Η Ελλάδα περνά ένα δύσκολο 2020, έχοντας να αντιμετωπίσει την σαφή τουρκική απειλή από τα ανατολικά με όλες τις προεκτάσεις της, έτσι όπως αυτές ξεδιπλώθηκαν κατά το διάστημα που μας πέρασε ενώ η κρίση με αφορμή τον κορωνοϊό έχει βάλει και αυτή το λιθαράκι της στην περιρρέουσα κατάσταση.
Σε όλες τις κινήσεις της Τουρκίας, η Ελλάδα απάντησε αποφασιστικά με δράσεις στο πεδίο και μάλιστα με απτά αποτελέσματα, τα οποία έδρασαν αποτρεπτικά και εξασφάλισαν την ακεραιότητα της χώρας. Η εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων στον Έβρο, και επακόλουθα στην δίμηνη κρίση που προκάλεσαν οι Τούρκοι στην Ανατολική Μεσόγειο, είχαν θετικά αντίκτυπα.
Στην πρόσφατη περίοδο, οι ελληνικές αεροναυτικές δυνάμεις έδωσαν αρκετές σφαλιάρες στις αντίστοιχες τουρκικές όπως:
· Το επεισόδιο της “επακούμβησης” με τη Φ/Γ Λήμνος να δίνει ένα καλό μάθημα ναυτοσύνης στη ναυαρχίδα του Τουρκικού Στόλου χωρίς να προκαλέσει επέκταση της κρίσης ( ο κυβερνήτης της Λήμνος θα μπορούσε να είχε βυθίσει την τουρκική φρεγάτα αν δεν «συγκρατούσε» τις μηχανές την κατάλληλη στιγμή)
· Ο εντοπισμός τουλάχιστον 5 τουρκικών υποβρυχίων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο που σημαίνει ότι σε περίοδο επιχειρήσεων οι Τούρκοι θα τα είχαν διαγράψει από την ενεργό δύναμη του στόλου τους, με τα αντίστοιχα ελληνικά Τ-214 να παραμένουν αόρατα, κατέδειξε ότι υπάρχει μόνο ένας κυρίαρχος στο υποθαλάσσιο πεδίο.
· Κατελήφθησαν καλύτερες θέσεις από το Πολεμικό Ναυτικό με το ξεκίνημα της κρίσης. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
· Η Πολεμική Αεροπορία ανάγκασε τους Τούρκους να πέσουν σε ενέδρες
· Η Τριμερής άσκηση στην Κύπρο μεταξύ Γαλλίας -Κύπρου και Ελλάδας με το πέρασμα συνολικά 8 ( 2+6) F-16 χωρίς να γίνουν αντιληπτά από τους Τούρκους και η ακόλουθη εμπλοκή με ενέδρα στην επιστροφή τους στην Ελλάδα, κατέδειξαν την σαφέστατη υπεροχή των ελληνικών φτερών ακόμα και εκεί που οι Τούρκοι θεωρούσαν ότι έχουν το πλεονέκτημα. Στην Ανατολική Μεσόγειο.
· Η στρατηγική υπομονή απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις
ΘΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ;
Τα προαναφερθέντα συνθέτουν ένα σκηνικό ισχύος το οποίο είναι άκρως υπολογίσιμο και αυτό απέτρεψε την Τουρκία από την προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων γεγονότων απέναντι στην Ελλάδα σε συνδυασμό με τις Ελληνικές διπλωματικές κινήσεις, όπου αυτές χρειάζονταν.
Για κράτη όπως η Γαλλία, η Τουρκία πλέον είναι εκτός ελέγχου! Ως εκ τούτου το Παρίσι δείχνει διατεθειμένο να κάνει πολλά, φανερά ή εν κρυπτώ, για να την επαναφέρει στην τάξη. Για την Ελλάδα αυτό σημαίνει σύμπλευση με τις γαλλικές θέσεις και φυσικά στρατηγική πρόσδεση στο γαλλικό άρμα με ότι αυτό συνεπάγεται.
Παρ’ όλα αυτά, κανείς, μέχρι στιγμής, δεν επιθυμεί να ξεσπάσει ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος αφού κάτι τέτοιο θα προκαλούσε μακελειό άνευ προηγουμένου, καθώς θα συγκρούονταν δύο νατοϊκοί στρατοί με μεγάλη καταστρεπτική ικανότητα. Πιθανή ελληνική ήττα σε μία τέτοια σύγκρουση θα ισχυροποιούσε πάρα πολύ την Τουρκία, η οποία πλέον θα εκπλήρωνε το όνειρο να είναι ο βασικός παίκτης στην περιοχή με αρκετή οικονομική και στρατιωτική ισχύ. Μία ελληνική νίκη θα είχε ίσως ως αποτέλεσμα την φυγή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ και την πρόσδεσή της στο Ρωσικό άρμα.
Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος που ΝΑΤΟ και Τουρκία προτιμούν διάλογο.
ΟΙ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΖΗΜΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ο διάλογος που η ελληνική πλευρά επιθυμεί αφορά μόνο τον ορισμό των θαλάσσιων ζωνών και τις υφαλοκρυπίδας με την Τουρκία. Οι Τούρκοι έχουμε ακούσει ότι ζητούν… σχεδόν τα πάντα στο τραπέζι έτσι ώστε να κερδίσουν διπλωματικά ότι μπορούν. Η Αθήνα έχει τηρήσει την στάση της ευλαβικά μέχρι στιγμής και η γαλλική κυρίως υποστήριξη μαζί με την επίδειξη της ανάλογης ισχύος, της επιτρέπει να μην μπορεί να εκβιαστεί.
Η ανακοίνωση της εκκίνησης του κύκλου Διερευνητικών Επαφών με την Τουρκία δεν συνιστά συμφωνία, αλλά αφορά επαφές. Κανείς δεν υποχρεώνεται σε τίποτα, κατά την διάρκεια των επαφών. Απλά τίθενται επί τάπητος τα διάφορα ζητήματα από την μία προς την άλλη πλευρά. Οι φωνές στο εσωτερικό της χώρας μας που μιλούν για ευκαιρία, με την έννοια του ενδοτισμού στις τουρκικές απαιτήσεις , κινούνται στη σφαίρα μίας διαχρονικής φοβίας του εγχώριου πολιτικού κόσμου, να προφέρει έστω την λέξη πόλεμος απέναντι στην Τουρκία. Η φοβία αυτή δεν οδήγησε πουθενά την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες και πρέπει να εγκαταλειφθεί, ειδικά από την στιγμή που η Ελλάδα απέδειξε στο πεδίο ότι βλέπει κατάματα τις τουρκικές αεροναυτικές δυνάμεις και έχει ποιοτική υπεροχή έναντι τους.
Μία ακόμα πλευρά θεωρεί ότι ο διάλογος με την Τουρκία σημαίνει ήδη ότι υπάρχει κρυφή συμφωνία για παράδοση στις τουρκικές απαιτήσεις περί αποστρατικοποίησης, έχει εκχωρηθεί η ΑΟΖ, ενώ σε λίγο θα ακούσουμε ότι αύριο… σηκώνεται τουρκικό μπαϊράκι στην Ακρόπολη. Χρειάζεται διάκριση και προσοχή σε όσα ακούγονται στον τύπο.
ΠΟΙΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΧΡΟΝΟ
Συνολικά έχουν γίνει 60 Διερευνητικές Επαφές και θα πραγματοποιηθεί ακόμα μία. Όσοι θεωρούν ότι θα υπάρξει αποτέλεσμα στην 61η, καλύτερα να αναθεωρήσουν. Η μεν Τουρκία γνωρίζει ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να υποχωρήσει λόγο της ισχύος που επέδειξε στο πεδίο και λόγω της υποστήριξης της Γαλλίας. Ο Ερντογάν, όμως, δεν μπορεί να κάνει πίσω, αφού, σε μια τέτοια περίπτωση, θα πληγεί ανεπανόρθωτα η αξιοπιστία της Κυβέρνησης Ερντογάν. Η δε Ελλάδα δε θα συμφωνούσε ποτέ να αποστρατικοποιήσει τα νησιά αφού την επόμενη στιγμή, θα επικρατούσε πλήρες χάος στο εσωτερικό της χώρας με απρόβλεπτες συνέπειες.
Και οι δύο πλευρές επομένως, κερδίζουν πολύτιμο χρόνο με τις διαπραγματεύσεις που θα γίνουν για να κρατηθούν τα προσχήματα. Στην παρούσα φάση η Ελλάδα έχει συμφέρον να μην έχει ενεργό μέτωπο η ίδια με την Τουρκία καθώς η Κύπρος χρειάζεται στήριξη, εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί με την Τουρκία ενεργή κατά της Ελλάδας.
Ο επιπλέον χρόνος χρειάζεται και για ισχυροποίηση των δυνάμεών μας, συντήρηση μετά τη δίμηνη παράταξη του στόλου ενώ τρέχουν και άλλα θέματα για το υλικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Όταν αλλάξει το διεθνές πεδίο ή αν η Τουρκία θεωρήσει ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο, τότε θα εγκαταλειφθούν, για 61η φορά οι συνομιλίες και θα επακολουθήσει νέος γύρος προκλήσεων.
