Κατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τον εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Το νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός της περιβαλλοντικής νομοθεσίας – Ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία των Οδηγιών 2018/844 και 2019/692 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου και λοιπές διατάξεις» μεταξύ άλλων προβλέπει τη σύσταση Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής.
Η Ελλάδα για πρώτη φορά αποκτά έναν κεντρικό φορέα συντονισμού της διακυβέρνησης και διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος, στα πρότυπα χωρών όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Φινλανδία. Γίνεται έτσι δεκτό ένα πάγιο αίτημα πολλών περιβαλλοντικών οργανώσεων και τοπικών φορέων. Ο φορέας αυτός είναι μετεξέλιξη του Εθνικού Κέντρου Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΕΚΠΑΑ) και διαθέτει 24 οργανικές μονάδες σε όλη τη χώρα (Μονάδες Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών – ΜΔΠΠ), που είναι περίπου αντίστοιχες με τα σχέδια διαχείρισης, που εκπονούνται για τις περιοχές αυτές. Εννοείται ότι παραμένει η προστασία και η κάλυψη για όλες τις προστατευόμενες περιοχές, τα εθνικά πάρκα και τους εθνικούς δρυμούς. Στόχος αυτής της μεταρρύθμισης είναι η δημιουργία ενός μοντέλου για τις προστατευόμενες περιοχές που θα είναι περισσότερο λειτουργικό διοικητικά και θα διαθέτει πιο ουσιαστική οικονομική υποστήριξη, με προοπτική να καταστεί καταλύτης βιώσιμης ανάπτυξης για τις τοπικές κοινωνίες.
Όσον αφορά στους δασικούς χάρτες το νομοσχέδιο θέτει τέρμα στις διαφορετικές και αντιφατικές μεταξύ τους ερμηνείες ορισμένων υπηρεσιών του δημοσίου ως προς το χαρακτήρα διαφόρων εκτάσεων. Αποσαφηνίζει δηλαδή, ότι δεν θεωρούνται δασικές εκτάσεις, γαίες τις οποίες το ίδιο το κράτος επισήμως έχει θεωρήσει μη δασικές. Τερματίζονται έτσι οι αλληλοσυγκρουόμενες τοποθετήσεις της δημόσιας διοίκησης, αλλά και επιταχύνεται η εκπόνηση των δασικών χαρτών, χωρίς εμπόδια που είχαν τεθεί από ίδιο το δημόσιο, αλλά και χωρίς ταλαιπωρία για τους πολίτες.
Όπως βλέπουμε οι οδηγίες της Ε.Ε. ενσωματώνονται ως Νόμοι στην νομοθεσία των κρατών-μελών και από οδηγίες μετατρέπονται σε «διαταγές». Με αυτόν τον τρόπο τα κράτη προωθούν τους στόχους της «ΑΤΖΕΝΤΑ 2030», που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλοι από αυτούς που περιγράφονται αναλυτικά και σε παλιότερα βιβλία του Δ.Λιακόπουλου αλλά και στο πιο πρόσφατο με τίτλο «ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΩΡΑ». Οι όροι «αειφόρος ανάπτυξη», «βιώσιμη ανάπτυξη», «κλιματική αλλαγή» και άλλοι σχετικοί θα πρέπει να μας προβληματίζουν σε όποιο κείμενο και αν τις συναντάμε και να μας προϊδεάζουν για το εντελώς αντίθετο από αυτό που σημαίνουν. Για παράδειγμα, όπου αναφέρεται η «βιώσιμη ανάπτυξη», δεν σημαίνει «φέρνω ανάπτυξη παντού» αλλά «όποιος δεν αντέχει τους πολλούς φόρους, θα κλείσει». Η «αειφόρος διαχείριση των δασών» δεν είναι τίποτε άλλο από τη δημιουργία NO HUMAN ZONES ποινικοποιώντας την ιδιωτική ιδιοκτησία γης που οδηγεί στο μάντρωμα των ανθρώπων σε ελεγχόμενες πόλεις. Η καταπολέμηση της «κλιματικής αλλαγής» ισοδυναμεί με τη ρύθμιση του ποσοστού κατανάλωσης ενέργειας κάθε ανθρώπου και την τιμωρία ή και ποινικοποίηση του τρόπου ζωής που υπερβαίνει τα όρια χρήσης ενέργειας, τα οποία καθορίζονται από τις κυβερνήσεις κτλ. Κι όλα αυτά γιατί η ΑΤΖΕΝΤΑ 2030 των Ηνωμένων Εθνών είναι το βήμα για μια παγκόσμια χούντα, για έναν ελεγχόμενο πλανήτη!
Με πληροφορίες από: aftodioikisi.gr
