Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ρεπορτάζ αναφέρει:

«Ο εικονικός κόσμος δεν διαφέρει. Όταν η πανδημία του ιού της Wuhan χτύπησε, η μάθηση μέσω υπολογιστή έσωσε την κατάσταση των παιδιών μας.

Τα βοήθησε να συνεχίσουν τα μαθήματα απ’ την ασφάλεια των σπιτιών τους.

Σύντομα, τα μαθήματα πιάνο έγιναν επίσης εικονικά. Το ίδιο και τα μαθήματα καράτε. Αφού τα παιδιά δε μπορούσαν να συναντήσουν τους φίλους τους από κοντά, άρχισαν να συναντιούνται εικονικά, παίζοντας επιτραπέζια παιχνίδια εικονικά και πριν το καταλάβουμε τα παιδιά άρχισαν να περνούν περισσότερο χρόνο εικονικά από οποτεδήποτε στο παρελθόν.

Σήμερα, η μέρα ενός μέσου παιδιού ξεκινάει με εικονικά μαθήματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, συνεχίζεται με εικονικές προπονήσεις, εικονικές συναντήσεις της λέσχης βιβλίων, εικονικά παιχνίδια, εικονικές συνομιλίες με φίλους.

Σήμερα, στην Ινδία τα παιδιά περνούν μέχρι και 5 ώρες στο διαδίκτυο κάθε μέρα. Στις ΗΠΑ τα παιδιά 8-12 ετών περνούν 4,5 ώρες στο διαδίκτυο και οι έφηβοι 6,5 ώρες στο διαδίκτυο.

Πόσο χρόνο θα έπρεπε να περνούν ιδανικά στο διαδίκτυο; Όχι πάνω από 2 ώρες… Αυτό λέει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.

Που σημαίνει ότι τα παιδιά μας παντού στον πλανήτη ξεπερνούν αυτό το όριο τουλάχιστον κατά το διπλάσιο. Κι ο αντίκτυπος αυτού αρχίζει να φαίνεται.

Σήμερα, τα παιδιά μας έχουν βολευτεί τόσο πολύ στον εικονικό κόσμο που ο πραγματικός κόσμος τούς φαίνεται σαν εξωγήινος… Μερικά παιδιά έχουν αρχίσει να επιδεικνύουν προβλήματα συμπεριφοράς. Γονείς λένε ότι αρχίζουν να κλαίνε ή να ουρλιάζουν όταν τους παίρνουν τα τηλέφωνα.

Μερικά παιδιά γίνονται βίαια κι αρχίζουν να πετούν πράγματα.

Οι ειδικοί το αποκαλούν αυτό ”εθισμός στον εικονικό κόσμο”. Αυτό κάνει τα παιδιά παρορμητικά και απερίσκεπτα, καθυστερώντας την συνολική τους ανάπτυξη κι έχοντας επίσης αντίκτυπο στις γλωσσικές και διαπροσωπικές τους δεξιότητες».

Εδώ είναι που μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος: ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΕΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;;;

Το βίντεο τα λέει όλα! Τα ντοκουμέντα είναι τόσα πολλά και η ΟΡΓΗ ΜΕΓΑΛΗ!