Αλλά το γεγονός ότι το Imperial Hotel του Ράιτ έμεινε μόνο για 45 χρόνια δεν θα εκπλήξει κανέναν που είναι εξοικειωμένος με την ιαπωνική οικοδομική κουλτούρα. Ωστόσο, αυτή η εξήγηση μπορεί να μην ικανοποιήσει τους λάτρεις του Ράιτ, η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων μπόρεσε να δει το πιο διάσημο ιαπωνικό κτίριο του δασκάλου μόνο σε φωτογραφίες, διαγράμματα και καρτ ποστάλ.
Μόλις φέτος, το Frank Lloyd Trust μας έδωσε έναν τρόπο να το βιώσουμε όπως κανείς δεν θα μπορούσε στην ακμή του: ένα βίντεο εικονικής περιήγησης «γυρισμένο» από την οπτική γωνία ενός ιπτάμενου drone. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο Frank Lloyd Wright: The Lost Works , το οποίο «ζωντανεύει τις κατεδαφισμένες και μη υλοποιημένες κατασκευές του Wright μέσα από καθηλωτικά ψηφιακά κινούμενα σχέδια που ανακατασκευάστηκαν από τα αρχικά σχέδια και σχέδια του Wright, μαζί με αρχειακές φωτογραφίες».
Εδώ έχουμε το αριστούργημα του Ράιτ που συνδυάζει την Ανατολή με τη Δύση, ανακατασκευασμένο ακριβώς όπως πρέπει να ήταν όταν άνοιξε την 1η Σεπτεμβρίου 1923 – την ίδια ημέρα, συμπτωματικά, με τον σεισμό του Μεγάλου Κάντο που κατέστρεψε το Τόκιο. Το ξενοδοχείο Imperial υπέστη κάποιες ζημιές, αλλά παρέμεινε άθικτο.
Ένας μικρότερος σεισμός είχε ήδη χτυπήσει την προηγούμενη χρονιά, αλλά άφησε το ξενοδοχείο αλώβητο, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν ακόμη υπό κατασκευή.
Η ιδιοκτήτρια, Ντέμπι Τζάρσον, έχει μια μοναδική και συγκινητική ανάμνηση του κατεδαφισμένου ξενοδοχείου Imperial του Φρανκ Λόιντ Ράιτ.
Ο πατέρας μου μού διηγήθηκε μια ιστορία πριν από αρκετά χρόνια για την περίοδο που υπηρέτησε στον Στρατό αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε την τύχη να υπηρετεί στο Τόκιο ως τιμητικός φρουρός του στρατηγού ΜακΆρθουρ και αργότερα ως οδηγός του Πολεμικού Δικαστηρίου του Σοβιετικού στρατηγού Ζαριάνοφ. Αλλά ήταν πολύ τυχερός που πέρασε χρόνο στο Τόκιο και βίωσε μεγάλο μέρος της σπουδαίας αρχιτεκτονικής που υπήρχε εκείνη την εποχή. Συγκεκριμένα, το ξενοδοχείο Imperial.
Για να το βιώσω μέσα από τις ιστορίες του πατέρα μου, ένιωσα δέος για την ικανότητά του να περπατάει στους χώρους και να περιπλανιέται στους διαδρόμους. Πώς θα ήταν να περπατάω στους καταπράσινους κήπους, να πίνω τσάι στην άκρη των λιμνών που είναι γεμάτες νούφαρα, να καθίσω για ένα μεσημεριανό γεύμα ατενίζοντας την απέραντη ομορφιά;
Λοιπόν, τώρα, αυτό που μόνο ονειρευόμουν γίνεται πραγματικότητα σε αυτή την υπέροχη εικονική περιήγηση, ένα δωρεάν πολιτιστικό και εκπαιδευτικό μέσο προσβάσιμο στο διαδίκτυο.
photo: pixabay
