Οι περιοχές υψηλής περιβαλλοντικής προστασίας που θα ενταχθούν στα «Απάτητα Βουνά», όπως ανακοίνωσαν σε σημερινή συνέντευξη Τύπου ο υπουργός ΠΕΝ Κώστας Σκρέκας και ο υφυπουργός Γιώργος Αμυράς, είναι τα Λευκά Όρη, το όρος Σάος στη Σαμοθράκη, ο Σμόλικας, η Τύμφη, ο Ταΰγετος και το όρος Χατζή στη Νότια Πίνδο.

Ειδικότερα, όπως έκαναν γνωστό οι επικεφαλής του ΥΠΕΝ, ως «Απάτητα Βουνά» ορίζεται η περιοχή άνευ δρόμων με την περιμετρική ζώνη ενός χιλιομέτρου της. Σε αυτές τις περιοχές απαγορεύεται η διάνοιξη νέων δρόμων και η δημιουργία άλλων τεχνητών επεμβάσεων που μεταβάλλουν ή αλλοιώνουν το φυσικό περιβάλλον.

Μάλιστα, όπως ξεκαθάρισε ο υπουργός ΠΕΝ Κώστας Σκρέκας, δεν επιτρέπεται η ανάπτυξη έργων ΑΠΕ στις περιοχές που εντάσσονται στο εν λόγω ειδικό καθεστώς προστασίας.

Σε ό,τι αφορά τα συνολικά οκτώ έργα που ήδη έχουν λάβει βεβαίωση παραγωγού από τη ΡΑΕ για τις περιοχές αυτές δεν θα υλοποιηθούν. Σε κάθε περίπτωση τα έργα αυτά δεν έχουν λάβει έγκριση περιβαλλοντικών όρων, ενώ η ολοκλήρωσή τους είναι ακόμα πιο δύσκολη συγκριτικά με άλλες επενδύσεις ΑΠΕ, καθώς υπόκεινται σε υποχρέωση εκπόνησης Ειδικής Αξιολόγησης, όπως υπογραμμίζει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Τι ορίζει η υπουργική απόφαση

Ειδικότερα, με υπουργική απόφαση απαγορεύεται πλέον η διάνοιξη δρόμων κίνησης μηχανοκίνητων οχημάτων, η επέκταση των υφιστάμενων ανεξαρτήτως κατηγορίας, καθώς και κάθε είδους τεχνική επέμβαση, μεταβολή ή αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος. Ενώ δεν θίγονται νομίμως υφιστάμενα έργα και η συντήρηση τους.

Επιπλέον, επιτρέπεται η σήμανση, επισκευή, συντήρηση και βελτίωση υφιστάμενων ορειβατικών και πεζοπορικών μονοπατιών, χωρίς τη χρήση μηχανοκίνητων μέσων πρόσβασης και με την προϋπόθεση ότι οι επεμβάσεις θα υλοποιούνται με φυσικά υλικά. Ωστόσο, εξαιρούνται από τους όρους και τους περιορισμούς έργα για σκοπούς Εθνικής Άμυνας, όπως καθορίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας.

Καθώς και έργα και επεμβάσεις που υλοποιούνται λόγω εκτάκτου ανάγκης (σεισμών, πλημμυρών, θεομηνιών, πυρκαγιάς κλπ) εφόσον μετά λαμβάνεται μέριμνα για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος και έργα και επεμβάσεις που κρίνονται απαραίτητες για λόγους προστασίας ή/και αποκατάστασης του φυσικού και δασικού περιβάλλοντος.

Σύμφωνα με το ΥΠΕΝ, τα «Απάτητα Βουνά» αποτελούν ένα φρένο στην υπερεκμετάλλευση του περιβάλλοντος από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, χωρίς όμως να βάζουν εμπόδια σε επενδύσεις, καθώς αφορούν σε περιοχές ανέγγιχτες στο πέρασμα του χρόνου.

Ενώ, ο οικοτουρισμός μπορεί να αναπτυχθεί σε κάθε περιοχή που παρουσιάζει ενδιαφέρον από άποψη βιοποικιλότητας και αισθητικής τοπίου, συμβάλλοντας στη διατήρηση ή στη δημιουργία κινήτρων για μετάβαση σε πράσινη οικονομική δραστηριότητα όπως βιολογικές καλλιέργειες, προώθηση παραδοσιακών προϊόντων κά.

Όπως έκαναν γνωστό οι κκ Κ. Σκρέκας και Γ. Αμυράς, τα «Απάτητα Βουνά» συνεισφέρουν στη διατήρηση της φυσικής βιοποικιλότητας, εμποδίζουν την είσοδο ξενικών ειδών, παρέχουν διαδρομές μετανάστευσης και ενδιάμεσων στάσεων σε είδη πανίδας, δεσμεύουν άνθρακα και μειώνουν τις επιπτώσεις των αερίων του θερμοκηπίου.

Επιπλέον, διατηρούν τη συνδεσιμότητα και την ακεραιότητα του οικοσυστήματος, προσφέρουν αναψυχή, εκπαίδευση και επιστημονική γνώση στους πολίτες. Τέλος τα «Απάτητα Βουνά» ρυθμίζουν και προστατεύουν τις υπηρεσίες του οικοσυστήματος: παροχή καθαρού νερού, έλεγχος διάβρωσης, υγιές έδαφος, ποιότητα αέρα, κλιματική ρύθμιση, επικονίαση καλλιεργειών, υψηλή ανθεκτικότητα στην επιδημία παρασίτων.

Στόχος του ΥΠΕΝ είναι η αποφυγή του κατακερματισμού της γης, δηλαδή της κατάτμησης των φυσικών οικοσυστημάτων σε κομμάτια από την αύξηση των δρόμων και των τεχνητών επιφανειών. Ο κατακερματισμός έχει άμεσες συνέπειες στην απώλεια, συρροή και απομόνωση των ενδιαιτημάτων των ειδών, τη μείωση πληθυσμών και στις τοπικές εξαφανίσεις ειδών την υποβάθμιση οικολογικών διεργασιών

Σημειώνεται ότι ο δείκτης κατάτμησης της Ελλάδας είναι μισός από ότι της Ευρώπης, αλλά αυξάνεται ταχύτερα. Συγκεκριμένα η Ελλάδα ήταν στην πρώτη θέση αύξησης τεχνητών επιφανειών στην Ευρώπη (2015), ενώ τα εργοτάξια και οι δρόμοι καταναλώνουν περισσότερη γη στην Ελλάδα από ό,τι στην Ευρώπη.

Όπως τόνισε ο κ. Αμυράς, οι δρόμοι θεωρούνται επομένως μία από τις βασικότερες αιτίες της απώλειας της βιοποικιλότητας και της υποβάθμισης της λειτουργίας των οικοσυστημάτων παγκοσμίως, ιδίως όταν εισέρχονται σε φυσικά οικοσυστήματα και πρώην αδιατάρακτες περιοχές.