Εκτιμήσεις κάνουν λόγο για «θερμό» Σεπτέμβριο που έρχεται στα ελληνοτουρκικά και γενικά για κρίσιμο διάστημα από εδώ και πέρα.
Αυτό που είναι βέβαιο και τονίζουν διπλωματικοί κύκλοι είναι πως η Τουρκία θεωρεί πως έχει την απαραίτητη ώθηση από την στάση της στο ουκρανικό ζήτημα και από άλλες κινήσεις της στον γεωπολιτικό χάρτη, προκειμένου να προχωρήσει τις διεκδικήσεις της εις βάρος της χώρας μας.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί προ εκπλήξεων με την πολιτική της Τουρκίας να επιδιώκει την απομόνωση της χώρας μας – ΕΔΩ.
Η Ελλάδα, μια χώρα, η οποία περιτριγυρίζεται από εχθρικούς γείτονες έχει απομείνει με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι Ευρωπαίοι, όμως, ιστορικά έχουν αποδείξει πως, από την μία στιγμή στην άλλη, μπορούν να αλλάξουν άποψη σε σχέση με την στήριξη που δίνουν στην χώρα μας ή ακόμα και να ασκούν πολιτική σε διπλό ταμπλό.
Όσο η Αθήνα επιμένει στην μονόπλευρη προσκόλληση στις Βρυξέλλες, ο κίνδυνος εθνικών απωλειών στο διπλωματικό κομμάτι θα αυξάνεται.
Θα πρέπει να παρθεί η απόφαση, αν η Ελλάδα πρέπει να λογίζεται οριστικά σαν μια μικρή χώρα, η οποία, στηριζόμενη στον εύθραυστο και πολιτικά αφερέγγυο γαλλογερμανικό άξονα της ΕΕ, θα περιμένει την «μεγάλη Τουρκία» να επιβάλλει τα θέλω της, ή θα ενεργοποιηθεί με διαφορετική νοοτροπία.
Ο κόσμος αλλάζει, η Τουρκία το είδε και έπραξε αναλόγως με την Ελλάδα να έχει απομείνει σε μια γωνία, υπερασπιζόμενη την απόφασή της να έρθει ουσιαστικά σε ρήξη με την Ρωσία.
Διπλωματικά ατού για αλλαγή δεδομένων και επανασχεδιασμό υπάρχουν: Ελληνισμός Ρωσίας, Ορθοδοξία, παραδοσιακά καλές σχέσεις με Κίνα και Ινδία, πολιτιστική διπλωματία, γεωγραφική θέση, μεταξύ των άλλων.
Θέληση υπάρχει;
