Προ ημερών ήρθε στη δημοσιότητα η είδηση ότι ένα από τα σχέδια των Τούρκων για επίθεση κατά της Ελλάδας έχει την επωνυμία Τσακά Μπέης (Caka Beys) και για το ζήτημα το el.gr είχε αναφερθεί ΕΔΩ.
Ωστόσο, έχει πολύ ενδιαφέρον να αναφερθούμε στην ιστορία της συγκεκριμένης περιόδου καθώς υπάρχουν σημεία που διδάσκουν για το σήμερα και να δούμε λίγο καλύτερα ποιον θεωρούν οι Τούρκοι “πατέρα” του Τουρκικού Ναυτικού.
Όταν ο Αλέξιος Κομνηνός αναλαμβάνει τον αυτοκρατορικό θρόνο, το 1081 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, αφού ανέτρεψε τον Βοτανειάτη, η κατάσταση για την Αυτοκρατορία είναι δυσμενής καθώς έχει απολεσθεί το σύνολο της Μικράς Ασίας πλην Σινώπης και Τραπεζούντας, ενώ στα δυτικά απειλούν οι Νορμανδοί και στα βόρεια οι Πετσενέγκοι.
Ο Τσακά Μπέης, έχοντας μάθει πολλά από την παραμονή του στην Κωνσταντινούπολη σε διοίκηση και διπλωματία, κινείται ανεξάρτητα και καταφέρνει να ιδρύσει στην περιοχή της Σμύρνης δικό του κράτος. Με τη βοήθεια ενός Βυζαντινού πλοιοκτήτη της Σμύρνης, στήνει στόλο και καταφέρνει σε σχετικά μικρό διάστημα να επεκτείνει την κυριαρχία του στα παράλια της δυτικής Μικράς Ασίας και ακολούθως να καταλάβει τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, Λέσβο, Χίο, Σάμο και Ρόδο καθώς και πολλά μικρότερα. Το 1091 ο Τσακά έρχεται σε συνεννόηση με τους Πετσενέγκους οι οποίοι έχουν σκοπό να διαλύσουν την Αυτοκρατορία συθέμελα και χρειάζονται το στόλο του Τσακά για να επιτεθούν με αξιώσεις στην Κωνσταντινούπολη.
Μεταφερόμαστε σε αυτό το σημείο στο σήμερα…
Η κατάσταση της Ελλάδας δεν είναι ακριβώς η ίδια αλλά υπάρχουν κάποια κοινά με το τότε, όπως το ότι η Αυτοκρατορία προσπαθούσε να αναδιοργανωθεί μετά την απώλεια της Μικράς Ασίας —> σήμερα προσπαθούμε να αναδιοργανωθούμε οικονομικά, ενώ οι εχθροί της Αυτοκρατορίας προετοιμάζονταν για το τελικό χτύπημα κατά της χώρας μας.
Η διπλωματία μέχρι τότε δεν είχε αποδώσει όσο χρειαζόταν ενώ το εσωτερικό ήταν σχετικά ευσταθές αφού η δεκαετία της καταστροφής(1071-1081) είχε αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στα εσωτερικά του κράτους με τον Αλέξιο να συνεχίζει να αντιμετωπίζει εσωτερικά προβλήματα μέχρι το 1090. Σε αντιστοιχία με το σήμερα, η εξωτερική μας πολιτική συνεχίζει να θεωρεί ότι σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία, θα λάβουμε βοήθεια γιατί θα έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας.
Ο κίνδυνος για το Έθνος σήμερα, είναι αντίστοιχος εκείνου που είχε να αντιμετωπίσει ο Αλέξιος Α’ το 1091 . Με την Τουρκία να απειλεί σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, να πολεμά στο βόρειο Ιράκ, την νοτιοανατολική Τουρκία, την Συρία και την Λιβύη, ενώ στέλνει στρατιές παράνομων μεταναστών, οι οποίες έχουν σκοπό να γονατίσουν τις κρατικές δομές και να αλλοιώσουν τον πληθυσμό, με το μέλλον να προβλέπεται δυσοίωνο.
Την άνοιξη του 1091…
…μετά την συμμαχία του Τσακά τον προηγούμενο χρόνο με τους Πετσενέγκους, ο Αλέξιος αντιλαμβάνεται ότι έρχεται η ώρα της κρίσης για την Αυτοκρατορία. Επιστρατεύει άμεσα τους τελευταίους άνδρες της Αυτοκρατορίας από τις περιοχές του Ελλαδικού χώρου (Θράκη, Μακεδονία, Στερεά Πελοπόνησσο), επανεκπαιδεύει το σύνολο του στρατού και του στόλου και ταυτόχρονα επιδιώκει τη συμμαχία με τους Κουμάνους μέσω της εξαγοράς τους με χρυσό ενώ κλείνει συμφωνία και με 5.000 μισθοφόρους από τη Δύση.
Οι Πετσενέγκοι κατέρχονται στη Θράκη την άνοιξη του 1091 με ένα σύνολο μεταξύ 80-100.000 μάχιμων ανδρών , και με αέρα νικητή αφού μεταφέρουν μαζί και τις οικογένειές τους. Στόχος να συντρίψουν τον μικρότερο αριθμητικά Αυτοκρατορικό στρατό και με τη βοήθεια των πλοίων του Τσακά να καταλάβουν την Πόλη. Ο Αλέξιος ηγούμενος του στρατού ο ίδιος οδεύει να συναντήσει του Πετσενέγκους ενώ οι Κουμάνοι τηρούν τη συμφωνία και καταφθάνουν στην Θράκη με 40.000 στρατού.
