Παρά την παράσταση ανατολίτικου θέατρου στη Θράκη από τον Τσαβούσογλου η οποία αυτή τη φορά δεν είχε τη συμμετοχή του κόσμου που θα περίμενε ο Τούρκος Υπ.Εξ., ενώ οι Πομάκοι τον ανακήρυξαν ως ανεπιθύμητο στις περιοχές τους, όπως άρμοζε άλλωστε σε Έλληνες πολίτες τους οποίους η τουρκική προπαγάνδα θέλει να χρησιμοποιήσει λόγω του θρησκεύματός τους, οι συναντήσεις με τον Υπ.Εξ. κ. Δένδια και τον Πρωθυπουργό έβγαλαν τα ίδια συμπεράσματα.
Η Ελλάδα παραμένει σταθερή στην πολιτική της ότι τα ζητήματα της υφαλοκρυπίδας και των θαλασσίων ζωνών που υπάρχουν με την Τουρκία, πρέπει να λυθούν με την προσφυγή και των δύο πλευρών μετά από προσύμφωνο μεταξύ και των δύο, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Η ελληνική πλευρά…
Θεωρεί τη λύση αυτή ως την ιδανικότερη καθώς θα έχει εκμαιεύσει την υπογραφή της Τουρκίας σε επίσημο κείμενο το οποίο θα λέει ότι θα αποδεχτεί την γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου πράγμα που σημαίνει ότι η Τουρκία θα αποδέχεται πλέον τη σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας όπως περιγράφεται στην UNCLOS. Αυτό απορρέει από το γεγονός ότι το Δικαστήριο της Χάγης θα γνωμοδοτήσει με βάση αυτή, αποδίδοντας τις επήρειες που θεωρεί σωστό να αποδώσει στα νησιά.
Επίσης η ελληνική πλευρά με την απόφαση για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο μειώνει δραματικά και το πολιτικό κόστος αφού οι εν Ελλάδι πολίτες αποδέχονται τις γνωμοδοτήσεις δικαστηρίων και δε θα υπάρξει για την κυβέρνηση το αφήγημα περί «προδοτών» κτλ τα οποία συνοδεύουν αποφάσεις κυβερνήσεων επί εθνικών θεμάτων και άρα διαρροή ψήφων προς.. πάσα κατεύθυνση.
Το αρνητικό στοιχείο που ενέχει η Χάγη για την Ελλάδα είναι ότι, με μεγάλη μάλιστα βεβαιότητα, το Δικαστήριο δε θα αποδώσει σε όλα τα νησιά τη μέγιστη επήρεια επί της περί αυτών θαλάσσιας περιοχής που αυτά μπορούν να έχουν, αλλά μικρότερη ή τη μέση γραμμή, εκεί που υπάρχει έντονη διαφωνία με την τουρκική πλευρά. Ένα τρανταχτό παράδειγμα περί της επήρειας και του τι θα γνωμοδοτήσει το Δικαστήριο είναι το σύμπλεγμα της Μεγίστης στο οποίο η ελληνική πλευρά αποδίδει 100% επήρεια με αποτέλεσμα τη σύνδεση της ελληνικής ΑΟΖ με την κυπριακή ΑΟΖ, ενώ οι Τούρκοι δεν αποδέχονται τίποτα πέραν των 12 ν.μ. του συμπλέγματος.
Φυσικά, η ελληνική πλευρά κερδίζει και στον τομέα των χωρικών υδάτων αφού το Διεθνές Δικαστήριο θεωρεί αναφαίρετο και μη μεταβαλλόμενο το δικαίωμα για επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. εκτός των σημείων που τα χωρικά ύδατα της μίας και της άλλης πλευράς επικαλύπτονται, οπότε και ακολουθείται η μέση γραμμή.
Η ελληνική πλευρά, έχοντας ήδη δύο συμφωνίες για την ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο, έχει και το προηγούμενο του προσύμφωνου με την Αλβανία για την επίλυση των διαφορών για τις θαλάσσιες ζώνες μαζί της με προσφυγή στη Χάγη, έχει ένα πολύ σοβαρό νομικό υπόβαθρο νομιμότητας απέναντι στην Τουρκία η οποία μετρά μόνο παρανομίες, όπως το τουρκολιβυκό σύμφωνο και φυσικά η άριστα ορισμένη ΑΟΖ της στον Εύξεινο Πόντο όπου λόγω Ρωσίας δε μπορούσε να κάνει λεονταρισμούς έτσι και αλλιώς.
