Μέγα θέμα δημιουργείται στα εγχώρια μέσα ενημέρωσης κάθε φορά που κάποιος αναφέρεται στο ζήτημα της πληθυσμιακής κατάστασης της χώρας.
Το ερώτημα που τίθεται είναι έχει σημασία το μέγεθος του πληθυσμού στην ισχύ της Ελλάδας; Χρειάζεται να ενισχυθεί τεχνητά το μέγεθός του ή όχι; Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την Τουρκία ή ακόμα και να εισβάλλομε στα εδάφη της;
Θα απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά, εξηγώντας κάποια πράγματα.
Πληθυσμός και Οικονομία
Το ζήτημα εδώ είναι καθαρά μαθηματικό αφού ισχύς και πληθυσμός είναι σε μεγάλο ποσοστό αλληλένδετα και αλληλοεξαρτώνται υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Μεγάλος πληθυσμός σημαίνει ταυτόχρονα και μεγάλη φορολογική βάση επομένως μεγαλύτερη οικονομία. Για παράδειγμα, σε πληθυσμό 3κ ανθρώπων, μπορούμε να πούμε ότι ο φορολογητέος πληθυσμός είναι 1-1.2 εκ φορολογούμενοι πολίτες ενώ αν έχουμε 10 εκ. πληθυσμού, τότε μιλάμε για φορολογητέα βάση της τάξης των 3,5-4 εκ πολιτών. Η διαφορά είναι προφανής αν και το ποσό που μπορεί να εκμαιεύσει το κράτος από την βάση του εξαρτάται και από άλλους παράγοντες όπως το κατά κεφαλήν εισόδημα, το ύψος της φορολογίας, η συνολική οικονομία, εξαγωγές κ.α.
Παρ’ ότι αναφερθήκαμε στον φορολογικά ενεργό πληθυσμό, και οι άλλες κατηγορίες πληθυσμού, μολονότι δεν λειτουργούν άμεσα υπέρ της οικονομίας, λειτουργούν εμμέσως υπέρ της. Αν ο πληθυσμός έχει στις ηλικίες 0-17 χρονών αρκετό πληθυσμό, αυτός ο πληθυσμός δημιουργεί ανάγκες ένδυσης, φαγητού και φυσικά παιχνιδιών άρα αυξάνει το αλισβερίσι της εσωτερικής αγοράς. Αντίστοιχα οι γέροντες δημιουργούν μεν ιατρική και παραϊατρική οικονομία, ωστόσο κοστίζουν στο κράτος λόγο συντάξεων και επιδομάτων πρόνοιας.
Αξιοσημείωτο είναι πως μεγαλύτερος πληθυσμός σημαίνει και μεγαλύτερες ανάγκες για επενδύσεις σε υποδομές. Ωστόσο, αν από τα 3,5 εκ παραγωγικού και φορολογητέου πληθυσμού, οι 700.000 είναι δημόσιοι υπάλληλοι και άλλοι τόσοι ζουν με επιδόματα, τότε έχουμε μείωση της φορολογητέας βάσης. Αυτό είναι ένα προαιώνιο πρόβλημα του νεοελληνικού κράτους και δεν θα λυθεί αν καμία κυβέρνηση δεν αναλάβει το πολιτικό κόστος να μειώσει δραστικά το δημόσιο και να θέσει τις βάσεις για μία πραγματική ιδιωτική οικονομία.
Πληθυσμός και ανάπτυξη
Με βάση τα παραπάνω, είναι φανερό ότι δε γίνεται να υπάρξει μαζική και δραστική ανάπτυξη, αν δεν υπάρξει, ταυτόχρονα, πληθυσμιακή ανάπτυξη.
Το ερώτημα είναι όμως τι είδους πληθυσμιακή ανάπτυξη ζητά κανείς. Έχουμε δει ότι οι χώρες του δυτικού κόσμου έχουν αποκτήσει πληθυσμούς που γερνάνε, ενώ δεν γεννούν αρκετά παιδιά.
