Η έρευνα για την κατασκευή κυττάρων που μοιάζουν με ωάρια και σπερματοζωάρια με σκοπό την παραγωγή ανθρώπινων παιδιών σε εργαστήριο προχωρά με ταχείς ρυθμούς, αναφέρει το The Defender!!!! Ο στόχος είναι να μετατραπούν τα συνηθισμένα κύτταρα του σώματος των υποψήφιων γονέων σε τεχνητά ωάρια και σπέρμα.
Συνεχίζει το ρεπορτάζ:
Αν και φαινομενικά αναπτύχθηκε για να διευκολύνει την αναπαραγωγή σε άτομα για τα οποία αυτή η ικανότητα είναι μειωμένη ή δεν υπάρχει καν, η χρήση ωαρίων και σπερματοζωαρίων που παράγονται στο εργαστήριο αντιπροσωπεύει ένα άνοιγμα για την προγραμματισμένη παραγωγή και εμπορευματοποίηση « μωρών σχεδιαστών ».
Πρόκειται για άτομα των οποίων τα κληρονομικά στοιχεία έχουν τροποποιηθεί τεχνολογικά για να ικανοποιήσουν έναν ή περισσότερους καθορισμένους στόχους.
Οι ερευνητές αναφέρονται στην δημιουργία ωαρίων και σπέρματος (γαμέτες) στο εργαστήριο ως γαμετογένεση in vitro ή IVG.
Η πειραματική διαδικασία ξεκινά με σωματικά κύτταρα, π.χ. από αίμα ή δέρμα ενηλίκου.
Αυτά τα κύτταρα δεν είναι εκείνα που εξελίχθηκαν για να παράγουν γαμέτες κατά την εμβρυϊκή ανάπτυξη. Τα σωματικά κύτταρα τροποποιούνται με επιπλέον DNA ή RNA ή με την έκθεσή τους σε πρωτεΐνες ή φάρμακα, που έχει ως αποτέλεσμα να μετατρέπονται, μερικά από αυτά, σε επαγόμενα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα (iPSCs).
Τα iPSC στη συνέχεια εκτίθενται σε άλλα βιομόρια ή φάρμακα, για να τα μετατρέψουν σε κύτταρα που μοιάζουν με τα εξειδικευμένα κύτταρα του σώματος, όπως τα ωάρια ή το σπέρμα. Οι μοριακές δοκιμές τεχνητά διαφοροποιημένων κυττάρων δείχνουν πάντα ότι δεν είναι πανομοιότυπα με τα αντίστοιχα φυσικά τους!
Οι υποστηρικτές του εγχειρήματος προτείνουν ότι η IVG θα επέτρεπε σε ιατρικά υπογόνιμα άτομα να αποκτήσουν βιολογικά συγγενικά παιδιά χωρίς να αναζητήσουν αυθεντικά ωάρια ή σπέρμα από δότη.
Επιπλέον, οι υποστηρικτές της κλινικής χρήσης της τεχνολογίας υποστηρίζουν ότι θα βοηθήσει τους ανθρώπους να έχουν βιολογικά συγγενικά παιδιά που δεν είναι ιατρικά υπογόνιμα αλλά που θα μπορούσαν να θεωρηθούν «κοινωνικά» υπογόνιμα.
Αυτή η κατηγορία θα περιλαμβάνει ζευγάρια του ίδιου φύλου ή ομοφυλόφιλα άτομα, καθώς και άτομα που έχουν περάσει την ηλικία βιώσιμης ιατρικής αναπαραγωγής.
Η τεχνολογία θα επέτρεπε επίσης σε ένα γόνιμο άτομο που θέλει να γίνει μονογονέας ενός βιολογικά συγγενικού παιδιού να το κάνει χωρίς γαμέτες (ωάριο ή σπέρμα) που δωρίζονται από ένα αναγνωρίσιμο δεύτερο άτομο (solo IVG).
Εάν λειτουργήσει, η τεχνολογία θα βοηθήσει έναν «μονογονέα» να αναπαραχθεί, δηλαδή ένα άτομο από το οποίο προέρχονται τόσο τα συνθετικά ωάρια όσο και το σπέρμα. Υπάρχουν επίσης δυνατότητες υποβοήθησης της «πολλαπλής γονικής μέριμνας» όπου περισσότερα από δύο άτομα θέλουν να έχουν γενετικούς δεσμούς με ένα μόνο παιδί. (Δείτε την παρουσίαση της ημέρας 1 από την Paula Amato του Πανεπιστημίου Υγείας και Επιστημών του Όρεγκον.)
Η τεχνολογία, εάν βρει το δρόμο της στις κλινικές γονιμότητας, μπορεί να μειώσει τον αριθμό των δωρητών γαμετών! Εκτός εάν τελικά η δημιουργία τεχνητών μήτρων , μια προοπτική που έχει μελετηθεί ενεργά επί του παρόντος, γίνει πραγματικότητα (σ.σ. ως εναλλακτική! Σε αυτή την περίπτωση, δεν αποκλείεται, η όποια εξουσία ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΙΣ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ)!
Οι υποστηρικτές της IVG, αναγνωρίζοντας τους κινδύνους για την υγεία που συνδέονται με την εξαγωγή ωαρίων, υπολογίζουν ως όφελος την αναμενόμενη μειωμένη ζήτηση για γυναικεία ωάρια (παρένθετες μητέρες).
(…)
Από τις 19 έως τις 21 Απριλίου, οι Εθνικές Ακαδημίες Επιστημών των ΗΠΑ (NAS) πραγματοποίησαν ένα τριήμερο εργαστήριο με τίτλο «In vitro Παράγωγοι Ανθρώπινοι Γαμέτες ως Αναπαραγωγική Τεχνολογία: Επιστημονικές, Ηθικές και Ρυθμιστικές Επιπτώσεις».
Ενώ ορισμένοι προσκεκλημένοι εξέφρασαν ανησυχίες σχετικά με την προώθηση αυτής της τεχνολογίας, κανείς δεν έθεσε δημόσια έντονη διαμαρτυρία για την χρήση της γαμετογένεσης σε κλινικές γονιμότητας. Κάποιες συζητήσεις μπορεί να έγιναν σε ενδιάμεσες συνεδριάσεις, αλλά τα πρακτικά αυτών δεν κοινοποιήθηκαν στο κοινό.
Στις συνεδριάσεις της ολομέλειας, κανείς δεν διατύπωσε σημαντική αντίθεση στην ιδέα ότι τα εμπορικά εργαστήρια θα πρέπει να επιτρέπεται να κατασκευάζουν συνθετικά έμβρυα για εμφύτευση και τελική γέννηση.
(…)
Οι συμμετέχοντες αναγνώρισαν τις δυσκολίες παρακολούθησης αυτών των ανθρώπινων πειραμάτων, δηλαδή των παιδιών που γεννιούνται από IVG. Πόσες γενιές πρέπει να παρακολουθηθούν για να θεωρηθεί ασφαλής η IVG; Είναι δυνατή η συγκατάθεση μεταξύ των γενεών;
