Ο Φωκάς Ευαγγελινός, χορογράφος και σκηνοθέτης της ελληνικής αποστολής, μίλησε με εγκωμιαστικά λόγια για την Κλαυδία δηλώνοντας πως “είναι ένα φωτεινό πλάσμα”.
«Η Κλαυδία είναι ένα πλάσμα, ένα 22 χρονών παιδί, έχει εσωτερική λάμψη, έχει φως, έχει αγάπη για τον κόσμο. Ακόμη και στα άσχημα πράγματα, καμιά φορά έλεγε “δεν πειράζει”. Είναι η ηλικία, είναι η παιδεία… Είναι ένα παιδί που έχει όλα τα φόντα για να πάει μπροστά. Είναι 22 χρονών. Είναι τιμή μου και χαρά μου που συνεργάστηκα μ’ αυτό το πλάσμα. Την ήξερα, αλλά τώρα τη γνώρισα πραγματικά μέσα από αυτή τη διαδικασία».
Και πρόσθεσε: “Δεν ήμουν μόνο εγώ, ήταν μια ολόκληρη ομάδα, από τους ανθρώπους της ΕΡΤ μέχρι τους ανθρώπους που ήταν δίπλα της, ήτανε σ’ αυτό το άρμα που ανέβηκε αυτή η κοπέλα, γιατί ανέβηκε πάνω σε άρμα, ένα φωτεινό άρμα, δυνατό άρμα, με δυνατή φωνή, με προσωπικότητα, που σπάνια συναντάς. Είχε πάντα έναν καλό λόγο, πάντα έλεγε “ευχαριστώ” και πάντα άκουγε. Η Κλαυδία είναι ένα γήινο πλάσμα, ενώ συγχρόνως πετάει και στα σύννεφα, αλλά πατάει πολύ σταθερά στα πόδια της, κι αυτό πιστεύω ότι βγαίνει από τη σιγουριά που έχει στη φωνή της. Δεν υπήρχε μέρα και πρόβα που πραγματικά με αυτό το κορίτσι ακόμα και στην πρόβα δεν υπήρχε μέρα να μην συγκινηθώ, με τη σοβαρότητα, με την συγκέντρωση, με την στοχοπροσήλωση που είχε σ’αυτό που έκανε! Το ταλέντο που βλέπω είναι η δυναμική που έχει – σαν όρεξη, σαν φωνή και σαν διάθεση. Όχι όρεξη για να νικήσει, όρεξη για τη διαδικασία. Χάρηκε όλη τη διαδικασία. Μία φορά δεν τη θυμάμαι να είναι στεναχωρημένη. Ήταν πάντα με το χαμόγελο και αυτό εισπράτταμε και από όλους τους διαγωνιζόμενους, την χειροκροτούσαν όλοι”.
“Είναι πολύ σημαντικό το ότι ο κόσμος αποφάσισε να πάει η Κλαυδία. Την αγάπησε, αγάπησε τη φωνή της σε ένα δύσκολο τραγούδι. Πάρα πολύ δύσκολο κομμάτι φωνητικά. Και για μένα ήταν δύσκολο στην αρχή, δεν είχα κάτι στο μυαλό μου. Δεν είχα τίποτα! Το άκουσα, συζήτησα με τους συντελεστές τους Arcade, είπα ότι πρέπει να υπάρχει ένα σύμβολο, δεν είχαμε δει τη σκηνή της Eurovision να πούμε ότι θα κάνουμε αυτό που θα μπορούσε να ονειρευτούμε αργότερα. Το κορίτσι αυτό έχει τέτοια δόνηση μέσα της και τέτοιες βαθιές ρίζες, απ’την οικογένειά της, από αυτό που φέρει σαν άνθρωπος, που αποκλείεται να μην το αντιληφθούν έστω και αυτοί που δεν ξέρουν τη γλώσσα. Οπότε κι εγώ προσπάθησα να αποτυπώσω μ’έναν τρόπο αυτόν τον αποχωρισμό, αυτόν τον ξεριζωμό, που μπορεί να μην είναι ανθρώπινος, μπορεί να είναι και πολιτισμικός, μπορεί να είναι πολλά πράγματα, ένας αποχωρισμός μπορεί να είναι πολλά πράγματα”.
Όσον αφορά στο σκηνικό εύρημα με το φόρεμα που εντυπωσίασε, εξήγησε: «Στην αρχή ξεκινήσαμε με το υλικό, με τη δωρικότητα που πρέπει να έχει αυτό, να είναι η συνέχεια του βράχου. Και του λέω του Γρηγόρη: “πρέπει να έχεις στο μυαλό σου και μια εναλλακτική λύση, γιατί έχω στο μυαλό μου κάτι που πρέπει να γίνει, γιατί το αφήγημα είναι να οδηγηθεί στο Φως, δεν γίνεται”. Και μου λέει και πώς θα γίνει αυτό, τελικά έρχεται το ρούχο πρώτη πρόβα, και έχω και εγώ την αγωνία μου βέβαια γιατί αυτό πρέπει να γίνει σε 3 δεύτερα. Και με το που έγινε για πρώτη φορά, στη σχολή μου, λέω εντάξει όλα πήγανε καλά!».
Ο Φωκάς Ευαγγελινός στο τέλος είπε: “΄Στην πρώτη πρόβα ήταν απίστευτη, ήταν σαν να ήταν σπίτι της! Η Κλαδία δεν ήταν ποτέ κουρασμένη, ποτέ στεναχωρημένη. Στη Eurovision νιώσαμε ότι όλη η Ελλάδα ήταν δίπλα μας. Ήταν συγκινητικό. Ήταν δύσκολη η στιγμή που μας ανακοίνωσαν τελευταίους στον ημιτελικό ότι περνάμε στον τελικό αλλά όμορφη“.
Με πληροφορίες από ΕΡΤ – Πρωίαν σε είδον / photo: eurokinissi