Η αθρόα προσέλευση μεταναστών κάθε είδους σε αυτές αύξησε μεν το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό και σε ένα ποσοστό τον πληθυσμό αλλά επειδή το πλήθος αυτό είναι ετερόκλητο ( μουσουλμάνοι αφρικανοί και ασιάτες) υπάρχει θέμα με την κοινωνική και εθνική συνοχή τους. Οι νέοι μετανάστες από την Αφρο-Ασία είναι ως επί το πλείστον απαίδευτοι, φανατικοί μουσουλμάνοι οι οποίοι δε στοχεύουν να αλλάξουν νοοτροπία και να προσαρμοστούν στα δεδομένα της κοινωνίας στην μαζί με την οποία συνυπάρχουν στο ίδιο μέρος.
Άρα σε αυτή την περίπτωση, αυξάνεται μεν ο πληθυσμός σε απόλυτους αριθμούς και άρα η φορολογητέα και εργατική βάση αλλά αλλοιώνεται ο πληθυσμός με όλα τα κοινωνικά προβλήματα που αυτό θα προκαλέσει στο μέλλον. Μακροσκοπικά, αυτό συνεπάγεται είτε τη σταδιακή αλλαγή της δύσης, είτε τη βίαιη αλλαγή της μέσω εσωτερικών ανακατατάξεων.
Πληθυσμός και άμυνα
Η τεχνολογική υπεροχή απέναντι στον αντίπαλο, δε δίνει από μόνη της τη νίκη και αυτό ισχύει από αρχαιοτάτων χρόνων. Αν μάλιστα θέλουμε να θέσουμε ένα τρανό και πρόσφατο παράδειγμα, αυτό θα ήταν της Σοβιετικής Ένωσης με τη Γερμανία. Παρ’ ότι οι Γερμανοί είχαν τεχνολογική υπεροχή και πολεμική πείρα, το μεγάλο σοβιετικό βάθος σε χώρο και πληθυσμό, η απλότητα κατασκευής των κύριων οπλικών συστημάτων και η αμερικανική βοήθεια, λύγισαν το στρατό του Γ’ Ράιχ και οι Σύμμαχοι κέρδισαν τον πόλεμο.
Αυτό όμως δεν ισχύει πάντα και με αυτό έχουν να κάνουν διάφοροι παράγοντες όπως, διπλωματία, πολιτική και το μέγεθος των νικών/ηττών στο πεδίο της μάχης. Το 479 π.Χ. ο ανθός της Σπάρτης παρατάσσεται για μάχη στις Πλαταιές απέναντι σε 300.000 Πέρσες υπό τον Μαρδοχάι( Μαρδόνιο) ενώ οι Αθηναίοι παρατάσσονται απέναντι στους συμμάχους των Περσών Θηβαίους και τους κατανικούν στο πεδίο της μάχης. Η Περσική αυτοκρατορία των πολλών εκατομμυρίων ψυχών ηττάται κατά κράτος από τις πληθυσμιακά μικρότερες ελληνικές πόλεις-κράτη. Τα παραδείγματα της ιστορίας πολλά και η Ελλάδα πρωταγωνίστρια σε πολλά από αυτά.
Ελλάδα και πληθυσμός
Η Ελλάδα με τη Μικρασιατική καταστροφή απώλεσε 1.εκ. πληθυσμού και άλλο 1 εκ. που παρέμεινε στην Τουρκία εξισλαμίστηκε. Ο Β.Π.Π. κόστισε άλλους 500.000 ανθρώπους μαζί με τον εμφύλιο και τελικά ο πληθυσμός δεν αυξήθηκε όσο άλλων χωρών. Τα χρόνια οικονομικά προβλήματα της χώρας επιδεινώθηκαν από την πολιτική του σοσιαλισμού και της απρόσκοπτης εισαγωγής στο δημόσιο υπεράριθμων υπαλλήλων για τη συντήρηση του πελατιακού νεοελληνικού κράτους.
