Η 20η Ιουλίου του 1974 σημαδεύτηκε για πάντα από τις φρικαλαιότητες των Τούρκων στην Κύπρο σε μία δήθεν «ειρηνευτική επιχείρηση» εν μέσω της ηχηρής…απουσίας της διεθνούς κοινότητας.

Έκτοτε κάθε 20η Ιουλίου σημαδεύεται από τα «προκλητικά χαμόγελα» της Άγκυρας και τις μνήμες γεμάτες πόνο των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που εκδιώχθηκαν από τον ίδιο τους τον τόπο.

46 χρόνια μετά, οι δυνάμεις κατοχής που ελέγχουν σχεδόν το 37% της Κύπρου εξακολουθούν να πανηγυρίζουν καταθέτοντας στεφάνια και διοργανώνοντας γιορτές και ομιλίες.

Μάλιστα φέτος, όπως και κάθε χρόνο, στρατιωτικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι από την Τουρκία μεταβαίνουν στα Κατεχόμενα συνοδευόμενοι από τους εκπροσώπους του ψευδοκράτους.

Όλοι τους, ανάμεσά τους και ο «ηγέτης» των Τουρκοκυπρίων, Μουσταφά Ακιντζί, κατέθεσαν στεφάνι το πρωί στο μνημείο του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ στο κατεχόμενο τμήμα της Λευκωσίας.

Μάλιστα το παρόν έδωσε και ο Τούρκος αντιπρόεδρος Φουάτ Οκτάι, σε ένα σαφές μήνυμα της Άγκυρας πως αν χρειαστεί θα ξαναεπαναλάβει τα γεγονότα του καλοκαιριού του 1974.

Ο Οκτάι ανέφερε πως:

«η Τουρκία είναι ο εγγυητής της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή και ότι τόσο οι Τούρκοι όσο και οι Τουρκοκύπριοι είναι βαθιά συνδεδεμένοι. Η Τουρκία είναι αποφασισμένη να σταθεί δίπλα στους Τουρκοκυπρίους όποτε χρειαστεί».

Με αυτούς λοιπόν θα κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι προκειμένου να βρούμε δήθεν μία «δίκαιη» λύση στο Κυπριακό;

Πως μπορεί να είναι έστω στο κατ’ελάχιστο ωφέλιμη για τους Έλληνες μία συμφωνία με συνομιλητές εκείνους που μέχρι σήμερα αποκαλούν «ειρηνευτική αποστολή» την αιματοχυσία της πάλαι πότε ελεύθερης Κύπρου;

(φωτο:screenshot)