Η Eva Oh είναι μια 35χρονη επαγγελματίας dominatrix, με καταγωγή κινέζικη, βιρμανέζικη, αγγλική και ιρλανδική. Μεγάλωσε στην Ασία, στην Αυστραλία και την Ευρώπη και τώρα δουλεύει σε πολλές πόλεις ανά τον κόσμο. Έχει ένα δίκτυο σκλάβων και ζει με έναν από αυτούς. Επίσης κάνει podcasts, workshops και μια σειρά web.

Δεν ήμουν πάντα dominatrix. Έκανα πολλές δουλειές – έχω υπάρξει performance artist και συγγραφέας. Επίσης, ξεκίνησα μια εταιρεία βιώσιμου design και έχω δουλέψει για τα Ηνωμένα Έθνη.

Στην αρχή έκανα πράγματα που «έτρεφαν» το σύστημα αξιών μου. Έβλεπα αποτελέσματα που βοηθούσαν ή μπορούσαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους. Αλλά όταν μπήκα στον κόσμο των επιχειρήσεων, συνειδητοποίησα ότι αυτό που έκανα ωφελούσε τις εταιρείες παρά τους πελάτες. Έπρεπε να αλλάξω.

Ήμουν 26 ετών όταν θυμήθηκα ότι ένας πρώην μου είχε πει ότι θα ήμουν καλή ως επαγγελματίας dominatrix. Δεν γούσταρα βίτσια, αλλά κάτι θα είπα ή θα έκανα που τον έκανε να το σκεφτεί αυτό.

Έτσι έψαξα στο Google και βρήκα ένα dungeon στην Αυστραλία –εκεί ζούσα τότε– και πήγα για συνέντευξη. Με ρώτησαν αν έχω εργαστεί ποτέ στη βιομηχανία του σεξ και είπα «είναι σεξουαλική εργασία αυτό;». Υπήρχαν πολλά που δεν ήξερα, αλλά την πρώτη ώρα που ήμουν εκεί ήδη βοηθούσα κάποια άλλη να δέσει κάποιον.

Μπορεί να βλέπουμε ταινία, αλλά εγώ στον καναπέ κι εκείνος στο πάτωμα.

Ήταν δύσκολο να χειριστώ όλες τις δυνατές dominatrix στην αρχή, επειδή ήμουν στην κατώτατη βαθμίδα. Αλλά επειδή μεγάλωσα στην Ασία, ήμουν συνηθισμένη στην ιεραρχία και δεν την αμφισβητούσα ιδιαίτερα.

Όταν δουλεύεις σε dungeon ή είσαι επαγγελματίας dominatrix, έχεις μια λίστα βίτσια που πρέπει να κάνεις. Είσαι μια μηχανή φαντασιώσεων, κάτι που μπορεί να είναι διασκεδαστικό για πολλούς και τους ταιριάζει. Αλλά εμένα, η προσωπικότητά μου δεν είναι έτσι – μ’ αρέσει να δίνω, αλλά όχι σ’ αυτό το επίπεδο διαρκώς. Θέλω να αποφασίζω εγώ πώς και πότε θα ικανοποιώ τη φαντασίωση κάποιου και να το κάνω με τους όρους μου. Έτσι, το να είμαι dominatrix το έκανα τρόπο ζωής και σταμάτησα να το κάνω ως δουλειά. Έχω πελάτες, αλλά αντί να τους βλέπω για ένα φιξ χρονικό διάστημα σε ένα dungeon, χτίζουμε μια μακροπρόθεσμη σχέση dom-σκλάβου.

Στο dungeon δεχόμουν διάφορους σκλάβους. Εφόσον τα βίτσια τους μου ταίριαζαν και πληρωνόμουν αναλόγως, το έκανα. Τώρα έχω μια διαδικασία αίτησης, για να είμαι σίγουρη ότι είμαστε συμβατοί.

Πρέπει να αποδείξουν ότι ξέρουν ποια είμαι. Πρέπει να έχουν κάνει την έρευνά τους επειδή θα είναι κυριολεκτικά σύντροφοί μου. Αν τους αρέσουν αυτά που γράφω, κάνω μια πρώτη συνάντηση μιάμισης ώρας που κοστίζει 1.000 δολάρια. Κάνω ό,τι θέλω και βλέπω αν μ’ αρέσουν. Αν μ’ αρέσουν, αρχίζω να βγαίνω μαζί τους και με πληρώνουν με τον μήνα ή με άλλους τρόπους, σαν μετοχές.

eva oh dominatrix you will please me

Είναι σαν κανονικές σχέσεις, με την έννοια ότι βλεπόμαστε τακτικά, αλλά όταν είμαστε μαζί είναι στο πλαίσιο της δυναμικής σκλάβου-dom. Μπορεί να βλέπουμε ταινία, αλλά εγώ στον καναπέ κι εκείνος στο πάτωμα. Επίσης, κοιμούνται στο πάτωμα και πρέπει να φιλάνε τα πόδια μου, το πρωί που ξυπνάω. Αυτή είναι η δουλειά του sub με τον οποίο ζω. Επίσης, έχω κάποιους στενούς σκλάβους που τους βλέπω τακτικά.

