Σύμφωνα με την ανάλυση, αυτές οι μελλοντικές πόλεις είναι πιο πιθανό να μοιάζουν με σπασμένες, αραιωμένες ή εκτεταμένες κοινότητες παρά με συνολικές πόλεις-φαντάσματα, καθώς οι πληθυσμοί μετακινούνται εντός και μεταξύ των πόλεων. Δηλαδή, εκτός εάν οι τοπικές κυβερνήσεις και οι πολεοδόμοι μπορούν να ανταποκριθούν και να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των κατοίκων τους.

«Οι συνέπειες αυτής της μαζικής μείωσης του πληθυσμού θα φέρουν άνευ προηγουμένου προκλήσεις, που πιθανώς θα οδηγήσουν σε διακοπές σε βασικές υπηρεσίες όπως η συγκοινωνία, το καθαρό νερό, ο ηλεκτρισμός και η πρόσβαση στο διαδίκτυο», καθώς οι πόλεις συρρικνώνονται και οι πληθυσμοί γερνούν, προειδοποιούν οι ερευνητές .

Η μείωση του πληθυσμού σε ορισμένες γειτονιές μπορεί να οδηγήσει τα παντοπωλεία να κλείσουν τις πόρτες τους, οδηγώντας σε ερήμους τροφίμων . Οι παραμελημένες υποδομές σε πόλεις που συρρικνώνονται θα μπορούσαν επίσης να αφήσουν τις κοινότητες χωρίς καθαρό νερό, όπως αυτό που συνέβη στο Τζάκσον του Μισισιπή, το 2021.

Αυτές οι πιθανές επιπτώσεις της παρακμής των πόλεων ξεπερνούν πολύ αυτό που ο Uttara Sutradhar, μεταπτυχιακός φοιτητής πολιτικού μηχανικού στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο, και δύο συνάδελφοί του, η Lauryn Spearing και η Sybil Derrible, ξεκίνησαν αρχικά να μελετήσουν : τις προκλήσεις των μεταφορών που αντιμετωπίζουν οι πόλεις μια πολιτεία, το Ιλινόις, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει καθώς οι πληθυσμοί τους αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου.

«Οι περισσότερες μελέτες έχουν επικεντρωθεί σε μεγάλες πόλεις, αλλά αυτό δεν μας δίνει μια εκτίμηση της κλίμακας του προβλήματος», είπε ο Sutradhar στη Rachel Nuwer στο Scientific American .

Επί του παρόντος, το 43 τοις εκατό των πόλεων των ΗΠΑ χάνουν κατοίκους, αριθμός που τα έργα ανάλυσης θα αυξηθούν καθώς προχωρά ο αιώνας.

Οι βορειοανατολικές και μεσοδυτικές περιοχές πιθανότατα θα δουν τις πιο ερημωμένες πόλεις. Το Τέξας και η Γιούτα, αν και αυξάνονται τώρα, θα δουν επίσης ένα δίκαιο μέρος των πόλεων τους να υφίσταται απώλεια πληθυσμού έως το 2100.

Ωστόσο, οι εκτιμήσεις για τις τάσεις του πληθυσμού για δεκαετίες στο μέλλον είναι εγγενώς αβέβαιες και η ανάλυση δεν διερευνά οικονομικούς ή κοινωνικούς παράγοντες που οδηγούν τις προβλεπόμενες τάσεις.

Πέρα από αυτές τις πολυπλοκότητες, «το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται μια σημαντική πολιτιστική αλλαγή στις κοινότητες σχεδιασμού και μηχανικής, μακριά από τον συμβατικό σχεδιασμό που βασίζεται στην ανάπτυξη, για να φιλοξενήσει μια δραματική δημογραφική αλλαγή», καταλήγουν οι ερευνητές.

Υπολογίζεται ότι 183 από τις 195 αναγνωρισμένες χώρες μπορεί επίσης να έχουν διολισθήσει σε πληθυσμιακή ανάδρομη πορεία , με τα ποσοστά γονιμότητας να μειώνονται χαμηλότερα από τα ποσοστά αναπλήρωσης.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Nature Cities .

photo: pixabay