Στην μάχη που ακολούθησε στο Λεβούνιο κοντά στον Έβρο, ο Αυτοκρατορικός Στρατός επιτυγχάνει να αιφνιδιάσει τους Πετσενέγκους και ακολουθεί γενική σφαγή η οποία σηματοδοτεί και το τέλος των Πετσενέγκων. Εκείνη την περίοδο ο Αυτοκρατορικός στόλος καταφέρνει να αντιμετωπίσει επιτυχώς το στόλο του Τσακά και να καταστρέψει ένα μέρος του, οπότε ο Τσακά αναγκάζεται να υποχωρήσει στις περιοχές του αφού πληροφορηθεί και την συντριπτική ήττα των συμμάχων του. Ο αυτοκρατορικός στρατός εκμεταλλεύεται την ευκαιρία και πολιορκεί τον Τσακά στη Λέσβο όπου αναγκάζεται να συνθηκολογήσει μετά από σύντομη πολιορκία.
Αποχωρώντας από την Λέσβο προς την Σμύρνη, ο Αυτοκρατορικός στόλος υπό τον Δαλασσηνό επιτέθηκε εναντίων του Τσακά και κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του στόλου του. Τα αιχμαλωτισθέντα πληρώματα και οι κωπηλάτες εκτελέστηκαν επί τόπου. Το τέλος του Τσακά ήρθε όταν ο γαμπρός του, ο Σουλτάνος των Σελτζούλκων Αρσλάν, πείσθηκε από τους Βυζαντινούς να τελειώνει μαζί του οπότε ο Τσακάς συνελήφθη και εκτελέστηκε στην Σμύρνη.
Και σήμερα, αν ζητούμε συμμαχία με μία τρίτη χώρα, αυτή δε μπορεί να πραγματοποιηθεί με την καλή διάθεση φιλίας, αδελφότητας και λοιπές ιστορίες για αφελείς. Η εξωτερική πολιτική λειτουργεί με βάση το συμφέρον και το “δούναι λαβείν”. Ο Αλέξιος άσκησε όση διπλωματία χρειαζόταν για να εξισορροπήσει τους αριθμούς των Πετσενέγκων με εκείνους του δικού του στρατού πληρώνοντας χρυσάφι αλλά, ταυτόχρονα, επιστράτευσε κάθε διαθέσιμο άνδρα της Ελλάδας και προετοίμασε στρατό και στόλο για την μέρα της κρίσης με την ιστορία να γράφει ότι δικαιώθηκε για τις ενέργειές του.
Η ΑΟΖ με Αίγυπτο και Κύπρο και η απειλή πολέμου
… εξαρτάται από τη θέληση της Ελληνικής διπλωματίας να δώσει και έπειτα να πάρει απέναντι στην Αίγυπτο (εμείς καιγόμαστε περισσότερο, άρα εμείς πρέπει να δώσουμε πρώτοι) αλλά και να εφαρμόσει επιθετική εξωτερική πολιτική απέναντί της δηλαδή, ότι σε περίπτωση μη συμφωνίας, όταν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους στην Λιβύη και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στο εσωτερικό, κανείς στην Ε.Ε. δεν θα ασχοληθεί, μιας και συμφέρον δεν θα υπάρχει.
Επιπλέον, ένα είδος συνεννόησης με τα Η.Α.Ε. για την πίεση του Σίσι ως προς το οικονομικό κομμάτι της χρηματοδότησης του Αιγυπτιακού κράτους, θα βοηθούσε προς την επίτευξη συμφωνίας αλλά και στην επίτευξη στρατιωτικής συνεργασίας των δύο πλευρών. Η υπογραφή οριοθέτησης με την Αίγυπτο είναι ζωτικής σημασίας και για την αμέσως μετά υπογραφή με την Κύπρο, η οποία θα υπογραφεί άμεσα μετά την Αίγυπτο.
Με την επίτευξη τυχόν συμφωνίας, η Ελλάδα καλό είναι να μπει σε κανονική πολεμική προπαρασκευή αφού η Τουρκία έχει “κόψει” τις γραμμές με την Αθήνα εδώ και καιρό, ευρισκόμενη σε πολεμικό ντελίριο σε συνολικά 3 χώρες, και δεν θα ανεχτεί μία ελληνοκυπριακή ΑΟΖ με τη βούλα του Δικαίου της Θάλασσας.
Ο Αλέξιος τη στιγμή της κρίσης για την Αυτοκρατορία, επιστράτευσε όλες τις δυνάμεις του Έθνους, ετοίμασε στρατό και στόλο, κινήθηκε με μαεστρία διπλωματικά και το κυριότερο, ήταν αποφασισμένος να ξεπαστρέψει τον Τσακά, ο οποίος απέτυχε παταγωδώς να υλοποιήσει τα σχέδιά του, παρά τις αρχικές επιτυχίες του.
Μερικά χρόνια μετά την ήττα και δολοφονία του Τσακά, οι Αυτοκρατορικές σημαίες ανέμισαν ξανά στους πύργους των τειχών της Σμύρνης και στα κάστρα της δυτικής Μικράς Ασίας. Οι δε Πετσενέγκοι, όπως σημειώνει η Άννα Κομνηνή στην Αλεξιάδα, “για μια μέρα δεν είδαν το Μάιο”.
