Και τα δύο κομμάτια ήταν ανυπόγραφα και χωρίς ημερομηνία όταν βρέθηκαν τη δεκαετία του 1990 από τον κ. Peter Wollny, έναν Βέλγο ερευνητή του Μπαχ που εργαζόταν στη Βασιλική Βιβλιοθήκη στις Βρυξέλλες. Με τίτλο Chaconne σε Ρε ελάσσονα και Chaconne σε Σολ ελάσσονα, ο Wollny δεν ήταν σίγουρος ποιος τα είχε γράψει, αλλά υποψιαζόταν ότι μπορεί να ήταν του Μπαχ.

Αυτή η διαίσθηση χρειάστηκε 30 χρόνια για να υλοποιηθεί, καθώς ο αρχειονόμος, νυν διευθυντής του Αρχείου Μπαχ στη Λειψία, ήθελε να είναι απόλυτα σίγουρος γι’ αυτήν.

«Από άποψη στυλ, τα έργα περιέχουν επίσης χαρακτηριστικά που μπορούν να βρεθούν σε έργα του Μπαχ αυτής της περιόδου, αλλά όχι σε έργα οποιουδήποτε άλλου συνθέτη», δήλωσε ο Wollny στο BBC , προσθέτοντας ότι ήταν «99,99% σίγουρος ότι ο Μπαχ είχε γράψει τα δύο κομμάτια».

Δεδομένων των ετικετών αναγνώρισης του καταλόγου Μπαχ BWV 1178 και BWV 1179, παίχτηκαν για πρώτη φορά μετά από 320 χρόνια από τον Ολλανδό οργανίστα Τον Κούπμαν στην εκκλησία του Αγίου Θωμά στη Λειψία. Ο Κούπμαν, όπως θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, είπε ότι ήταν περήφανος που ήταν ο πρώτος που τα έπαιξε και τα περιέγραψε ως «πολύ υψηλής ποιότητας» και ιδανικά τόσο για μεγάλα εκκλησιαστικά όργανα όσο και για μικρά.

Συνθέτης του Όρους Ράσμορ χωρίς καμία αμφιβολία, ο Μπαχ θεωρείται γενικά ότι βρισκόταν στην κορυφή της τέχνης του, με τον κορυφαίο κλασικό κριτικό των New York Times να τον αποκαλεί τον σπουδαιότερο. Μέχρι το 1802, είχαν ήδη γραφτεί βιογραφίες του Μπαχ και χειρόγραφα των έργων του αγοράζονταν με τεράστιο κόστος.

Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά τρία κομμάτια του Μπαχ συμπεριλήφθηκαν στον Χρυσό Δίσκο του NASA Voyager.

Σε μια πρόσφατη συναυλία στην Αυστρία ερμηνεύτηκε για πρώτη φορά ένα έργο του Μότσαρτ ηλικίας 200 ετών, το οποίο ανακαλύφθηκε και αυτό από έναν αρχειονόμο υπό παρόμοιες συνθήκες.

Ακούστε ΕΔΩ

photo: ΑΠΕ-ΜΠΕ – EPA-DPA