Όπως σας γράψαμε χθες, τα διεθνιστικά σχέδια προβλέπουν ειρηνική επίλυση των διαφορών στην Μεσόγειο και επαναφορά της Τουρκίας στην τάξη.
Ηγετικό ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση δείχνει να αναλαμβάνει η Γαλλία, η οποία επιδιώκει να μην χάσει την πρωτοκαθεδρία από την τουρκική διείσδυση.
Σε αυτή την κατεύθυνση ο Γάλλος Πρόεδρος ήταν εκείνος που χρησιμοποίησε χθες την φράση «Pax Mediteranea – Μεσογειακή Ειρήνη» σε παράφραση της λατινικής έκφρασης που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι, το «Pax Romana – Ρωμαϊκή Ειρήνη».
Η Pax Romana είχε προέλθει μέσω της κατάκτησης του συνόλου της Μεσογείου και μεγάλου μέρους της τότε Ευρώπης από τις ρωμαϊκές λεγεώνες.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο Γάλλος Πρόεδρος δεν εννοεί την στρατιωτική κατάκτηση αλλά περισσότερο την πολυεπίπεδη συνεργασία μεταξύ κρατών της Μεσογείου για την επίτευξης της “Ειρήνης” στην Μεσόγειο θάλασσα με ηγέτιδα δύναμη την Γαλλία, εκ μέρους της διεθνιστικής Δύσης.
ΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ;
Με βασικό πρόβλημα το μεταναστευτικό, οι χώρες της Ισπανίας, της Πορτογαλίας (λιγότερο) και της Μάλτας προσήλθαν στη Σύνοδο των 7 για τη Μεσόγειο, με αυτό το πρόβλημα να είναι πρώτο στην ατζέντα τους. Με άλλα λόγια, τα κράτη της Ιβηρικής χερσονήσου δεν αντιμετωπίζουν μεν εξωτερικές απειλές από τρίτα κράτη αλλά το μεταναστευτικό και τα χρόνια προβλήματα στην οικονομία τους, ταλανίζουν τα κράτη τους.
Οι Ισπανοί δεν έχουν διάθεση να εμπλακούν στο αντιτουρκικό μέτωπο που προωθεί η Γαλλία καθώς έχουν μία αγαστή συνεργασία με τους Τούρκους και δεν θα ήθελαν να την χαλάσουν.
Η δε Μάλτα ήταν μία ιδιαίτερη περίπτωση, αφού ήρθε αρκετά κοντά με την Τουρκία λόγω της απειλής των παράνομων μεταναστών από την Λιβύη, όπου δηλώνουν «παρών» (ΚΑΙ ΕΚΕΙ) Οι Τούκροι. Χρειάστηκε η έντονη γαλλική εμπλοκή αλλά και η ελληνική έμμεση απειλή δια του Υπ.Εξ. κ. Δένδια με «εργαλείο» τον εμπορικό στόλο που ανήκει σε Έλληνες εφοπλιστές, για να συνετιστεί η Μάλτα και να μην αποτελέσει έναν ιδιότυπο δούρειο ίππο της Τουρκίας ανάμεσα στους 7.
Η Ιταλία είναι μία μικτή περίπτωση καθώς προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ των συμφερόντων της στη Λιβύη που της επιβάλλουν μία συνεννόηση με την Τουρκία και του μεταναστευτικού. Παρά την συνεννόηση με την Τουρκία, η Ιταλία δεν έχει εχθρική στάση απέναντι στα άλλα μέλη της Συνόδου. Η υπογραφή ΑΟΖ με την Ελλάδα εξυπηρετούσε όχι μόνο τα ελληνικά αλλά και τα ιταλικά συμφέροντα καθώς οι Ιταλοί έχουν σοβαρά θέματα με τις θαλάσσιες ζώνες με την Αλγερία και την Τυνησία. Ωστόσο, η Ιταλία συνεχίζει την ουδέτερη πολιτική της.
Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι στην πρώτη γραμμή των προβλημάτων καθώς αντιμετωπίζουν έντονο πρόβλημα με το μεταναστευτικό και αποτελούν τον βασικό στόχο των τουρκικών προκλήσεων. Και τα δύο κράτη έχουν ανέβει και με τα δύο πόδια στο γαλλικό άρμα και δεν είναι τυχαίο ότι ο Πρόεδρος της Κύπρου κ. Αναστασιάδης, ήταν και στο στρογγυλό τραπέζι αλλά και στην κοινή συνέντευξη τύπου δίπλα στο Γάλλο Πρόεδρο.
Η ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, επιτρέπει στην Ελλάδα να αφήσει την Γαλλία να εγκατασταθεί στρατιωτικά στο νησί μέσω της μόνιμης παρουσίας γαλλικών μαχητικών στην Πάφο και πλοίων που θα ναυλοχούν στα κυπριακά λιμάνια και άρα, να ασφαλίζει εν μέρη το νησί.
