Παρά το γεγονός ότι και το 2016 ο Τραμπ δεν ήταν το φαβορί, κέρδισε τις εκλογές προς έκπληξη πολλών και ακολούθησε μία λαμπρή πορεία στο βασικό σκέλος της πολιτικής του που δεν ήταν άλλο από την ανύψωση της Αμερικανικής οικονομίας. Για τον λόγο αυτό ο Τράμπ ήταν πρώτος στις προτιμήσεις των νοικοκυριών και επιχειρηματιών που είδαν τα εισοδήματά τους να ανεβαίνουν.
Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προσπαθούσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα μετά το καταστροφικό πρώτο 6μηνο του 2015 όταν και τορπίλισε την ελληνική οικονομία μετά τις “περήφανες διαπραγματεύσεις”, τα νταούλια, την αντίσταση κατά των “γκαουλάϊτερ” της Μέρκελ και τα λοιπά που είναι πια σε όλου γνωστά.γνωστά.
Το 2016 που εξελέγη ο Τραμπ ήταν η εποχή που η Τουρκία είχει αρχίσει να εμπλέκεται πολύ πιο ενεργά στη Συρία, αφού οι αντάρτες είχαν υποστεί πολύ μεγάλες απώλειες κατά τις μάχες στο νότιο τομέα του Χαλεπίου. Η ενασχόληση του Τράμπ με την οικονομία και η πρόθεσή του να μη διεξάγει νέους πολέμους, έπειτα από σχετική συνεννόηση με τον Πούτιν, ήταν και οι συνθήκες που δημιούργησαν το κενό στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο, το οποίο έσπευσαν να κλείσουν διάφοροι παίκτες με πρώτους τους Ρώσους, έπειτα τους Τούρκους και πρόσφατα τους Γάλλους.
Η Ελλάδα, ενώ η Τουρκία αύξανε την επεμβατικότητά της, μαζί με την Συρία και το Ιράκ, και στο Αιγαίο, επέλεγε, ως συνήθως, την απαλή ρητορική των ίσων αποστάσεων, των “αυστηρών μηνυμάτων” ενώ δεν προχώρησε άμεσα σε άρση του απεξοπλισμού της τελευταίας δεκαετίας, την ώρα που η Άγκυρα φάνηκε ότι έχει πιο επιθετικές διαθέσεις.
Από τη στιγμή που η Τουρκία άρχισε τις πειρατικές της ενέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο, έγινε φανερό ότι η γείτονα κινείται ολοένα και περισσότερο εκτός των καθιερωμένων ορίων, κάνοντας σουρωτήρι την Κυπριακή ΑΟΖ χωρίς απάντηση από Ε.Ε. και Η.Π.Α. με τους Ρώσους να περιορίζονται στην αντιτουρκική ρητορική λόγω της Συρίας.
Μέσα σε όλο το χαμό των ανακατατάξεων αλλά και της προσπάθειας του Τραμπ να διατηρήσει σχετικά αναίμακτα την πρωτοκοθεδρία των Η.Π.Α. στη Μέση Ανατολή, συνέβησαν διάφορα γεγονότα όπως οι βομβαρδισμοί των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων της Aramco , η δολοφονία του Ιρανού Στρατηγού Σολεϊμανί και φυσικά η διαρκής επεμβατικότητα των Τούρκων στη Συρία, το Ιράκ και σταδιακά στη Λιβύη.
Σχετικά αργά, η τότε ελληνική κυβέρνηση άρχισε να παίρνει κάπως πιο σοβαρά την κατάσταση κλείνοντας τον εκσυγχρονισμό των F-16 και προχωρώντας το πρόγραμμα των ναυπηγείων Σύρου αλλά και των εγκαταστάσεων για το φυσικό αέριο στη Βόρεια Ελλάδα, τις οποίες θέλουν οι Η.Π.Α. για να προχωρήσουν. Οι Αμερικανοί έδειχναν διατεθειμένοι να μην τραβήξουν το ζήτημα με την Τουρκία στα άκρα και να διατηρήσουν μία ισορροπία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Μετά την αλλαγή της κυβέρνησης στην Ελλάδα και την αγορά των S-400, η Τουρκία ξεκίνησε το μονοπάτι της σύγκρουσης εναντίον όλων, με τις Η.Π.Α. να προσπαθούν να κρατήσουν απέναντι στην γείτονα μία σχετική ισορροπία.
