H Τουρκία του Ερντογάν δεν είναι πια πρόβλημα μόνο για την Ελλάδα και την Κύπρο.

Συνιστά διεθνές πρόβλημα που αφορά την Δύση γενικά  και επί μέρους την Γαλλία. Επιπλέον, προκαλεί ανησυχία σε κομμάτι του αραβικού κόσμου, με προεξάρχουσες χώρες την Αίγυπτο και τα ΗΑΕ ακόμα και στην Ρωσία (Μαύρη Θάλασσα, Καύκασος, Μέση Ανατολή).

Ενώ οι Μεγάλες Δυνάμεις θα έπρεπε να συζητούν τώρα για το μέλλον της παγκόσμιας διακυβέρνησης, ασχολούνται με την… Γαλάζια Πατρίδα του Ερντογάν.

ΚΑΙ όσο η Ελλάδα κινείται με βάση την ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ και το ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ, κανείς δεν μπορεί να την υποχρεώσει να υποχωρήσει από τις θέσεις της. Αντίθετα υπάρχει ευρύ πεδίο παρέμβασης εις βάρος των κινήσεων της Τουρκίας, οι οποίες έχουν σηκώσει στο πόδι ολόκληρη την γειτονιά μας.

Γι’ αυτό ίσως και η Γαλλία να μην μπλοφάρει όταν μιλά για «κόκκινες γραμμές» έναντι της Άγκυρας.

Αν τελικά οι μεγάλοι αποφασίσουν πως δεν μπορούν πλέον να διαχειριστούν την κατάσταση με τον Ερντογάν, τότε δεν αποκλείεται να υπάρξουν δραστικές κινήσεις, με την Ελλάδα να αποτελεί, στον αντίποδα, εγγύηση σταθερότητας στην περιοχή.

Η συμπεριφορά και στάση της Άγκυρας έχουν αρχίσει να κουράζουν ακόμη και συμμαχικές χώρες, όπως η Γερμανία. Η διεθνιστική Δύση δεν θέλει προβλήματα αλλά παγκόσμια ειρήνη, προκειμένου να υπερισχύσει η διπλωματία. Ακόμα και η Ρωσία, η οποία χαίρεται με την αναμπουμπούλα στην νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ, δεν θα ήθελε τον Ερντογάν ανεξέλεγκτο.

Στην Μεσόγειο, η Γαλλία (το ίδιο και χώρες όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος) δεν θέλει σε καμία περίπτωση να δει την Τουρκία να ηγεμονεύει με αυτή την επιθετική πολιτική, την οποία ακολουθεί:

• Στρατιωτικές βάσεις στην Λιβύη
• Προκλήσεις σε Αιγαίο και Κύπρο
• Γαλάζια Πατρίδα

Το Παρίσι έχει βγάλει «νύχια», διότι δεν επιθυμεί να ηγεμονεύσει κάποια τρίτη δύναμη στην περιοχή της Μεσογείου, ειδικότερα δε με τα χαρακτηριστικά της Τουρκίας.

Ευρωπαϊκά κράτη χαρακτηρίζουν δυσβάσταχτο το βάρος του μεταναστευτικού και της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας που εισάγεται μέσω Τουρκίας στην Γηραιά Ήπειρο.

Η Ρωσία ανησυχεί για τις επιθετικές κινήσεις της Τουρκία εις βάρος της Αρμενίας στον Καύκασο, για τις βλέψεις της Άγκυρας στην Μαύρη Θάλασσα και την όλο και στενότερη σχέση Άγκυρας-Κίεβου με φόντο την Κριμαία.

Όλοι αυτοί ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να αγνοήσουν το γεγονός πως η Ελλάδα αποτελεί, αυτή την στιγμή, το ισχυρότερο ανάχωμα απέναντι στην επιθετική πολιτική της Τουρκίας, έχοντας μάλιστα ως «όπλο» την νομιμότητα και αξιόμαχες Ένοπλες Δυνάμεις. Άλλωστε ο Στόλος μας έχει διαμηνύσει πως δεν θα επιτρέψει την όποια παραβίαση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων χωρίς σύγκρουση, κάτι που θέλει να αποφύγει μεν το ΝΑΤΟ και η Δύση, αλλά αν η Τουρκία επιμείνει, τότε μοιάζει αναπόφευκτος.

Πέραν τούτου, οι Μεγάλες Δυνάμεις βλέπουν πως αν η Τουρκία καταφέρει τους σκοπούς της με την Ελλάδα, τότε θα επιτύχει να ηγεμονεύσει στην περιοχή, πράγμα που θα είναι απολύτως αρνητικό για τα γαλλικά και τα λοιπά συμφέροντα στην Μεσόγειο.

Η Τουρκία έχει δύο επιλογές:

• Θα σταματήσει, αφού κρατήσει για κάποιο καιρό ακόμα το Oruc Reis μαζί με τα συνοδευτικά πλοία άνωθεν της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας να κάνουν βόλτες στα διεθνή ύδατα, προκειμένου να παρουσιάσει ενδεχόμενη απόσυρσή τους, στο εσωτερικό, ως κίνηση «καλής θέλησης» και όχι υποχώρησης. Σε μια τέτοια περίπτωση θα επιχειρηθεί εκ νέου διάλογος με την Αθήνα, χωρίς αυτό να αποκλείει οι Τούρκοι να αρχίσουν πάλι τα ίδια, αν δεν υπάρξει συνεννόηση —-(με την Γαλάζια Πατρίδα παραμάσχαλα δύσκολα θα υπάρξει).
• Θα επιμείνει στην συμπεριφορά της εκνευρίζοντας όλο και περισσότερες χώρες και διακινδυνεύοντας να προκαλέσει γενικευμένη σύρραξη σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, κάτι που δεν επιθυμεί, στην παρούσα φάση (καθότι τα πάντα ρει), ο διεθνής παράγοντας.

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ: Δυσκολεύει ακόμα και εκείνους που θέλουν να την υποστηρίξουν.

Η γείτονα έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι πρόβλημα μόνο για την Ελλάδα και την Κύπρο. Είναι πρόβλημα, γενικότερα, ενώ για την Ελλάδα οι Μεγάλες Δυνάμεις βλέπουν το αντίθετο, χωρίς να σημαίνει πως αυτό τους αρέσει.