάρκου, Luigi Biondo, τόνισε τη συγκεκριμένη συμβολή αυτών των ερευνών στην ανασύνθεση της μεσαιωνικής ιστορίας της πόλης, σημειώνοντας ότι προσθέτουμε ένα σημαντικό κομμάτι στην κατανόηση της μεσαιωνικής Segesta και υπογραμμίζοντας ότι, χάρη στο έργο της Scuola Normale Superiore di Pisa με επικεφαλής τη Maria Cecilia Parra, έχουμε εντοπίσει τα όρια ενός δημόσιου χώρου που πρέπει να βρισκόταν στο επίκεντρο της αστικής ζωής.

Η σημασία αυτών των ευρημάτων υπερβαίνει τα όρια του ακαδημαϊκού χώρου και θα έχει άμεσο αντίκτυπο στη διάδοση και την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς. Το Αρχαιολογικό Πάρκο ολοκληρώνει τις προετοιμασίες για την ενσωμάτωση αυτής της νέας περιοχής στο κύκλωμα επισκεπτών, προτείνοντας μια μορφή ξενάγησης που θα επιτρέπει στους επισκέπτες να περπατήσουν φυσικά στο εσωτερικό των ανακαλυφθέντων κατασκευών, προσφέροντας μια καθηλωτική μουσειακή εμπειρία και την εξαιρετική ευκαιρία να παρατηρήσουν επί τόπου την αναγέννηση ενός σημαντικού τμήματος της αρχαίας πόλης, η οποία αναδύεται σε μια αξιοσημείωτη κατάσταση διατήρησης μετά από αιώνες λήθης.

Αυτή η πρωτοβουλία εδραιώνει τη Σεγέστα ως μόνιμο εργαστήριο αρχαιολογικής έρευνας και ως κλασικό υπόδειγμα του πώς η συστηματική εξερεύνηση του υπεδάφους μπορεί να συνεχίσει να είναι το “κλειδί” της κοινωνικής οργάνωσης και των υποδομών των κλασικών αστικών κέντρων της Μεσογείου.

Η Σέγεστα, αρχικά γνωστή στους Έλληνες ως Έγηστα, ήταν μια από τις κύριες πόλεις των Ελύμιων, ενός πληθυσμού της Σικελίας. Βρισκόμενη στα βορειοδυτικά του νησιού, η ίδρυσή της αποδίδεται μυθικά σε φυγάδες από την Τροία. Η ιστορία της σημαδεύτηκε από συνεχείς συγκρούσεις με τον γειτονικό Σελινούντα, οι οποίες την οδήγησαν στην αναζήτηση διαδοχικών συμμαχιών με την Αθήνα και, με την Καρχηδόνα, η οποία κατέστρεψε τον αντίπαλό της το 410 π.Χ.

Αργότερα, έγινε εξαρτώμενη σύμμαχος της Καρχηδόνας μέχρι το 260 π.Χ., όταν, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Καρχηδονιακού Πολέμου, μετά τη σφαγή της καρχηδονιακής φρουράς, συμμάχησε με τη Ρώμη.

Αν και λεηλατήθηκε από τον Αγαθοκλή των Συρακουσών το 307 π.Χ. και επηρεάστηκε από τους πολέμους των σκλάβων, διατήρησε τη σημασία της κατά την περίοδο των Κικερώνων. Παρήκμασε κατά τη διάρκεια της Αυτοκρατορίας και τελικά καταστράφηκε από τους Σαρακηνούς τον 9ο αιώνα.

Το λιμάνι της, το Καστελαμάρε ντελ Γκόλφο, επιβίωσε. Ο αρχαιολογικός χώρος, στο όρος Μπάρμπαρο, είναι διάσημος για τον ημιτελή δωρικό ναό του και ένα εξαιρετικά καλοδιατηρημένο θέατρο.

ΠΗΓΗ ΕΔΩ και ΕΔΩ

Δείτε ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ

(photo: pixabay)