Ταυτόχρονα, η ελληνική οικονομία, με την νέα κυβέρνηση, άρχιζε να τα πάει αρκετά καλύτερα, η πιθανότητα περισσότερων επενδύσεων σε συνεργασία με τον αμερικανικό παράγοντα προχώρησε ( βλέπουμε ήδη το μέγεθος αυτής της επιδίωξης μέσω επενδύσεων που έχουν ανακοινωθεί) ενώ η Ελλάδα προσπάθησε να επαναφέρει την ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεών της σε ένα επίπεδο που θα της επιτρέψει να σταματήσει να υποχωρεί απέναντι στην Άγκυρα.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ Ο ΤΡΑΜΠ;;;
Το τέλος της θητείας Τραμπ βρίσκει τη χώρα μας σε μία πολύ δύσκολη κατάσταση λόγω του κορωνοϊού και των lockdown αλλά σε μία σχετικά αρκετά καλύτερη κατάσταση σε διπλωματικό επίπεδο, αν συγκρίνουμε το τώρα με το 2016.
Η αποπομπή της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35 έδωσε ανάσα στις Ένοπλες Δυνάμεις μας, η εξαγορά καίριων λιμένων της χώρας από εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων, τα ναυπηγεία, τα έργα υποδομής φυσικού αερίου και οι λοιπές επενδύσεις που έχουν γίνει γνωστές τελευταία, δείχνουν την προσπάθεια των Η.Π.Α. του Τραμπ, παρότι δεν έχει μπει χαλινάρι στους Τούρκους, να μην αφήσουν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Για όλα αυτά φυσικά θα μας έρθει ο λογαριασμός και μέρος της πληρωμής πληρωμής είναι όσα περιγράψαμε σε ένα όχι τυχαίο άρθρο μας εδώ!
Όσον αφορά την Τουρκία, πρέπει να γίνει σαφές το ότι ΚΑΜΙΑ , μα ΚΑΜΙΑ Κυβέρνηση των Η.Π.Α. δεν πρόκειται δημοσίως να καταδικάσει την συμπεριφορά της Τουρκίας για όλα αυτά που εμείς θεωρούμε ότι μας ενοχλούν. Οι ΗΠΑ αρκούνται στο να διατηρείται το status quo είτε αν αυτό λέγεται διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας είτε αφήνοντας λίγο χώρο στην Τουρκία να κάνει τα δικά της χωρίς ραγδαία αλλαγή των δεδομένων.
Απλά στην Ελλάδα πρέπει να αντιληφθούμε ότι το πεδίο ελιγμών της όποιας Ελληνικής Κυβέρνησης δε μπορεί αν είναι η απόσπαση δηλώσεων από τις Η.Π.Α. αλλά η απόσπαση στυγνής οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος που θα της επιτρέψει να έχει τον απαραίτητο βαθμό ανεξαρτησίας.
Εν κατακλείδι, η Ελλάδα βγαίνει από την τετραετία Τραμπ πιο ενισχυμένη οικονομικά και στρατιωτικά ενώ η απουσία των Η.Π.Α. από την Ανατολική Μεσόγειο, έκαναν τη χώρα μας να στραφεί και σε άλλα άρματα, όπως αυτό των Εμιράτων, του Ισραήλ και φυσικά της Γαλλίας. Η τελική σούμα μοιάζει θετική για την Ελλάδα και τα συμφέροντά της. Το τι θα φέρει η Κυβέρνηση Μπάϊντεν, εφόσον αναλάβει, είναι αντικείμενο μίας μελλοντικής συζήτησης.