Ένας σκλάβος ανακαινίζει το σπίτι μου τώρα. Έχω σκλάβους για έρευνα. Σκλάβους που ποστάρουν για εμένα στο Reddit. Έναν σκλάβο για το πρόγραμμά μου. Ένα sub-girl που μου κάνει styling και μακιγιάζ.

Αν σε δεχτώ ως σύντροφο, η σχέση μας δεν χτίζεται με την ώρα. Είσαι σύντροφός μου και με πληρώνεις για να είσαι σκλάβος μου.

Δεν δουλεύω σε καθημερινή βάση. Ξυπνάω, ο sub μου φτιάχνει το τσάι μου, τσεκάρω τους άλλους subs. Οργανώνω πότε θα πάω που και με ποιον – βασικά ζω σαν συνταξιούχος, ωραία είναι. Αλλά είμαι πολύ εκλεκτική με τους σκλάβους μου.

Από τα πιο όμορφα πράγματα που έμαθα είναι ότι οι πελάτες σε κάθε είδος σεξουαλικής εργασίας, απλώς θέλουν ανθρώπινη επαφή.

Μου ταιριάζουν άνθρωποι που πετυχαίνουν πολλά στην επιχειρηματική δομή. Αν είναι διευθυντές και είναι πετυχημένοι, λειτουργεί επειδή μπορούν να καταλάβουν από ευθύνες και αποτελέσματα. Πρέπει να προσαρμόζονται και να καταλαβαίνουν πώς ορίζουν τη ζωή εξωτερικές δυνάμεις. Τα θεωρώ πολύ καλές ικανότητες. Οι σκλάβοι μου τις έχουν γιατί είμαι πολύ δύσκολη. Πρέπει να είσαι υψηλής λειτουργικότητας για να επιβιώσεις από εμένα. Οι σκλάβοι μου είναι είτε CEO είτε μέλη διοικητικού συμβουλίου και γίνονται καλοί σκλάβοι, γιατί δεν μπορείς να είσαι καλός ηγέτης αν δεν καταλαβαίνεις πώς να υπηρετείς όσους σε υπηρετούν. Πρέπει να καταλαβαίνεις όλα τα μέρη.

Έτσι κι εγώ.

Δίνω πολλά σε αυτές τις σχέσεις. Βλέπω τι ανάγκες έχουν οι σκλάβοι μου καθημερινά και προλαβαίνω τα πράγματα που θα κερδίζουν και στα οποία θα αποτύχουν στη ζωή και στη δουλειά. Είναι ο μόνος τρόπος να εξελιχθούμε. Είναι συμβιωτικό το πράγμα. Φαίνεται ότι το κάνω από θέση ισχύος και όντως έχω την τελευταία κουβέντα αλλά πάντα υπηρετώ τη σχέση για να βεβαιωθώ ότι είναι ικανοποιημένοι διαρκώς.

Οι σκλάβοι μου έχουν ποικίλα υπόβαθρα. Γεννήθηκαν σε δυτικές χώρες αλλά έχουν ταξιδέψει πολύ ή ζούσαν για καιρό στην Ασία. Μ’ αρέσει αυτό επειδή είμαι παιδί τρίτης κουλτούρας. Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν βιώσει πολλά διαφορετικά πολιτισμικά μοντέλα.

Όμως είναι πιο εύκολο να κάνω έναν σκλάβο να καταλάβει την ιεραρχία μου, όταν προέρχεται από μια κοινωνία που δίνει βάση στην κοινότητα όπως πολλές στην Ασία.

Οι δυτικές κοινωνίες είναι ατομικιστικές και δεν έχουν ιεραρχικές δομές, τόσο πολύ. Έτσι, όταν οι δυτικοί θέλουν να είναι σκλάβοι ξέρουν τι ανάγκες έχουν και πώς να ικανοποιηθούν. Αυτό είναι πολύ ωραίο, αλλά δεν όταν δεν ξέρεις από ιεραρχία, το να είσαι σκλάβος είναι πολύ λιγότερο φυσικό και πρέπει να μάθεις. Δεν είναι αδύνατο, αλλά θέλει εκπαίδευση.

Από τα πιο όμορφα πράγματα που έμαθα είναι ότι οι πελάτες σε κάθε είδος σεξουαλικής εργασίας, απλώς θέλουν ανθρώπινη επαφή – να είναι ευάλωτοι και να τους φροντίζουν. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στα βίτσια γιατί αν σου αρέσουν συγκεκριμένα πράγματα σε περιθωριοποιεί η κοινωνία. «Είσαι τρελός, τι πρόβλημα έχεις;», λένε συνέχεια. Μέσω συναντήσεων με εργάτριες του σεξ, βρίσκει κάποιον που σε εκτιμά για πράγματα τα οποία οι άλλοι θεωρούν τρελά.

Η επιθυμία είναι διαφορετική για κάθε άνθρωπο, αλλά στον πυρήνα της είναι ίδια – φροντίδα, σύνδεση, εκτίμηση. Έτσι, δεν σοκάρομαι από τα βίτσια. Πιστεύω ότι εφόσον σε κάποιον αρέσει μια ιδέα και αυτό τον ικανοποιεί, ποια είμαι εγώ να πω ότι δεν είναι εντάξει;

ΠΗΓΗ: https://www.vice.com/ , ΦΩΤΟ pexels