Οι Τούρκοι «γεννούν» παντού αντιπάλους. Η μετατροπή της Αγιάς Σοφιά σε τζαμί, σηματοδότησε, εν τοις πράγμασι, την απαρχή μιας εποχής σύγκρουσης της Άγκυρας με όλους και με όλα. Ουδείς γνωρίζει ποιο ακριβώς θα είναι το τέλος.
Ο δημοσιογράφος Zvi Bar’el, μέσω της ισραηλινής ιστοσελίδας «Haaretz» αναφέρεται στις ανακοινώσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τις κινήσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στις προσπάθειες της Ελλάδας να πιέσει τους συμμάχους για την εφαρμογή κυρώσεων που θα τις περιορίσουν.
Ο τίτλος του κειμένου μοιάζει με «ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ» κατά της Τουρκίας: «Ο Erdogan σχεδιάζει μια νέα τάξη στο κόσμο όπου η Τουρκία θα αποτελεί το ανατέλλον αστέρι – Οι συνεχείς και επαναλαμβανόμενες αντιπαραθέσεις του Erdogan με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ αποτελούν μόνο μέρος της νέας του στρατηγικής: Η Τουρκία θα βρίσκεται παντού και κανείς δεν θα μπορεί να την σταματήσει».
Μάλιστα, προς απογοήτευση των φίλο-δημοκρατικών δημοσιογράφων στην Ελλάδα, ο Bar’el τονίζει πως η εκλογή του Τζο Μπάιντεν ΔΕΝ ΘΑ επιφέρει θεμελιώδη αλλαγή στην αμερικανική πολιτική απέναντι στην Τουρκία, ενώ ξεκαθαρίζει πως η απειλή των προσφύγων, που φοβάται η Ευρώπη, θα συνεχίσει να υφίσταται ανεξάρτητα από το ποιος κατοικεί στον Λευκό Οίκο και η ελληνοτουρκική σύγκρουση θα πρέπει να επιλυθεί από την ίδια την ΕΕ, αντί να αφήσει την Ουάσιγκτον να θέσει τους κανόνες του παιχνιδιού στην Ανατολική Μεσόγειο.
«Η Τουρκία γίνεται όλο και μεγαλύτερη και ισχυρότερη και τα πεδία των συμφερόντων της, τα θέματα στα οποία εμπλέκεται άμεσα ή έμμεσα, αυξάνονται φυσικά μαζί με αυτήν», προσέθεσε και σημείωσε:
«Είτε πρόκειται για την σύγκρουση Ισραηλινών-Παλαιστινίων, τον πόλεμο στην Λιβύη, τον πόλεμο στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, τη γεώτρηση πετρελαίου στη Μεσόγειο, τους Κούρδους στη Συρία ή την αμυντική συμμαχία με το Κατάρ, ο Erdogan υπόσχεται ότι η Τουρκία θα βρίσκεται παντού και κανείς δεν θα μπορέσει να την σταματήσει».
«Ο Erdogan εμπορεύεται την κοσμοθεωρία του, σύμφωνα με την οποία, οι ευρωπαϊκές χώρες και οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται περισσότερο την Τουρκία από ό,τι τους χρειάζεται η ίδια. Εξηγεί ότι η παλιά τάξη, οι συνασπισμοί και τα παραδοσιακά μπλοκ, οι συμφωνίες που ίσχυαν μέχρι τώρα καταρρέουν – και αντικαθίστανται από μια νέα ισορροπία ισχύος – όπου η Τουρκία αποτελεί ανερχόμενο αστέρι στις νέες αυτές παγκόσμιες και περιφερειακές τάσεις», αναφέρει και καταλήγει:
«Η αντιπαράθεση με την Ελλάδα για την εξερεύνηση πετρελαίου στις υπό διένεξη περιοχές κινδυνεύει να αποδειχθεί ως ένα πείραμα στην εφαρμογή της νέας στρατηγικής του Erdogan και όχι μόνο ως μια οικονομική διένεξη μεταξύ δύο χωρών».
