Να μιλούν δηλαδή, όπως ο Πρόεδρος Πρωτοδικών κ. Πλαγάκος για τα προβλήματα που θα φέρει η οριζόντια εφαρμογή της συνεπιμέλειας τέκνων που προωθείται και προπαγανδίζεται συστηματικά.
Το νομοσχέδιο αυτό, μετατρέπει τα παιδιά σε μικροέπιπλα, που θα μεταφέρονται υποχρεωτικά από το σπίτι του ενός γονιού στο άλλο, χωρίς να έχουν το δικαίωμα της σταθερής στέγης, επειδή μια μάνα δεν αφήνει τον πατέρα να δει το παιδί του, ή επειδή ένας βίαιος πατέρας θα βρει ευκαιρία με την συνεπιμέλεια να συνεχίσει να κάνει τη ζωή της μάνας ποδήλατο.
Έψαξα λοιπόν στο διαδίκτυο, για να δω ποιοι είναι οι σύλλογοι των διαζευγμένων γυναικών, ή οι σύλλογοι των κακοποιημένων γυναικών και γιατί δεν αντιδρούν στο αυτονόητο.
Μάθετε λοιπόν ότι η έρευνά μου στην GOOGLE έδειξε ότι δεν αντιδρούν, διότι δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν κέντρα στήριξης κακοποιημένων γυναικών (όπως λέμε κέντρα στήριξης κακοποιημένων κατοικιδίων), αλλά δεν βρήκα Σύλλογο Κακοποιημένων Γυναικών. Δεν βρήκα ούτε σύλλογο διαζευγμένων γυναικών, ενώ υπάρχουν αντίστοιχοι για τους άνδρες.
Βρήκα επίσης αναρτήσεις ιερέων που κατηγορούν τις γυναίκες που τόλμησαν να χωρίσουν, αλλά και πιπεράτα άρθρα για τους λόγους που οι χωρισμένες μητέρες δεν μπορούν να “σταυρώσουν” άντρα.
Ένα άλλο παρανοϊκό που έτυχε να δω, ήταν το ότι όταν μία γυναίκα πάει να νοικιάσει ένα σπίτι, της ζητούν το όνομα του συζύγου της, νομίζεις και χρειάζεται προστάτη ή εκπρόσωπο (νταβατζή θα λέγαμε).
Οι διακρίσεις κατά των γυναικών γίνονται αυθόρμητα και ξεκινούν πολλές φορές από τις ίδιες τις μητέρες που εκπαιδεύουν τους γιους τους για το πώς θα “βασανίσουν” τις μέλλουσες συντρόφους τους, όπως βασανίστηκαν αυτές, ή εκπαιδεύουν τις κόρες για το πώς θα πρέπει να υπομείνουν αγόγγυστα όσα υπέμειναν οι ίδιες.
Οι υποτιμήσεις και οι διακρίσεις κατά των γυναικών, ακόμη και στις μέρες μας, λαμβάνουν χώρα παντού.
Στο σπίτι γίνεται ο παραδοσιακός διαχωρισμός των ρόλων των φύλων με τον άντρα να παριστάνει τον αφέντη και αυτονόητα η γυναίκα να είναι η … βασίλισσα της κουζίνας. Η γυναίκα από τότε που βγήκε στην αγορά εργασίας δουλεύει όλο το πρωί, δουλεύει και στο σπίτι όλο το απόγευμα, με την καθαριότητα, το μαγείρεμα, φροντίδα παιδιών κτλ
Στο χώρο εργασίας, υπάρχουν συνήθως χαμηλότεροι μισθοί για τις γυναίκες, υψηλότερα ποσοστά ανεργίας και εχθρικό εργασιακό
περιβάλλον με υποτιμητικά σχόλια, ή άσκηση σεξουαλικών πιέσεων.
Στη θρησκεία υπάρχει στιγματισμός των γυναικών ως «κατώτερων», «αμαρτωλών» και «ακάθαρτων», με θεσμική υποταγή τους στο αρσενικό,
αποκλεισμός τους από το ιερατείο και ορισμένους χώρους της εκκλησίας και καθορισμός τους από την Παλαιά Διαθήκη, ως αποσκευών (!!!!!!) του άνδρα.
Στην επιστήμη διαπιστώνεται αποκλεισμός των γυναικών ως «ακατάλληλων» για το είδος της ευφυίας τους (!!!!!!).
Στις σεξουαλικές σχέσεις, ο άνδρας με τις πολλές σχέσεις είναι “μάγκας”, ενώ η γυναίκα με τις πολλές σχέσεις πόρνη.
Στη χώρα μας, η ισότητα των δυο φύλων θεωρείται δεδομένη, περισσότερο τυπικά παρά ουσιαστικά και παρά το ότι η γυναίκα συμμετέχει αρκετά στην κοινωνική ζωή, την εκπαίδευση και την πολιτική, φαίνεται να απουσιάζει από τα ισχυρά κέντρα λήψης αποφάσεων.
Όσον αφορά αυτό το τελευταίο, με προβλημάτισαν αιχμές του κ. Πλαγάκου στο εμπεριστατωμένο άρθρο του για την συνεπιμέλεια τέκνων, όπου στην παράγραφο για το αν η συνεπιμέλεια εξυπηρετεί τα παιδιά ή τους γονείς, γράφει σε δύο σημεία που τα απομονώνω:
- Υπάρχει όμως το ενδεχόμενο, μία μερίδα γονέων με μεγάλη επιρροή λόγω των κοινωνικών σχέσεών τους, η οποία (επιρροή) είναι ίσως δυσανάλογη του αριθμού τους, να προκαλέσει ουσιώδη μεταβολή της νομοθεσίας με σκοπό την εκ πλαγίου ανατροπή του περιεχομένου των δυσμενών γι’ αυτούς δικαστικών αποφάσεων, οι οποίες εκδόθηκαν σε δίκες σχετικά με την επιμέλεια των παιδιών τους.
- Ο νομοθέτης πρέπει εγκαίρως να λάβει υπ’ όψιν το ενδεχόμενο, μήπως τελικά νομοθετήσει όχι υπέρ του συμφέροντος των τέκνων γενικώς, στο πλαίσιο της παιδοκεντρικής αντίληψης του οικογενειακού δικαίου, αλλά υπέρ της βούλησης μίας κατηγορίας γονέων, οι οποίοι λόγω του έντονα εγωκεντρικού χαρακτήρα τους, του κοινωνικού κύρους και της οικονομικής επιφάνειάς τους δεν αποδέχονται την ήττα τους στις δίκες για την επιμέλεια των τέκνων τους και επιχειρούν να την ανατρέψουν εμμέσως δια της μεταβολής του νομοθετικού πλαισίου.
Πού είναι λοιπόν οι σύλλογοι κακοποιημένων μητέρων; Πού είναι οι σύλλογοι διαζευγμένων γυναικών;
Στην GOOGLE πάντως δεν τους βρήκα, ούτε άρθρα τους είδα, που να υποστηρίζουν τα συμφέροντα των παιδιών και των μητέρων τους στην επερχόμενη λαίλαπα των δικαστικών αγώνων που θα φέρει η υποχρεωτική και οριζόντια απόδοση συνεπιμέλειας τέκνων, που θα γίνει ένα με την γονική μέριμνα.
