Συμβαίνει το εξής παράδοξο στην Λιβύη:

Η «φιλο-τουρκική» και Διεθνώς Αναγνωρισμένη Κυβέρνηση, ελέγχει ένα πολύ μικρό τμήμα της χώρας, ενώ οι δυνάμεις του αντι-ισλαμιστή Λίβυου Στρατηγού Χάφταρ, ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών, παρ’όλο που δεν είναι αναγνωρισμένες από την Διεθνή Κοινότητα ως η επίσημη δύναμη (στρατιωτική και πολιτική) της χώρας. Ο Χάφταρ που έχει την υποστήριξη Ρώσων μισθοφόρων, ήταν έτοιμος να καταλάβει ολόκληρη την χώρα με στρατιωτικά μέσα. Την τελευταία στιγμή όμως, επικράτησε η λογική και τέθηκε σε ισχύ η εκεχειρία.

Ο έμπειρος Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου, δήλωσε ότι η χώρα του δεν έχει πρόβλημα να συζητήσει με τον Στρατηγό Χάφταρ, με τον οποίο μέχρι πρότινος βρισκόταν «στα μαχαίρια».

Υπάρχει «κοινός σύνδεσμος»

Τα τελευταία χρόνια, η Άγκυρα διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με την Μόσχα σε Διπλωματικό, σε Στρατιωτικό και σε Οικονομικό επίπεδο. Στην Λιβύη όμως υπήρξε μια εμπλοκή, αφού Ρώσοι μισθοφόροι στήριξαν τον Στρατηγό Χάφταρ που υποσχέθηκε να καταστρέψει την Τουρκία.

Ενώ λοιπόν όλα τα ΜΜΕ του πλανήτη μετέδιδαν ότι ο Χάφταρ θα καταλάβει όλη την Λιβύη και θα σκοτώσει τους Τούρκους στρατιώτες που βρίσκονται στην χώρα, έγινε κάτι «μαγικό».

Μετά από την κοινή παρέμβαση των προέδρων Τραμπ και Πούτιν, τέθηκε σε εφαρμογή η εκεχειρία. Η επίσημη κυβέρνηση της Λιβύης την δέχτηκε, ο Στρατηγός Χάφταρ την δέχτηκε και η Τουρκία την δέχτηκε επίσης.

Φυσικά η εκεχειρία είναι εύθραυστη αλλά είδαμε να συμβαίνει το εξής: Στα μάτια ακόμα και των πιο δύσπιστων φάνηκε ότι η Ρωσία του Πούτιν, ταυτίζεται ιδεολογικά με τις Ηνωμένες Πολιτείες του Τραμπ.

photo:eurokinissi