Σήμερα η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τους Έλληνες δανειολήπτες ελβετικού φράγκου

Καλείται να αποφανθεί για την καταχρηστικότητα ρητρών σε συμβάσεις. Τα προδικαστικά ερωτήματα, που τέθηκαν.

Σημαντική δικαίωση για χιλιάδες δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο πιθανολογείται πως μπορεί να φέρει η απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ). Διακύβευμα αποτελεί η πληροφόρηση που παρέχει ο δανειστής στον καταναλωτή σχετικά με την ύπαρξη του συναλλαγματικού κινδύνου. Πρακτικά, εξετάζονται οι τυχόν καταχρηστικές ρήτρες στις συμβάσεις χωρίς πληροφόρηση για τους κινδύνους.

Σύμφωνα με τις αγωγές που έχουν κατατεθεί υποστηρίζεται πως δεν πληρούνταν οι κανόνες διαφάνειας σε ότι αφορά την ισοτιμία μεταξύ του λογιστικού νομίσματος και του νομίσματος πληρωμής και ειδικότερα κατά πόσο αυτή θα παραμείνει σταθερή καθ’ όλη τη διάρκεια ισχύος της σύμβασης.

Το ΔΕΕ καλείται να αποφανθεί επί προδικαστικών ερωτημάτων που αφορούν την δυνατότητα ελέγχου από τα Εθνικά Δικαστήρια της καταχρηστικότητας ρητρών σε συμβάσεις δανείων σε ελβετικό φράγκο.

Τα ερωτήματα τέθηκαν από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών και η απάντηση του ΔΕΕ θα θεωρηθεί δεσμευτική, όχι μόνο για το Δικαστήριο που απέστειλε το ερώτημα, αλλά για όλα τα Εθνικά Δικαστήρια που θα δικάσουν ή έχουν ήδη δικάσει συναφή ζητήματα.

Τα προδικαστικά ερωτήματα

Τα προδικαστικά ερωτήματα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών προς το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) είναι τα εξής:

1) Κατά την έννοια του άρθρου 8 της Οδηγίας 93/13/ΕΚ που προβλέπει δυνατότητα των κρατών μελών να θεσπίζουν αυστηρότερες διατάξεις για να εξασφαλίζεται μεγαλύτερη προστασία του καταναλωτή, μπορεί ένα κράτος μέλος να μην ενσωματώσει στο εθνικό δίκαιο το άρθρο 1 παρ. 2 της Οδηγίας 93/13/ΕΚ και να επιτρέψει τον δικαστικό έλεγχο και ρητρών που απηχούν νομοθετικές ή κανονιστικές διατάξεις αναγκαστικού ή ενδοτικού δικαίου;

2) Είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι το άρθρο 1 παράγραφος 2 εδ. α και β της Οδηγίας 93/13/ΕΚ αν και δεν εισήλθε ρητά στο Ελληνικό δίκαιο εισήλθε έμμεσα σύμφωνα με το περιεχόμενο των άρθρων 3 παράγραφος 1 και 4 παράγραφος 1 της ανωτέρω Οδηγίας, όπως αυτό μεταφέρθηκε στην διάταξη του άρθρου 6 παρ. 2 του Ν. 22541/1994;

3) Στην έννοια των καταχρηστικών όρων και του εύρους τους όπως αυτοί ορίζονται στις διατάξεις των άρθρων 3 παράγραφος 1 και 4 παράγραφος 1 της Οδηγίας 93/13 περιέχεται η εξαίρεση του άρθρου 1 παράγραφος 2 εδ. α και β της οδηγίας 93/13;

Τι δηλώνει ο Σύλλογος Δανειοληπτών Ελβετικού Φράγκου

Σύμφωνα με τον Σύλλογο Δανειοληπτών Ελβετικού Φράγκου (ΣΥ.ΔΑΝ.Ε.Φ.), πέραν της απόφασης του ΔΕΕ, η υπόθεση καταγγέλθηκε και στην Κομισιόν «με πιθανή ακόμη και τη συνέπεια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κινήσει επίσημη διαδικασία “επί παραβάσει” κατά της Ελλάδας»

Παράλληλα, αναφέρει πως «ο Άρειος Πάγος επέμεινε στο σκεπτικό που είχε διατυπώσει η Ολομέλεια με την προηγηθείσα απόφαση ατομικής περίπτωσης (4/2019), ενώ όπως προκύπτει, με την εν λόγω απόφαση το ανώτατο πολιτικό δικαστήριο της χώρας ερμήνευσε το εθνικό δίκαιο περί προστασίας του καταναλωτή (νόμος 2251/1994) κατά τρόπο αντίθετο με το συναφές, υπέρτερης ισχύος ενωσιακό δίκαιο, όπως αυτό έχει ερμηνευθεί επανειλημμένως από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δ.Ε.Ε.) αλλά και άλλα ανώτατα δικαστήρια των κρατών μελών».

Και καταλήγει πως«αφενός προκλήθηκε στα μέλη του Σωματείου αλλά και στους λοιπούς προσφεύγοντες ουσιώδης και υπερμεγέθης ζημία από τη μη προστασία των δικαιωμάτων που απορρέουν από την ενωσιακή νομοθεσία, και αφετέρου διαταράχθηκε η ενότητα της ερμηνείας και εφαρμογής του ενωσιακού δικαίου κατά παράβαση του άρθρου 267 Σ.Λ.Ε.Ε.».

Ο ΣΥ.ΔΑΝ.Ε.Φ από την πλευρά του τονίζει πως δεν ζητά τίποτα παραπάνω από μια κοινωνική και δίκαιη λύση για τους περισσότερους από 200.000 Έλληνες δανειολήπτες (οφειλέτες – εγγυητές) που έχουν γίνει βορά στα ξένα Funds και τα κερδοσκοπικά χρηματιστηριακά παιχνίδια.

(dikastiko. gr / photo: intime)

ΠΟΛΙΤΙΚΟΛΟΓΙΕΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

Κύρια Θέματα

ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΑΓΟΡΩΝ

Κάθε μέρα μαζί