Όλο και πιο κοντά στην εφαρμογή του παγκόσμιου σχεδίου της απραξίας του ανθρωπίνου γένους, που πρέπει να κάθεται και να εξαρτάται από τα επιδόματα.
Ένα μοντέλο εργασίας τεσσάρων αντί πέντε ημερών θέλει να δοκιμάσει πιλοτικά η Iσπανία. Για τις σκέψεις που οδήγησαν σε αυτό το μέτρο σας είχαμε ενημερώσει από πριν στο el.gr
Πίσω από την ιδέα μιας εβδομάδας εργασίας τεσσάρων ημερών στην Ισπανία βρίσκεται ο Ινίγο Ερεχόν, επικεφαλής του μικρού αριστερού κόμματος Más País. Ο ίδιος κάνει εκστρατεία εδώ και καιρό προωθώντας την ιδέα: «Η Ισπανία είναι μια από τις χώρες της Ευρώπης, όπου οι άνθρωποι εργάζονται τις περισσότερες ώρες. Η χώρα μας ωστόσο δεν είναι ιδιαίτερα παραγωγική. Γιατί δεν προσπαθούμε να ξοδεύουμε λιγότερο χρόνο στο γραφείο και περισσότερο χρόνο να έχουμε για εμάς;» λέει χαρακτηριστικά.
Δηλαδή η χώρα δεν είναι παραγωγική, άρα ας καθίσουμε!!!
Ο Ερεγόν παρουσίασε την πρότασή του στην ισπανική κυβέρνηση συνεργασίας των Σοσιαλιστών με το αριστερό κόμμα Podemos και βρήκε ευήκοα ώτα. Το εργασιακό αυτό μοντέλο αναμένεται να δοκιμαστεί πιλοτικά από το φθινόπωρο.
Περίπου 6.000 εργαζόμενοι σε 200 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θα εργάζονται μία ημέρα την εβδομάδα λιγότερο για τουλάχιστον έναν χρόνο, αλλά με πλήρη μισθό.
Η ιδέα που προβάλουν ότι κρύβεται πίσω από αυτό το σχέδιο είναι δήθεν, η δημιουργία νέων θέσεων πλήρους απασχόλησης, που θα προκύψουν από την ελάφρυνση του εβδομαδιαίου χρονοδιαγράμματος των εργαζομένων που ήδη απασχολούνται. Ποιος όμως θα στηρίξει αυτό το παρανοϊκό σχέδιο; Φυσικά το ισπανικό κράτος, που αναμένεται να στηρίξει αντίστοιχες εταιρείες με 50 εκατομμύρια ευρώ.
Με χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης;
Και φυσικά, από μόνος του ο ισπανικός προϋπολογισμός δεν αρκεί για να καλύψει τη χρηματοδότηση ενός τέτοιου πειράματος! Τα κεφάλαια θα μπορούσαν να προκύψουν από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης που έχει συσταθεί για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας. Για αλλού βγήκαν τα κονδύλια κι αλλού θα πάνε, όπως φαίνεται.
Ο καθηγητής Οικονομικών Χουάν Τόρες, από το Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης, προπαγανδίζει κι αυτός τα θετικά του όλου εγχειρήματος: «Πράγματι, επενδύουμε χρήματα σε ένα πείραμα που δεν ξέρουμε καν αν θα αποδώσει. Αλλά το κόστος είναι διαχειρίσιμο και δεν ανταγωνίζεται άλλα κόστη που πρέπει να καλυφθούν για τη διαχείριση της πανδημίας. Συγκριτικά, πρόκειται για ένα μικρό ποσό». Ο Χουάν Τόρες εκτιμά ότι η εβδομάδα των τεσσάρων εργάσιμων ημερών μπορεί να οδηγήσει σε νέες θέσεις εργασίας, κάτι που η Ισπανία χρειάζεται επειγόντως.
Τώρα γιατί δίνουν τα χρήματα ως μορφή επιδόματος της αεργίας για μια μέρα την εβδομάδα κι όχι για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αυτό δεν το αναλύουν οι υποστηρικτές της ιδέας.
Από την πλευρά του, ο Ινίγο Ερεχόν είναι αισιόδοξος και κοιτά στο μέλλον. «Το πείραμά μας θα αποφέρει αποτελέσματα. Και τότε θα μπορέσουμε να ξαναμιλήσουμε για τις συνθήκες εργασίας στην Ισπανία. Είμαι βέβαιος ότι τα σχέδιά μας θα οδηγήσουν σε καλύτερες συνθήκες εργασίας για όλους», λέει χαρακτηριστικά.
Δυστυχώς οι υποστηρικτές του εγχειρήματος δεν αναφέρουν ή δεν μπορούν να δουν, ότι ο σκοπός αυτής της ιδέας είναι να εξαρτώνται όλο και περισσότερο οι εργαζόμενοι, από το όποιο κράτος, αφού συνηθίσουν να κάθονται άπραγοι, ειδικά τώρα με τη χρυσή ευκαιρία που δίνει στους παγκοσμιοποιητές ο ιός, με τις καραντίνες, και να φτωχοποιούνται όλο και περισσότερο κι αυτοί και τα κράτη, που θα δανείζονται όλο και περισσότερο, για να καλύπτουν τις δαπάνες των ημερομισθίων που πρέπει να πληρωθούν, παρά το ότι οι εργαζόμενοι θα κάθονται. Φτωχοποίηση σημαίνει απόλυτη εξάρτηση κι έλεγχος από την όποια εξουσία.
Το τυράκι όλοι το βλέπουν τη φάκα όμως; Και φυσικά είναι πολύ πιθανόν να έχουμε τις ίδιες εξελίξεις κι εδώ στην Ελλάδα, με το πρόσχημα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
DW/ photo unsplash
