Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό κοιτάζοντας το θολό νερό μετά το πλύσιμο του ρυζιού, το οποίο οι μελέτες έχουν δείξει ότι είναι το ελεύθερο άμυλο (αμυλόζη) στην επιφάνεια του κόκκου του ρυζιού που παράγεται από τη διαδικασία άλεσης.

Στους γαστρονομικούς κύκλους, το πλύσιμο προτείνεται για ορισμένα πιάτα και ο στόχος είναι το σπυρωτό ρύζι, που δεν κολλάει. Ωστόσο, για άλλα πιάτα όπως είναι το ριζότο, αποφεύγουν το πλύσιμο.

Υπάρχουν στοιχεία ότι το πλύσιμο του ρυζιού το κάνει λιγότερο κολλώδες;
Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι το πλύσιμο του ρυζιού πριν το μαγείρεμα ίσως να μην είναι απαραίτητο. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Food Science, διαπίστωσε ότι οι υψηλές θερμοκρασίες μαγειρέματος σκοτώνουν όλα τα βακτήρια που μπορεί να υπάρχουν στο ρύζι, ανεξάρτητα από το αν έχει πλυθεί προηγουμένως.

Οι ερευνητές έδειξαν ότι η κολλώδης ουσία δεν οφείλεται στο επιφανειακό άμυλο (αμυλόζη) αλλά σε ένα διαφορετικό άμυλο που ονομάζεται αμυλοπηκτίνη και αναδύεται από τους κόκκους του ρυζιού κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μαγειρέματος.

Επίσης, ο τύπος του ρυζιού παίζει σημαντικό ρόλο στο αν θα το πλύνετε πριν το μαγείρεμα ή όχι. Για παράδειγμα, το λευκό ρύζι τείνει να έχει περισσότερο άμυλο από το καστανό, επομένως το πλύσιμο ενδείκνυται.

Γιατί πλένουμε το ρύζι
Παραδοσιακά το ρύζι πλένεται για να φύγει η σκόνη, οι μικρές πέτρες και τα κομμάτια φλοιού που είχαν απομείνει από τη διαδικασία αποφλοίωσης του.

Με την έντονη χρήση πλαστικών στην αλυσίδα εφοδιασμού τροφίμων, έχουν βρεθεί μικροπλαστικά σε πολλά τρόφιμα, συμπεριλαμβανομένου του ρυζιού. Η διαδικασία πλύσης έχει αποδειχθεί ότι ξεπλένει έως και το 20% των πλαστικών από το ρύζι.

(με πληροφορίες από mothersblog. gr / theconversation.com / photo: pixabay)