Η Τουρκία προετοιμάζεται για εκλογές και, όπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ, στο επίκεντρο της ρητορικής προς άγραν ψήφων θα είναι Αιγαίο και Κύπρος.
Μάλιστα, η προεκλογική περίοδος στην γείτονα αναμένεται να είναι μακρά και χρειάζεται υπερεθνικιστικό καύσιμο στην μηχανή του Ερντογάν, κάτι που σημαίνει πως θα υπάρξει σόου με ή χωρίς την συναίνεση της Αθήνας, κάτι που ενέχει πάντα τον κίνδυνο εμπλοκής.
Ο Ερντογάν προχώρησε στην αναμενόμενη φιέστα στα κατεχόμενα στη Μεγαλόνησο με αρκετό σόου, δηλώσεις και άνοιγμα της Αμμοχώστου στο 3.5% ενώ κάλεσε και τους ελληνοκύπριους να διεκδικήσουν τις περιουσίες τους στην περιοχή αναγνωρίζοντας ουσιαστικά το ψευδοκράτος.
Κύπρος και Ελλάδα προχώρησαν στα γνωστά διαβήματα σε Ευρώπη και ΟΗΕ, ανακοινώσεις χλιαρές στα Υπουργεία Εξωτερικών ενώ η Ευρώπη σφυρίζει αδιάφορα για τα τεκταινόμενα ελέω Γερμανίας, η οποία συνιστά προσοχή και επαναξιολόγηση της κατάστασης στο μέλλον πριν προχωρήσει η Ε.Ε. σε σύγκλιση του συμβουλίου των ΥΠΕΞ της Ένωσης και.. φέξε μου και γλίστρησα. Η απροθυμία της Γερμανίας να κινηθεί αποφασιστικά προς τη διασφάλιση των συμφερόντων των κρατών μελών της και ειδικά της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι χαρακτηριστική της προώθησης και διασφάλισης των γερμανικών πρωτίστως συμφερόντων και της επιδεικτικής πλέον αγνόησης των ελληνοκυπριακών.
Ακόμα πιο εκνευριστικό είναι το γεγονός ότι Ελλάδα και Κύπρος περιμένουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους λοιπούς συμμάχους να λύσουν τα θέματα που οι ίδιες δεν μπορούν να λύσουν, να πάρουν την άδεια του Βερολίνου για να κινηθούν όπως θα κινούνταν κανονικά όποια άλλη χώρα και έθνος που σέβονται τα δικαιώματά τους. Η εξάρτηση από τον διεθνή παράγοντα έχει καταντήσει εκτός από ανώφελη και επικίνδυνη για τα ελληνικά συμφέροντα. Αφού η Γερμανία δεν πρόκειται να προβεί σε αντιτουρκικές κινήσεις για κανένα απολύτως λόγο.
Λευκωσία και Αθήνα πρέπει να συντονιστούν επιτέλους και να αποδεχτούν ότι για όσο υπάρχει τουρκικός στρατός στα κατεχόμενα στην Κύπρο και άρα η ελληνική σημαία δεν υψώνεται σε όλη την Μεγαλόνησο, δεν μπορούν να ελπίζουνε ότι θα υπάρξει μια διπλωματική επίλυση της διένεξης. Ειδάλλως, υπάρχει ο φόβος πως θα επιβεβαιωθούν οι κακές φωνές που λένε πως υπάρχει με την Άγκυρα ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ!!!
Η άποψη ότι η μη αποδοχή του σχεδίου Ανάν το οποίο απέρριψαν οι Κύπριοι επί προεδρίας Τάσου Παπαδόπουλου ήτανε μια κακή κίνηση από πλευράς Ελληνοκυπρίων, αφού υποτίθεται ότι προέβλεπε την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την περιοχή, είναι τουλάχιστον αφελής, καθώς οι Τούρκοι έχουν αποδείξει κατά εξακολούθηση ότι είναι αφερέγγυοι σε ότι έχει να κάνει με τέτοιου είδους συμφωνίες. Όποιος πιστεύει ότι οι Τούρκοι έχουν σκοπό να αποχωρήσουν από το νησί παίρνοντας τις στρατιωτικές τους δυνάμεις επειδή υπέγραψαν κάποια συμφωνία πλανώνται πλάνην οικτράν. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι Τούρκοι δεν τηρούν συμφωνίες και δεν αποχωρούν τον στρατό τους από περιοχές τις οποίες έχουν καταλάβει, μόνο αν έχουν ηττηθεί στο πεδίο της μάχης θα αποχωρήσουν από κάποια περιοχή.