Η τουρκική πλευρά…
Δεν επιθυμεί τη Χάγη γιατί αναγκαστικά θα πρέπει να αποδεχτεί την UNCLOS, έστω και μόνο γι αυτή την περίπτωση, πράγμα που σημαίνει ότι θα αποδεχτεί ότι:
· Τα νησιά έχουν επήρεια επί της θαλάσσιας ζώνης που τα περιβάλλει ανεξάρτητα της εγγύτητας ξηράς προς αυτά.
· Τα 12ν.μ. στο Αιγαίο και για κάθε νησί είναι δικαίωμα της Ελλάδας και δε δικαιολογείται κανένα Casus Belli.
· Η ΑΟΖ της στην Ανατολική Μεσόγειο θα είναι πολύ μικρότερη από αυτό που διατυμπανίζει ότι είναι το δόγμα της Mavi Vatan και των εμπνευστών του.
· Η θαλάσσια ζώνη που θα κατέχει η Τουρκία στο σύνολο του Αιγαίου θα την περιορίζει στα μικρασιατικά παράλια πλην κάποιων περιοχών στο βόρειο-ανατολικό Αιγαίο όπου μα´λλον θα έχει κάτι παραπάνω.
· Ότι η Κυπριακή ΑΟΖ δεν είναι μία λωρίδα θάλασσας και τα 12 ν.μ. της ελληνικής πλευράς της Μεγαλόνησου, όπως αποτυπώνει στους χάρτες της και επομένως θα χρειαστεί να σταματήσουν μετά από τη γνωμοδότηση του Δικαστηρίου όλες οι πειρατικές ενέργειες εντός της Κυπριακής ΑΟΖ.
Σε περίπτωση φυσικά που καταφύγει Τουρκία και Ελλάδα στη Χάγη, η τελεσίδικη απόφαση του Δικαστηρίου θα δεσμεύει και την Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας τα μέλη αποδέχονται την UNCLOS και η μη συμμόρφωση της Τουρκίας με το Δικαστήριο θα τη φέρει σε πολύ δύσκολη θέση αφού η επιβολή κυρώσεων θα είναι ζήτημα νομιμότητας και όχι απλά στήριξης της ελληνικής και Κυπριακής πλευράς, όπως γινόταν μέχρι τώρα οπότε και είχαμε τα ευτράπελα που παρακολουθήσαμε το 2ο εξάμηνο του 2020 με τις τουρκικές έρευνες.
Το πολιτικό κόστος φυσικά για την Κυβέρνηση Ερντογάν θα είναι μεγάλο στο εσωτερικό της Τουρκίας αλλά με αυτό τον τρόπο θα δείξει ότι δεν είναι κράτος παρίας και ότι σέβεται κανόνες, πράγμα που δεν κάνει, τις τελευταίες δεκαετίες δείχνοντας καλό πρόσωπο και ίσως κερδίζοντας διπλωματικά αλλού και σε βάθος χρόνου.
Στο δια ταύτα
Η προσφυγή στη Χάγη λύνει το πρόβλημα δεκαετιών με ειρηνικό τρόπο, με τρόπο που δε θα ήθελε η Τουρκία και το πιθανότερο είναι η Τουρκία να καταλήξει στη Χάγη με την Ελλάδα μετά από προσύμφωνο και μετά την τελεσίδικη απόφαση του Δικαστηρίου να ακολουθήσει το παράδειγμα της Κίνας για τη Νότια Σινική Θάλασσα όπου η Κίνα παρά τη γνωμοδότηση του Δικαστηρίου, έγραψε την απόφασή του στα παλαιότερα εκ των υποδημάτων της καθώς δεν τη συνέφερε και συνεχίζει την παράνομη πολιτική της στην περιοχή στα ίδια πλαίσια που η Τουρκία το κάνει σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.
Μετά τη γνωμοδότηση του Δικαστηρίου, είτε λοιπόν η Τουρκία θα αποδεχτεί την απόφαση και θα υπάρξει ηρεμία σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, είτε δε θα αποδεχτεί την πρόταση του Δικαστηρίου και θα ακολουθήσει το δρόμο της παρανομίας. Σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα θα έχει τη πλήρη νομιμότητα υπέρ της και θα μπορέσει να προχωρήσει σε επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ν.μ. παντού και να επιδιώξει την πραγματική διπλωματική απομόνωση της Τουρκίας σε αυτά τα ζητήματα στην Ευρώπη.
Φυσικά, η Τουρκία μπορεί να μην κάνει τίποτα έπειτα ή να επιχειρήσει να λύσει μετά από αυτό, το πρόβλημά της με πόλεμο…
