Ο χώρος, που βρίσκεται στην άκρη της πεδιάδας του Ικονίου, κοντά στη σύγχρονη πόλη του Ικονίου, κατοικήθηκε από το 7100 έως το 5950 π.Χ. Ο πληθυσμός στην ακμή του ήταν 3.000 έως 8.000 κάτοικοι που ζούσαν σε πυκνά σπίτια από λάσπη σε περίπου 34 στρέμματα γης.
Κάθε σπίτι κατοικήθηκε για περίπου 80 χρόνια. Τα τείχη αποδομήθηκαν για να κατασκευαστούν νέα θεμέλια, σχηματίζοντας τελικά τους μεγάλους πήλινους σωρούς που κυριαρχούν στην περιοχή σήμερα.
Οι πιο πρόσφατες ανασκαφές, που διεξήχθησαν υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Δρ. Αρκάντιους Μαρτσίνιακ από το Ινστιτούτο Προϊστορίας του Πανεπιστημίου του Πόζναν στην Πολωνία, επικεντρώθηκαν στο ανατολικό τμήμα του οικισμού. Εκεί, οι ερευνητές αποκάλυψαν ένα συγκρότημα κτιρίων διατεταγμένων γύρω από μια αυλή. Σε αντίθεση με τις κατοικίες, δεν φαίνεται να είχαν οικιστικό σκοπό.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
Το πιο σημαντικό οικοδόμημα είναι ένα κτίριο που οι αρχαιολόγοι έχουν ονομάσει «Σπίτι των Νεκρών» ή «Πνευματικό Σπίτι». Κάτω από το δάπεδό του, εναποτέθηκαν τα σώματα είκοσι ανθρώπων. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, αυτοί οι άνθρωποι πιθανότατα πέθαναν αλλού και θάφτηκαν τελετουργικά σε αυτό το σπίτι.
Επιπλέον, οι ανασκαφείς αποκάλυψαν ένα τεράστιο κτίριο όπου τελούνταν τελετουργίες με ζωγραφισμένους τοίχους και δεκατέσσερις πλατφόρμες, το οποίο θα ανασκαφεί περαιτέρω κατά την επόμενη ανασκαφική περίοδο. Αποκαλύφθηκε επίσης μια μικρότερη επιχρισμένη κατασκευή, η οποία κατοικούνταν για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά όχι για οικιακούς σκοπούς. Σε μία από τις παλαιότερες κατασκευές σε αυτήν την περιοχή του χώρου, υπήρχαν τρεις ταφές κάτω από τις πλατφόρμες της, αν και απαιτείται χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα για να προσδιοριστεί η χρονολόγησή τους.
Αυτά τα αποτελέσματα καταδεικνύουν πώς τα σπίτια Çatalhöyük χρησιμοποιούνταν ως καταφύγια αλλά και ως ιεροί χώροι. Η τελετουργική, η ταφική και η συμβολική τοιχογραφία δείχνουν πώς η θρησκευτική και η καθημερινή ζωή συνδέονταν. Το «Σπίτι των Νεκρών» παρέχει νέα στοιχεία για τις ταφικές παραδόσεις και υποδηλώνει ότι η ομαδική μνήμη και οι τελετουργικές πρακτικές έπαιξαν κεντρικό ρόλο σε αυτήν την πρώιμη κοινωνία.
Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 2012, το Çatalhöyük συνεχίζει να επαναπροσδιορίζει την κατανόησή μας για τη διαδικασία μετάβασης από τον κυνηγό-τροφοσυλλέκτη στον αγρότη, μαζί με την εμφάνιση του αστικού σχεδιασμού και των ανθρώπινων συστημάτων πεποιθήσεων.
(photo: pexels)
