Η Τυνησία αν και η μικρότερη χώρα της Βορείου Αφρικής, έχει συνδέσει τον εαυτό της με την άνοδο και πτώση των Αυτοκρατοριών με κέντρο την Μεσόγειο. Μαζί με το Μαρόκο και την Αλγερία αποτελούν την Μικρή Αφρική.

Η Τυνησία κατοικείτο από τα αρχαία κιόλας χρόνια από ελληνικούς πληθυσμούς, κάτι που φαίνεται και από την γενικότερη ελληνική κινητικότητα στην περιοχή της Λιβύης. «Λιβύη» συνήθιζαν να ονομάζουν οι αρχαίοι Έλληνες όλη την Βόρειο Αφρική.

Στην περιοχή Ντούγκα υπήρχε η αρχαία ελληνική πόλη «Άμμωνος πόλις» (=πόλη του Δία). Υπάρχει ακόμη το νησί Τζέρμπα, που δεν πρόκειται για άλλο παρά για το νησί των Λωτοφάγων που περιγράφει ο Όμηρος στην Οδύσσεια. Αλλά και η πόλη της Μπιζέρτα ονομαζόταν Ιπποδιάρυκτος, επειδή η θάλασσα που την περιβάλλει είναι γεμάτη ιππόκαμπους.

Σύμφωνα με την παράδοση, και η σύγχρονη πόλη Ναμπέλ ήταν η αρχαία Νεάπολη, αποικία των Ελλήνων, με το επιχείρημα της παραφθοράς του ονόματος.

Το ελληνικό στοιχείο είναι διάχυτο παντού, γεγονός που μαρτυρούν τα πολυάριθμα μνημεία, τα οποία είναι διάσπαρτα κατά μήκος ολόκληρης της Τυνησίας!

ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΑΥΤΑ ΩΣ ΡΩΜΑΪΚΑ! ΛΕΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΝΕΛΑΒΕ Η ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΑΦΡΙΚΗ ΠΡΙΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ ΡΩΜΑϊΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΑΛΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΑΪΚΉΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα η πεδιάδα Μεντζέρντα στα Σαέλ, οι κοιλάδες Φεριάνα, Φουσάνα και Κασερίν, οι οποίες παρόλο που σήμερα είναι ερημικές, πιστοποιούν μέσω των ερειπίων που βρίσκονται σε αυτές την ύπαρξη μεγάλων ελληνικών διωρύγων, μύλων, δεξαμενών, πιεστηρίων και αρδευτικών έργων, που είχαν καταστήσει το έδαφος καλλιεργήσιμο.

Σημαντική είναι και η πεδιάδα της Ντάκλα, όπου κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, χτίστηκαν οικοδομήματα πάνω σε ελληνικούς οικισμούς αλλά και η Μπούλλα Ρέτζια, στην οποία έχουν ανακαλυφθεί θέρμες με ψηφιδωτά, αψίδες, κλπ.

Μεγάλος αριθμός ναών αφιερωμένων στο ελληνικό πάνθεον ξεπροβάλλει σε πολλές γωνιές της εν λόγω χώρας. Μεταξύ άλλων και ναός προς τιμήν του Απόλλωνα και του Δία.

Το σημείο, όμως, στο οποίο πρέπει να σταθούμε είναι η Μυτιλήνη της Τυνησίας ή αλλιώς ΕΛ Μετλίν στην βόρεια Τυνησία. Ο λόγος;

Οι ντόπιοι που κατοικούν σε αυτήν την βορειοανατολική γωνιά της χώρας της βόρειας Αφρικής εξιστορούν στα εγγόνια τους πως είναι «Γκρεκίγια», οι Έλληνες απόγονοι του θαλασσοπόρου Μπαρμπαρόσα.

Οι κάτοικοί του Ελ Μετλίν κατάγονται από την Μυτιλήνη, από όπου έφυγαν μετά την κατάληψη του νησιού από τους Οθωμανούς. Σε όλο το χωριό επικρατεί το γαλανόλευκο χρώμα.

Αποκαλούνται λοιπόν «Γκρεκίγια» (<Γραικοί) και όταν αναφέρονται στην πατρίδα τους, κάνουν λόγο για ένα νησί κάπου βόρεια, όπως καταγράφει στο βιβλίο του «Γκρεκίγια, οι Έλληνες της Τυνησίας», ο Δημήτρης Αλεξάνδρου.

Ο Αντώνης Χαλδαίος, υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ, ερευνώντας, την ιστορία των Ελλήνων της Αφρικής και της Λέσβου επί οθωμανικής αυτοκρατορίας, δήλωσε στο VICE:

«Είναι κοινό μυστικό ότι Έλληνες ήρθαν από τη Μίντιλι, όπως ονόμαζαν οι Οθωμανοί τη Λέσβο, στην Ελ Μετλίν. Το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, οι Ισπανοί προσπαθούν να πάρουν στην κυριαρχία τους πολλές περιοχές της βόρειας Αφρικής. Ως αντίδραση η Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην οποία ανήκαν, στέλνει δυνάμεις να αντιμετωπίσουν τον ισπανικό στόλο. Κάποιες από τις δυνάμεις αυτές ήταν πειρατικές και έτσι καταφτάνει και ο Μπαρμπαρόσα στη Μετλίν. Ο Μπαρμπαρόσα αργότερα, λόγω των επιτυχιών του, γίνεται ναύαρχος του επίσημου οθωμανικού στόλου. Οι πειρατές που είχαν ανέλθει στην ιεραρχία στελέχωναν τα καράβια τους με συμπατριώτες τους, άντρες της εμπιστοσύνης τους. Ο Μπαρμπαρόσα καταγόταν από τη Λέσβο και οι ναυτικοί του το ίδιο. Όταν εκείνος πέθανε, αυτοί στέριωσαν στην πόλη, τη νέα τους “Μυτιλήνη”, την οποία και ονόμασαν Μετλίν. Τα σχετικά αρχεία είναι δυσεύρετα, αλλά Τούρκοι και Τυνήσιοι ιστορικοί συμφωνούν στην καταγωγή της Μετλίν. Άλλωστε το όνομά της δεν έχει αραβικές ρίζες και δεν εμφανίζεται πουθενά ως Μετλίν πριν από την άφιξη του Μπαρμπαρόσα. Βασιζόμαστε αρκετά στις προφορικές μαρτυρίες ανθρώπων της περιοχής, αλλά οι θρύλοι μας δείχνουν συχνά τον δρόμο για την ιστορική έρευνα».

Στην περιοχή υπάρχει και το Μουσείο Μπαρντό, το οποίο στεγάζει τα περισσότερα ελληνικά και παλαιοριστιανικά μωσαϊκά (1000 περίπου) από το σύνολο των μουσείων ανά τον κόσμο! Περιέχει ακόμη εκθέματα από το ελληνικό ναυάγιο του 1980, πολλά από τα οποία μεταφέρθηκαν στην Βόννη της Γερμανίας, με στόχο την καλύτερη αποκατάσταση και συντήρησή τους.

Τα μνημεία, όπως μπορεί κανείς να αντιληφθεί, είναι ακόμα εκεί και δεν θα σταματήσουν ποτέ να τραγουδούν την ιστορία των Ελλήνων σε εκείνα τα μέρη, κάνοντας το Ελληνικό DNA να «τρέμει» από ευχαρίστηση…