Υπάρχει βούληση να αλλάξει ακόμα περισσότερο η Ευρώπη. Πολιτικοί ζητούν την κατάρριψη των εθνικών φραγμών, επειδή φέρονται να εμποδίζουν την Ευρώπη να ανταγωνίζεται τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Υπάρχει ακόμα το σχέδιο της τραπεζικής ένωσης της ΕΕ, το οποίο είδε το φως για πρώτη φορά πριν από 15 χρόνια με την λεγόμενη κρίση χρέους της ευρωζώνης. Οι ρυθμιστικές αρχές των διεθνιστών ζητούν εδώ και χρόνια να επιτραπεί στην τραπεζική αγορά να ενοποιηθεί και να δημιουργήσουν το είδος των θεσμών σε ολόκληρη την ήπειρο. Έτσι, υποτίθεται, μπορούν να κινητοποιήσουν τα τεράστια ποσά που απαιτούνται για την αναζωογόνηση μιας στάσιμης οικονομίας.
Ωστόσο, σύμφωνα με το Politico, εθνικές πρωτεύουσες συνεχίζουν να παρεμποδίζουν οποιαδήποτε συμφωνία θεωρούν απειλή για τα τοπικά συμφέροντα – σε τέτοιο βαθμό που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διερευνά τώρα την παρέμβαση της Ισπανίας και της Ιταλίας σε μεγάλες εγχώριες συγχωνεύσεις τραπεζών.
Αυτό που πλασάρεται προς τα έξω είναι πως με την συνένωση τραπεζών, η Ευρώπη θα μπορέσει να ανταγωνιστεί κολοσσούς άλλων χωρών, οι οποίοι έχουν μεγαλύτερο μέγεθος και δυναμική.
Μήπως όμως θα υπάρξουν και αρνητικές συνέπειες; Θα υπάρχουν όρια στις συγχωνεύσεις τραπεζών ή στο τέλος θα υπάρχει μία και μόνο τράπεζα, η οποία θα συνενωθεί με άλλες στις υπόλοιπες ηπείρους σε έναν απόλυτο παγκόσμιο υπερκρατισμό;
Για πόσο θα αντιστέκονται ακόμα εθνικά κράτη σε αυτή την προσπάθεια;
Πάντως οι πιέσεις από τους διεθνιστές των Βρυξελλών αυξάνονται, παράλληλα με τα οικονομικά προβλήματα κάθε κράτους-μέλους με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται…
