«Μαύρα σύννεφα» μαζεύονται γύρω από το αφήγημα με το τουρκολιβυκό μνημόνιο κι αυτό το γνωρίζουν καλά οι πλέον υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι των Τούρκων.

Τρανό παράδειγμα αποτελεί ο Στρατηγός εν αποστρατεία, Νετζάτ Εσλέν, που με άρθρο του σε τουρκικό μέσο προειδοποιεί για τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η υπόσταση του τουρκολιβυκού μνημονίου:

«Η ιδέα της ”Γαλάζιας Πατρίδας” ονομάστηκε έτσι από ναύαρχο ε.α. Τζεμ Γκουρντενίζ και έγινε αποδεκτή από το κράτος. Ένας άλλος ναύαρχος ε.α ο Τσιχάντ Γιαϊτζί, σχεδίασε τον χάρτη και μας έκανε γείτονες με τη Λιβύη από τη θάλασσα. Ακολούθησε το μνημόνιο και η συμφωνία στρατιωτικής βοήθειας με τη νόμιμη διοίκηση Σάρατζ της Λιβύης, που καθόρισε τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας.

Με τη “Γαλάζια Πατρίδα” υπερυψώθηκε “το πνεύμα του νεο-οθωμανισμού” στην Τουρκία.

Πήγαμε στη Λιβύη χωρίς να εξετάσουμε πιθανά σενάρια και χωρίς να εξετάσουμε τον βασικό κανόνα της στρατηγικής, την ισορροπία δύναμης και στόχου. Ξεκινήσαμε μια στρατιωτική επέμβαση για να βοηθήσουμε τον Σάρατζ. Αρχικά η κατάσταση ήταν καλή. Απωθήσαμε τις επιθέσεις του Χάφταρ με επιτυχία φτάνοντας έως τη Σύρτη και κάνοντας λάθος πως θα μπορούσαμε να κατακτήσουμε όλη τη χώρα με τον υπερσύγχρονο στρατιωτικό εξοπλισμό μας.

Ωστόσο όλες οι στρατηγικές ισορροπίες άλλαξαν όταν η Ρωσία τοποθέτησε τα πολεμικά αεροπλάνα και τους μισθοφόρους της στην περιοχή. Η Αίγυπτος, επίσης έδειξε τα δόντια της από μακριά, ενώ τα ΗΑΕ, κατάφερε και κατέστρεψε με την αεροπορία της το αντιαεροπορικό σύστημα της άμυνας μας.

Μάθαμε έτσι, αν και αργά, πως δεν μπορούσαμε να επιτύχουμε τον στόχο μας στη Λιβύη με τη δική μας δύναμη.

Η Λιβύη κινδυνεύει με μόνιμη διαίρεση που θα τινάξει στον αέρα τον χάρτη Γιαϊτσί και το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο. Για ποιους σκοπούς λοιπόν πήγαμε στη Λιβύη. Τι κερδίσαμε; Ποιο ήταν το κόστος; Όσα γνωρίζουμε αμφισβητούνται. Η διαίρεση της Λιβύης θα μπορούσε ν αποτελέσει την αρχή του τέλους του νεο-οθωμανισμού στην Τουρκία και σοβαρό πλήγμα στο δόγμα της ‘”Γαλάζιας Πατρίδας”».

(ΦΩΤΟ:Screenshot)