Επομένως, η συνεχής λοιδορία κατά του Τάσου Παπαδόπουλου που είπε όχι στο σχέδιο Ανάν από όλους τους κομματικούς εγκάθετους, είναι δείγμα του ότι η πολιτική ελίτ της χώρας δεν αντιλαμβάνεται ή αποφεύγουν να αντολαμβάνονται την σοβαρότητα της κατάστασης που έχουμε να αντιμετωπίσουμε απέναντι στην Τουρκία, τις επιδιώξεις της στην περιοχή και άρα όσων χρειάζονται να γίνουν για την επίλυση των προβλημάτων μας με αυτήν. Όπερ και σημαίνει ότι επί της Μεγαλονήσου δεν μπορούν να υπάρχουν δύο αντιμαχόμενες πλευρές παρά μόνο μία. Καθ’όλη την διάρκεια της ιστορίας η Κύπρος αποτελούσε είτε ξεχωριστό βασίλειο είτε ήταν υπό την διοίκηση ενός πολύ μεγαλύτερου κράτους.
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Στην δικιά μας περίπτωση η Ιστορία έχει να μας προσφέρει ένα αρκετά καλό παράδειγμα ώς προς την πολιτική μας για το νησί.
Κατά την διάρκεια της Ά Αθηναϊκής Συμμαχίας ο Κίμων ο Μιλτιάδου, ο άνθρωπος που κατέστησε την Αθήνα ηγεμονική δύναμη στο Αιγαίο τη θάλασσα του Μαρμαρά και την Ανατολική Μεσόγειο, πείθοντας τους Αθηναίους ότι η συμμαχία έπρεπε να απελευθερώσει το νησί από την Περσική διοίκηση. Με στόλο διακοσίων πλοίων και με αρκετές χιλιάδες στρατού ο Κίμωνας αποβιβάστηκε στην Κύπρο και μετά από αρκετές δυσκολίες και παρότι ο ίδιος πέθανε κατά την διάρκεια της εκστρατείας, κατάφερε να καταλάβει την Κύπρο από τους Πέρσες και έτσι βγήκε και το ρητό «Κίμων και νεκρός ενίκα».
Ο Κίμωνας σε κόντρα των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων της εποχής του έπεισε τους Αθηναίους ότι ήταν πολύ σημαντικό η Κύπρος να απελευθερωθεί πράγμα το οποίο πέτυχε, αν και του κόστισε την δική του ζωή. Με την κινητοποίηση μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων το νησί τέθηκε υπό ελληνική διοίκηση. Αντίστοιχα και σημέρα εφόσον υπάρχουν στρατιωτικές δυνάμεις πολυπληθείς επί της νήσου, δεν μπορεί να υπάρξει ειρηνική επίλυση δια της διπλωματικής οδού αφού όπως γράφτηκε παραπάνω οι Τούρκοι είναι αφερέγγυοι σε όλο αυτό το φάσμα των διεθνών σχέσεων.
Για τον λόγο αυτό η εξοπλιστική πολιτική Ελλάδας και Κύπρου μαζί με τη γενικότερη αμυντική προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί για να φτάσουν στο σημείο να έχουν την ικανότητα να εκδιώξουν τους Τούρκους από την Μεγαλόνησο, είναι μια πρώτα πολιτική απόφαση και έπειτα στρατιωτικής φύσης. Είδαμε ότι οι Αζέροι ακολούθησαν μια συγκεκριμένη πολιτική ώς προς το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και όταν οι συνθήκες ήταν ώριμες έχοντας επανεξοπλήσει τις δυνάμεις τους με τα κατάλληλα μέσα προχώρησαν σε επιθετικές επιχειρήσεις για την ανακατάληψη της περιοχής που θεωρούσαν δική τους και όπως είδαμε αυτή η προσπάθεια τους στέφθηκε από επιτυχία.
Ανάλογη πρέπει να είναι η αντιμετώπιση και της Λευκωσίας απέναντι στο ψευδοκράτος της Κύπρου από την στιγμή που η μόνη νόμιμη κρατική οντότητα στη Μεγαλόνησο είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Η πολιτική ορθότητα, ο ωχαδελφισμός και η γενικότερη δειλία των ελληνοκυπριακών πολιτικών ελίτ να προβούν σε τέτοιου είδους σχεδιασμούς αποτελεί και την ταφόπλακα του έθνους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Η ρότα πρέπει να αλλάξει πριν να είναι αργά.