Η προσφάτως υπογραφείσα αμυντική συμφωνία της Κύπρου με την Γαλλία είναι προς το συμφέρον του κυπριακού Ελληνισμού. Η δε Γαλλία εξασφαλίζει ότι τα κοιτάσματα της TOTAL στην Κυπριακή ΑΟΖ θα παραμείνουν σε Κυπριακά χέρια. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια έχουμε μία , ας πούμε, εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο η οποία, με τα υπάρχοντα δεδομένα, δεν έχει συμφέρον να προσεταιριστεί την Τουρκία, όπως έκανε η Αγγλία τον περασμένο αιώνα με τα γνωστά αποτελέσματα το 1974.
Η Ελλάδα είναι το επίκεντρο του κυκλώνα αντιμετωπίζοντας την τουρκική επιθετικότητα από το τουρκολιβυκό σύμφωνο μέχρι τον Έβρο και τώρα το Ορούτς Ρέις. Από την άλλη, η Γαλλία είναι αυτή τη στιγμή η μόνη χώρα που είναι διατεθειμένη να υποστηρίξει τις ελληνικές θέσεις κατά της Τουρκίας. Η Ελλάδα χρειαζόταν στήριξη εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα το ανταποδώσει δίνοντας στην Γαλλία εξοπλιστικά προγράμματα αλλά και δικαιώματα στο μέλλον εξόρυξης υδρογονανθράκων. Τίποτα δε δίνεται με το αζημείωτο και είναι ιδανική ευκαιρία η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί την συγκυριακή ταύτιση ελληνικών και γαλλικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο.
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ
H προσπάθεια της Τουρκίας να απλώσει την επιρροή της παντού στην Ανατολική Μεσόγειο με την ταυτόχρονη απουσία των Η.Π.Α. από τα τεκταινόμενα και το γεγονός ότι πλήττονται καίρια γαλλικά συμφέροντα, έχει σαν αποτέλεσμα η Γαλλία να εξαπολύσει ένα ατελείωτο ηγεμονικό παιχνίδι στην Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική. Το Παρίσι βλέπει να απειλείται η μελλοντική παρουσία του στην υποσαχάρια Αφρική από την τουρκική εμπλοκή στην Λιβύη ενώ τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου είναι κρίσιμα για την ενεργειακή της απεξάρτηση.
Η Γαλλία κινήθηκε ταχύτατα το τελευταίο διάστημα σε Ελλάδα, Κύπρο, Λίβανο, Αίγυπτο, Η.Α.Ε. και Λιβύη για να συγκεντρώσει όλους εκείνους που είναι δυσαρεστημένοι με την τουρκική επεκτατικότητα και να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της. Εφόσον η Τουρκία περιοριστεί , τότε η Γαλλία θα είναι η πιο κερδισμένη χώρα στην περιοχή, έχοντας εξασφαλίσει πλουτοπαραγωγικές πηγές, την γαλλική παρουσία στο Λίβανο μετά από 60 χρόνια, ασφάλεια στη Λιβύη και απόλυτη συμμαχία με Ελλάδα και Κύπρο.
Φυσικά, οι γαλλικές κινήσεις δεν είναι καλό σημάδι για τη Γερμανία η οποία θέλει η συνεργάτιδά της Τουρκία να έχει ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο, κερδίζοντας η ίδια επιρροή χωρίς να χρειάζεται να εμπλακεί στρατιωτικά. Εντούτοις, η γαλλική εμπλοκή, η οποία διευκολύνεται από την στρατιωτική ισχύ της Γαλλίας και η σφοδρή αντίδραση εντός της Ένωσης, της Ελλάδας και της Κύπρου, έχουν φέρει το Βερολίνο σε δύσκολη θέση, με αποτέλεσμα να χάνουν έδαφος απέναντι στην Γαλλία του Μακρόν.
Σε περίπτωση που η Γερμανία δε μπορέσει να συγκρατήσει την Τουρκία, τότε η Γαλλία, μέσω της Ελλάδας, μπορεί να πετύχει τον εκμηδενισμό της τουρκικής απειλής αφού η χώρα μας έχει τις δυνατότητες να επιφέρει συντριπτικά πλήγματα. Η επαύξηση των ελληνικών δυνατοτήτων με νέα όπλα σημαίνει ότι τα πράγματα για την Τουρκία θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο χωρίς να υπάρχει άμεση γαλλική εμπλοκή.
Εφόσον η Γαλλία πετύχει τους σκοπούς τους, θα είναι η πρώτη φορά μετά τη Ναπολεόντιο εποχή, που η Γαλλία θα έχει ηγεμονικό ρόλο στη Μεσόγειο και θα μπορεί να αμφισβητήσει ευθέως την οικονομική ηγεμονία της Γερμανίας στην Ευρώπη.