Η εισροή του πληθυσμού στα αστικά κέντρα τη δεκαετία του 70 και 80 έβαλε φράγμα στην αύξηση του πληθυσμού και από τη δεκαετία του 90 άρχισε η μεταναστευτική εισροή ανθρώπων από τρίτες χώρες. Η έλλειψη πολιτικής για τη δημογραφική αύξηση του πληθυσμού και τα οικονομικά προβλήματα, επιδείνωσαν την κατάσταση με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σε τέλμα και οι προβλέψεις να είναι δυσοίωνες.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να γίνει μαζική υποδοχή αλλοδαπών με νοοτροπία εκ διαμέτρου αντίθετη της Ελληνικής για να βελτιωθεί ο πληθυσμός από αριθμητικής απόψεως. Δε γίνεται να ζητάμε από ανθρώπους με ισλαμική νοοτροπία να προσαρμοστούν σε εμάς όπως έκαναν εν μέρη συνάνθρωποί μας από το πρώην ανατολικό μπλόκ οι οποίοι ήταν πιο κοντά στη νοοτροπία μας. Η ύπαρξη μουσουλμάνων «μεταναστών» εντός της χώρας σε μεγάλους αριθμούς συνιστά βόμβα στα θεμέλια της ασφάλειας της χώρας τώρα και ειδικά στο μέλλον αφού δεν πρόκειται να αφομοιωθούν. Μετά από 1400 χρόνια πολέμου της Ελλάδας με το Ισλάμ, αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει σαφές.
ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ
Η δικαιολογία ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την Τουρκία λόγο πληθυσμιακής διαφοράς, αποτελεί επιχείρημα που αποδέχονται μόνο μικρά παιδιά. Η Ελλάδα έχει μικρό πληθυσμό συγκριτικά αλλά αρκετό ώστε να παρατάξει ικανό αριθμό μαχητών στα μήκους 150 χλμ. χερσαία σύνορα με την Τουρκία και στα νησιά στα οποία για να επιτεθεί αποτελεσματικά η Τουρκία, πρέπει να κερδίσει το Πολεμικό Ναυτικό και την Πολεμική μας Αεροπορία. Ταυτόχρονα η Τουρκία δεν έχει συμπαγή εθνικά πληθυσμό και πολλά ανοιχτά πολεμικά μέτωπα που αντλούν στρατιωτικές δυνάμεις.
Υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δε μπορεί να αναλάβει επιθετικές επιχειρήσεις και να καταλάβει την Ανατολική Θράκη και την Κωνσταντινούπολη των 12 εκ. ανθρώπων. Προφανώς δεν έχουν ιδέα περί πολέμου και περί της διεξαγωγής των πολεμικών επιχειρήσεων.
Πρόσφατο παράδειγμα, η Αρμενία η οποία συμμετέχει σε μία σύρραξη μικρής έντασης με το Αζερμπαϊτζάν. Η Αρμενία των 3κ. ανθρώπων έχει αποφασίσει ότι αξίζει να υπερασπιστεί και τον τελευταίο κάτοικό της και να μην επιτρέψει ξανά ένα νέο 1915. Το Ισραήλ των 9 εκ. έχει γύρω του 200 εκ. μουσουλμάνους που μισούν την ύπαρξή του.
Τα πληθυσμιακά μεγέθη σε περιπτώσεις ολικού πολέμου απλά δεν υφίστανται στην περιοχή που καταλαμβάνεται αφού ο πληθυσμός εκδιώκεται από τις εστίες του ή εξοντώνεται.
Αυτό δεν σημαίνει ωστόσο πως η Ελλάδα δεν πρέπει να φροντίσει για την αύξηση του πληθυσμού της.
Αν η Ελλάδα θέλει δημογραφική ανάκαμψη χρειάζεται να κάνει τα εξής:
· Ώθηση του πληθυσμού εκτός κύριων αστικών κέντρων με ταυτόχρονη μεταφορά της βιομηχανίας εκτός αυτών.
· Προώθηση δημογραφικής πολιτικής μέσω σοβαρών οικονομικών ανταλλαγμάτων προς τον παραγωγικό πληθυσμό.
· Αγροτική ανάπτυξη
Ακόμα όμως και χωρίς δημογραφική ισχύ, το ελληνικό κράτος μπορεί να αντιμετωπίσει τις απειλές εκ των έξω αν προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα μαζεύοντας δυσανάλογα μεγαλύτερο πλούτο και στρατιωτική ισχύ ως προς αυτό της το μέγεθος, όπως το Ισραήλ, η Ολλανδία του 17ου αιώνα οι αρχαίες πόλεις-κράτη και πλείστα άλλα παραδείγματα.
