Ο Ερντογάν και το επιτελείο που τον υποστηρίζει, έχει θέσει πολύ ψηλά τους στόχους της Τουρκίας ενώ η προπαγάνδα που πραγματοποιεί στο εσωτερικό της γείτονας θέτει τις βάσεις για περισσότερο ισλαμικό φανατισμό απέναντι σε όλους τους εχθρούς της Τουρκίας.

Στην πολύχρονη πολιτική του πορεία, ο Ερντογάν έχει ελιχθεί πολύ στο εσωτερικό του, εκκαθαρίζοντας μεν τους μετριοπαθείς κεμαλιστές αλλά συνεργαζόμενος με τους ακραίους, όπως για παράδειγμα ο πρώην ναύαρχος Γκιουρντενίζ που είναι εκ των εφευρετών της ιδέας της Mavi vatan. Ο Γκιουρντενίζ είχε συλληφθεί και φυλακιστεί αλλά στο δικαστήριο το 2014 αθωώθηκε. Από τότε η Τουρκία και ειδικά τα τελευταία 3 χρόνια ακολουθεί πιστά το σχέδιό για την “Γαλάζια Πατρίδα” και συνεργάζεται με ακραίους κεμαλιστές, ισλαμιστές και αντι-ΝΑΤΟϊκούς αξιωματικούς και πολιτικούς για να το πετύχει.

Ευτυχές είναι ίσως το γεγονός ότι ο Νταβούτογλου δε συνδράμει πλέον την προσπάθεια του πρώην συνεργάτη του καθώς έχει ιδρύσει δικό του κόμμα, καθώς ο πρώην Υπ.Εξ. της Τουρκίας ήταν αρκετά επικίνδυνος για τα ελληνικά συμφέροντα.

Προχωρώντας κάθε φορά βήμα- βήμα, η Τουρκία του Ερντογάν ζυγίζει καταστάσεις και αναλόγως πράττει. Η Τουρκική ηγεσία γνωρίζει ότι από το 1974 και μετά η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι αναιμική ως προς τις αντιδράσεις της. Με αυτό το συλλογισμό, ο Ερντογάν αποφάσισε να τραβήξει το σχοινί και να επιδιώξει εμπράκτως την κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η Κύπρος δεν μπορεί να αντιδράσει παρά μόνο διπλωματικά και εντός των ορίων της Ε.Ε. ενώ η Ελλάδα διένυε οικονομική κρίση και η κυβέρνηση Τσίπρα φαινόταν διαλλακτική τόσο, ώστε να μη θεωρείται ότι θα αντιδράσει δυναμικά. Κάπως έτσι άρχισε να λαμβάνει σάρκα και οστά το σχέδιο για την Mavi Vatan.

Η προμήθεια των S-400, οι επιχειρήσεις στην Συρία και τελικά η εμπλοκή στη Λιβύη, προκάλεσαν ενθουσιασμό στο εσωτερικό της Τουρκίας.

Ωστόσο, η αποτυχία στην Ιντλίμπ όπου οι Ρώσοι έστειλαν στο νεκροτομείο περισσότερους από 100 Τούρκους στρατιώτες με ένα πλήγμα, το casus beli της Αιγύπτου στη Λιβύη και τελικά η ασυνήθιστη – για τα δεδομένα που είχαν συνηθίσει οι Τούρκοι – αντίδραση της Ελλάδας στις προκλήσεις που έχει δεχτεί από το Μάρτιο και μετά με την ταυτόχρονη διπλωματική εφόρμηση της Αθήνας προς όλους τους αντιπάλους της Τουρκίας, έβαλαν μεγάλα εμπόδια στις μεθοδεύσεις του Ερντογάν.

Με την τουρκική λίρα να βρίσκεται σε πτώση όπως και συνολικά η τουρκική οικονομία και με όλες αυτές τις δυσκολίες  που έχει να αντιμετωπίσει στο εσωτερικό ο Ερντογάν, το προφίλ του Τούρκου Προέδρου δέχθηκε πλήγμα. Ο Ερντογάν σκέφτεται το 2023, όταν και θα διεξαχθούν (αν δεν γίνει κάτι πιο νωρίς) οι επόμενες εκλογές. Εκεί θέλει να πετύχει νίκη που θα τον θέσει ένα σκαλί πιο πάνω από τον Μουσταφά Κεμάλ στην συνείδηση του κόσμου της Τουρκίας αλλιώς. Σε διαφορετική περίπτωση, μάλλον θα έρθει η πολιτική του εξοστράκιση μετά από 20 χρόνια στο τιμόνι της γείτονας.

Κινήσεις όπως της Αγιά Σοφιάς ή η ανακοίνωση εύρεσης κοιτασμάτων στην Μαύρη Θάλασσα, έχουν σαν σκοπό να τον εξυψώσουν στο εσωτερικό. Για το λόγο αυτό ο Τούρκος Πρόεδρος χρειάζεται επειγόντως μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα μία μεγάλη νίκη σε κάποιο μέτωπο. Αν θεωρούσε φυσικά ότι αυτό θα ήταν εύκολο, θα το είχε πραγματοποιήσει ήδη.

Το μέτωπο της Συρίας έχει μείνει στάσιμο με τους Ρώσους να έχουν δείξει τις προθέσεις τους για την περιοχή από τον Μάρτιο.

Στο βόρειο Ιράκ, η αντίδραση της Βαγδάτης δεν αφήνει πολλά περιθώρια για μεγάλα πράγματα.

Στην Λιβύη, η εμπλοκή Αιγύπτιων, Η.Α.Ε. και τώρα τελευταία της Γαλλίας, έχει σαν αποτέλεσμα οι Τούρκοι να έχουν μεν υπό τον έλεγχό τους την ισλαμική κυβέρνηση της Δυτικής Λιβύης, θέτοντας μερικές βάσεις υπό τον έλεγχό τους αλλά, ωστόσο δεν πάτησαν πόδι στην ανατολική Λιβύη και τα κοιτάσματά της και δεν μπορούν ούτε εδαφικά να υποστηρίξουν το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο, ειδικά μετά και την Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την ΑΟΖ.

Η Ελλάδα δείχνει να είναι η τελευταία ευκαιρία του Ενρτογάν, εντούτοις ο Τούρκος Πρόεδρος αμφιταλαντεύεται αν θα το πάει μέχρι τέλους ή όχι. Η προσπάθεια αυτή στηριζόταν από την αρχή στα φοβικά σύνδρομα της Αθήνας αλλά και στην υποτίμηση των δυνατοτήτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με τις εκτιμήσεις της Άγκυρας να βγαίνουν η  μία μετά την άλλη εσφαλμένες ενώ τα χαστούκια έχουν πέσει απανωτά.

Τυχόν αποτυχία και εναντίον της Ελλάδας ενδεδόμενα σημάνει την αρχή του τέλους για τον Ερντογάν στο εσωτερικό.

Το ερώτημα παραμένει: Θα αποτολμήσει τελικά ο νεο-σουλτάνος το μεγάλο βήμα κατά της Ελλάδας;