Σε αυτό το άρθρο θα δούμε την τρελή ιδέα να αποστραγγιστεί η Μεσόγειος, για να δημιουργηθεί μια έκταση γης μεγαλύτερη της Γαλλίας, που θα ένωνε Ευρώπη και Αφρική σε μια υπερήπειρο, με χριστιανούς και μουσουλμάνους να ζουν όλοι… μαζί χαρούμενοι.
Ο Γερμανός αρχιτέκτονας, Herman Sörgel, από το 1928 μέχρι και τον θάνατό του, το 1952, δεν σταμάτησε ποτέ να προσπαθεί να προωθήσει το… πρότζεκτ του.
Τι προέβλεπε ακριβώς;
Την κατασκευή τριών γιγάντιων φραγμάτων:
- Ένα στο στενό του Γιβραλτάρ, ώστε να συγκρατεί τα νερά από τον Ατλαντικό
- Ένα στα Δαρδανέλια, ώστε να συγκρατεί τα νερά της Μαύρης Θάλασσας
- Ένα μεταξύ Σικελίας και Τυνησίας, που θα «έκοβε», πρακτικά, την Μεσόγειο στα δύο, με διαφορετικό επίπεδο νερού σε κάθε πλευρά. Στην δυτική λεκάνη το νερό θα «χαμήλωνε» 100 μέτρα, ενώ στην ανατολική 200, με αποτέλεσμα να «αναδύονταν» μέσα από το νερό συνολικά 660.200 τ.χλμ. νέων εκτάσεων, μεγαλύτερες από την Γαλλία!
Το πρότζεκτ ονομάστηκε Atlantropa και θα ένωνε με γέφυρες, Ευρώπη και Αφρική, κατασκευάζοντας τεράστια φράγματα, αλλά και αποξηραίνοντας μερικώς την Μεσόγειο.
Έτσι, ο Γάλλος πίστευε πως εκατομμύρια Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να βρουν μια νέα ζωή στην νότια ζώνη της νέας υπερηπείρου «Ευραφρική» και μετά να έρχονταν και οι Αφρικανοί στα βόρεια κτλ.
Στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός ομογενοποιημένου λαού, κάτι που από παλιά υπήρχε ως σκέψη στην ελίτ του πλανήτη, πολλοί αρχιτέκτονες, μηχανικοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι της εποχής έλαβαν το πρότζεκτ του Sörgel σοβαρά υπόψη τους.
Μάλιστα, στο Γερμανικό Μουσείο του Μονάχου, υπάρχει το σχέδιο με τις αρχιτεκτονικές μελέτες, τα σκίτσα των γεφυρών, των φραγμάτων κ.α., μαζί με εκατοντάδες επιστολές στήριξης και θαυμασμού προς τον Sörgel, ο οποίος δεν δίστασε να επιχειρήσει να το «πουλήσει» ακόμη και στους Ναζί!
Ο Χίτλερ, όμως, του είπε «όχι», καθώς δεν συμμεριζόταν τα ίδια σχέδια με τους τότε Συμμάχους της Ευρώπης και άρα αδυνατούσε να συνεργαστεί μαζί τους.
Επιπλέον τα ποσά που απαιτούνταν για την υλοποίηση της ιδέας του Sörgel ήταν απαγορευτικά. Ως εκ τούτου, μετά και τον θάνατό του, το 1952, το σχέδιο Atlantropa έμεινε στα χαρτιά μια για πάντα.
