Ήδη με τον διορισμό για την προεδρία της Κομισιόν στην Ε.Ε. της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν το περασμένο καλοκαίρι, ακούγεται η άποψη περί καθιέρωσης ενός «πανευρωπαϊκού ελάχιστου εγγυημένου μισθού (για τους εργαζομένους) και επιδόματος ανεργίας».

Οι εξαγγελίες αυτές, παρόλο που μεμονωμένα στην Ευρώπη κατακρίθηκαν, φαίνεται πως περνάνε στην φάση υλοποίησης και μάλιστα ταχέως.

Μάλιστα η καθιέρωση ενός κοινού κατώτατου μισθού για τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. είναι από τις πρώτες προτάσεις που θα υποβάλλει η Κομισιόν το 2020 προκειμένου να ψηφισθούν και να γίνουν και επίσημα ΝΟΜΟΣ με την «σφραγίδα» των Βρυξελλών.

Από το πολύ γνωστό και τραυματικό για τους Έλληνες…«ήταν δίκαιο και έγινε πράξη», περνάμε στον…«ένα και ενιαίο δίκαιο κατώτατο μισθό».

Όπως ήταν λογικό από την πρώτη στιγμή γεννήθηκαν απορίες σχετικά με την μαζική εξίσωση οικονομιών όπως οι σκανδιναβικές με εκείνες της Βουλγαρίας, όπου ο κατώτατος μισθός δεν ξεπερνά τα 300 ευρώ.

Η Κομισιόν ωστόσο μέσω της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν απάντησε πως ο «δίκαιος κατώτατος μισθός» δεν θα είναι ίδιος για όλα τα κράτη-μέλη.

Η είδηση όμως που από πολλούς «πέρασε στα ψιλά» αφορά δύο σκέλη:

• Μοιραία οι μεγαλύτεροι μισθοί στις πιο ανεπτυγμένες χώρες της Ε.Ε. θα μειωθούν, με την συνταγματική καθιέρωση ενός «κατώτατου μισθού» σε όλες τις χώρες να μειώνει σημαντικά την όποια ελευθερία υπάρχει ακόμη στην οικονομία
• ΟΛΕΣ ανεξαιρέτως οι χώρες της Ε.Ε. θα πρέπει να προβλέπουν με νόμο την καταβολή ενός «εγγυημένου κατώτατου εισοδήματος» τόσο για εργαζομένους όσο και για τους ανέργους. Έτσι, θέλοντας και μη, όλοι οι Ευρωπαίοι θα μάθουν να πληρώνονται ακόμη και όταν δεν θα εργάζονται.

Φυσικά η Ελλάδα πρωτοπόρησε και σε αυτόν τον τομέα, αφού ήδη από το 2014 οι πολίτες της έχουν το….προνόμιο να λαμβάνουν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.

(φωτο:pexels)