Στην Τουρκία έχει τονωθεί το αίσθημα εξάπλωσης και επικράτησης της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στην ευρύτερη γειτονιά.
Πέραν της συνηθισμένης ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης που χαρακτηρίζει την πολιτική ατζέντα και των δύο χωρών, η Τουρκία «τρέχει» έναν σχεδιασμό, ο οποίος της δίνει ώθηση, προκειμένου να προωθήσει τα συμφέροντά της στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.
Τι σημαίνει αυτό;
Πώς ενώ οι δύο χώρες βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τένις δηλώσεων, η Τουρκία είναι εκείνη που, εκ των πραγμάτων, φαίνεται να έχει ουσιαστική πρόοδο στον τομέα της γεωπολιτικής. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των δύο χωρών με τις εξελίξεις να είναι σημαντικές στον τομέα της διπλωματίας.
Παραδείγματα:
- Στην Λιβύη, κατάφερε να προσεγγίσει και την κυβέρνηση της Βεγγάζης, με την οποία η Αθήνα συμμαχούσε – ΕΔΩ.
- Με την Αίγυπτο, φερόμενο σύμμαχο της Ελλάδας σε σχέση με τον καθορισμό θαλασσίων ζωνών, συνάπτει αμυντική συμφωνία – ΕΔΩ.
- Με την νέα ισλαμιστική κυβέρνηση της Συρίας, με την Ελλάδα να χαιρετίζει την πτώση Άσαντ, διατηρεί άψογες σχέσεις.
- Πριν λίγο καιρό έκανε τριμερή συνάντηση με Ιταλία και Αλβανία και την Ελλάδα απούσα σε σχέση με το «μεταναστευτικό», μεταξύ άλλων.
Η Άγκυρα περικυκλώνει την, προσηλωμένη στην αποδυναμωμένη Ευρωπαϊκή Ένωση, χώρα μας γεωπολιτικά, ενώ ο κόσμος αυτό που βλέπει μόνο είναι, από την μία, η ανταλλαγή δηλώσεων και, από την άλλη, εικόνες με Έλληνες και Τούρκους να διασκεδάζουν μαζί.
Και από τις δύο χώρες μάλιστα, πέραν των όποιων δημόσιων αντιπαραθέσεων κορυφής μεταξύ πολιτικών και των δύο πλευρών, προωθείται η εικόνα των κοινών ελληνοτουρκικών γλεντιών. Υπάρχει όμως κάτι σημαντικό: Η Τουρκία θέλει τα κοινά γλέντια, αρκεί να γίνεται αυτό που θέλει.
